ÖRGÜTSEL ÇATIŞMALARIN ÇALIŞANLARIN İŞ YAŞAMINDAKİ YALNIZLIKLARI ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Yıl 2018, Cilt: 27 Sayı: 2, 154 - 166, 16.10.2018

Meral Bektaş , Gökhan Kenar

Öz

İş yaşamında insan ilişkileri yoğun olduğu için,
bu ilişkilerde ortaya çıkan kişisel ve örgütsel problemlere de sıklıkla
rastlanmaktadır. Örgütsel yaşamda bir arada çalışmanın önemi, ortaya çıkan
problemlerin çözüme ulaştırılmasını gerekli kılmaktadır. Örgütlerde
çalışanların karşılaştıkları sorunlardan biri, çalışma ortamında bireylerin
kendini yalnız hissetmesi şeklinde ortaya çıkan iş yaşamında yalnızlık
kavramıdır. Araştırmanın amacı, hastane çalışanları arasındaki örgütsel
çatışmaların iş yaşamındaki yalnızlıkları üzerindeki etkisini tespit etmektir.
Araştırma nicel veri toplama aracı olan anket ile yapılmıştır. Araştırma
bulgularına göre örgütsel çatışmanın alt boyutlarından olan iletişim - değerlerin
ve bireysel faktörlerin, iş yaşamındaki yalnızlığın alt boyutlarından olan
duygusal yoksunluğa; belirsizlik ve statü alt boyutunun ise iş yaşamındaki
yalnızlığın diğer bir boyutu olan sosyal arkadaşlığa anlamlı bir etkisinin olduğu
tespit edilmiştir.                                                                                                                              

Anahtar Kelimeler

Çatışma, Örgütsel Çatışma, İş Yaşamında Yalnızlık

Kaynakça

• Akkirman, A. D. (1998). Etkin çatışma yönetimi ve müdahale stratejileri. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2): 1-11. Aslan, Ş. (2003). Hastane işletmelerinde örgütsel çatışma: Teori ve örnek bir uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Konya. Bumin, B. (1990). İşletmelerde Organizasyon Geliştirme ve Çatışmanın Yönetimi, Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Yayınları, Ankara. Çağlayan, O. A. (2006). Örgütsel çatışma yönetimi ve bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Denizli. Darling, John R., and W. Earl Walker (2001). Effective conflict management: Use of the behavioral style model. Leadership & Organization Development Journal, 22(5): 230-242. Doğan, T, Çetin, B. ve Sungur, Z. (2009). İş yaşamında yalnızlık ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10: 271-277. Duy, B. (2003). Bilişsel-davranışçı yaklaşıma dayalı grupla psikolojik danışmanın yalnızlık ve fonksiyonel olmayan tutumlar üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara. Erdil O. and Ertosun Ö.G. (2011). The relationship between social climate and loneliness in the workplace and effects on employee well-being. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 24 (1): 505-525. Ernst, J. M. and Cacioppo, J. T. (1999). Lonely hearts: Psychological perspectives on loneliness. Applied and Preventive Psychology, 8(1): 1-22. Karaduman, M. (2013). İş yaşamında yalnızlık algısının örgütsel vatandaşlık davranışı ile ilişkisi ve öğretmenler üzerinde bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa. Karcıoğlu, F. ve Alioğulları, Z. D. (2012). Çatışmanın nedenleri ve çatışma yönetim tarzları ilişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, (26) 3-4: 215-237. Kaplan M. S. (2011). Öğretmenlerin işyerinde yalnızlık duygularının okullardaki örgütsel güven düzeyi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans tezi, Konya. Kandemir, A. (2006). Ortaöğretim kurumlarında yöneticilerle öğretmenler arasındaki örgütsel çatışma ve uzlaşma alanları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Bolu. Keser, A. (2014). İş yaşamında yalnızlık algısının örgütsel vatandaşlık davranışı ile ilişkisi ve öğretmenler üzerinde bir araştırma. Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3 (7): 178-197. Koçel, T. (2015). İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınları, İstanbul. Kılınç, T. (1985). Örgütlerde çatışma: mahiyeti ve nedenleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi Dergisi, 103-124. Mercan, N. (2015). Örgütsel yaşamda yalnızlık (s. 429-451), içinde: Örgütsel Davranışta Güncel Konular (Ed.: N. D. E., Özler), Ekin Yayınevi, Bursa. Uslu, H. (2014). Örgütsel çatışma ve çalışan stresi ilişkisi: Özel hastane çalışanları üzerine bir araştırma. Muğla Sıtkı Kocaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Muğla. Pondy, L. R. (1967). Organizational conflict: concepts and models. Administrative Science Quarterly, 12 (2): 296-320. Sığrı, Ü. (2015). Çatışmalar ve örgütsel çatışma yönetimi (s. 482-530), içinde: Örgütsel Davranış (Ed.:Sığrı, Ü. ve Gürbüz, S.), Beta Yayıncılık, İstanbul. Sütlü, T. (2007). Örgütsel çatışma ve işgören üzerine etkiler. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. Şahin, A., Emini, F. T. ve Ünsal, Ö. (2006). Çatışma yönetimi yöntemleri ve hastane örgütlerinde bir uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15): 553-568. Tengilimoğlu, D. (1991). Kişilerarası çatışma ve çatışmayı teşhis modelleri. Amme İdaresi Dergisi, 24 (2): 123-144. Tjosvold, D. (1991). The Conflict Positive Organization: Stimulate Diversity and Create Unity (Addison-Wesley Series on Organization Development). New York Addison, Wesley Publishing Company. Tuğlu, A. (1996). Örgütsel çatışma ve yönetimi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. Uslu, H. (2014). Örgütsel çatışma ve çalışan stresi ilişkisi: Özel hastane çalışanları üzerine bir araştırma. Muğla Sıtkı Kocaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Muğla. Verma, V. K. (1998). Conflict Management, Project Management Handbook. Chapter 22, 353-376. Weiss, R. S. (1973). Loneliness: The Experience of Emotional and Social Isolation. The MIT Press., Cambridge. Wright, S. L. (2005). Loneliness in the workplace. University of Canterbury, Unpublished Doctoral Dissertation, Canterbury. Wright S.L, Burt C.D.B. ve Strongman K. T. (2006). Loneliness in the workplace: construct definition and scale development. NZ J Psychology, 35 (2): 59-68.