Mesleki ve Teknik Eğitimde Yapılan Düzenlemelere ilişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 1, 72 - 81, 23.04.2018

Songül Karabatak , Dönüş Şengür

Öz

Türkiye’de mesleki ve teknik eğitim konusunda daima yeni arayışlar
içerisine girilmekte farklı değişiklikler yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı
da, son zamanlarda mesleki ve teknik eğitim ile ilgili yapılan düzenlemeler ile
yapılması gereken düzenlemelere ilişkin okul müdürlerinin görüşlerini
belirlemektir. Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması deseni
kullanılarak yürütülmüş ve 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Türkiye’de farklı
illerde görev yapan meslek lisesi müdürlerinin görüşleri alınmıştır.
Katılımcıların görüşlerini almak için açık uçlu soru formu kullanılmıştır.
Toplanan verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Çalışma sonunda en
çok mesleki ve teknik eğitim öğrencilerinin 10. sınıftan itibaren iş kazaları
ve meslek hastalıklarına karşı sigortalanmasının zorunlu hale getirilmesi;
çıraklık eğitiminin zorunlu eğitim kapsamına alınması ile sınavsız geçişin
kaldırılmasının olumlu düzenlemeler olduğu; ancak genelde eğitimin özelde
mesleki eğitimin kalitesinin arttırılması için başka düzenlemelerin de
yapılmasının ve meslek okullarının cazibesinin arttırılmasının gerektiği ortaya
çıkmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Okul Müdürleri, Mesleki ve Teknik Eğitimde Düzenlemeler, Mesleki ve Teknik Eğitim

Kaynakça

• Adıgüzel, O. C. ve Berk, Ş. (2009). Mesleki ve teknik ortaöğretimde yeni arayışlar: Yeterliğe dayalı modüler sistemin değerlendirilmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 220-236.
• Akyüz (2013). Türk eğitim tarihi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Alkan, C., Doğan, H. ve Sezgin, İ. (2001). Mesleki ve teknik eğitimin esasları (1. baskı) Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Binici, H. ve Arı, N. (2004). Mesleki ve teknik eğitimde arayışlar. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(3), 383-396.
• Bolat, Y. (2017). Türkiye’de mesleki ve teknik eğitimin mevcut durumu ve farklı ülkelerle karşılaştırılması. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Christensen, L. B., Johnson, B. ve Turner, L. A. (2014). Research methods, design, and analysis. Pearson Education.
• Çağlar, M. ve Reis, O. (2007). Eğitimde paradigmal dönüşümler sürecinde çağdaş ve küryerel eğitim planlaması. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Çelikkol, H. ve Özünlü, M. (2013). Mesleki ve teknik eğitimde öğrenci uygulama becerilerinin artırılması: Leonardo Da Vinci projeleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (38), 39-50.
• Demir, E. ve Şen, H. (2009). Cumhuriyet dönemi mesleki ve teknik eğitim reformları. Ege Eğitim Dergisi, 10(2), 39-59.
• Ereş, F. (2004). Eğitim yönetiminde stratejik planlama. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 21-29.
• https://mtegm.meb.gov.tr/www/tarihcemiz/icerik/20.
• MEB (1986). Mesleki ve Teknik Eğitim Kanunu.
• MEB (2013). Mesleki ve teknik eğitim strateji ve eylem planı (Taslak 2013-2017). Ankara: Mesleki ve Teknik Eğitim Müdürlüğü. Erişim: http://www.turkiyekamu.com/d/file/taslak.pdf
• MEB (2014). Türkiye mesleki ve teknik eğitim strateji belgesi ve eylem planı 2014-2018. Erişim: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2016/12/20161209-5.htm
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Özünlü, M. (2011). Mesleki ve teknik eğitimde öğrenci uygulama becerilerinin arttırılması: AB Hayat Boyu Öğrenme Programı Uygulamaları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Poyraz, H. ve Titrek, O. (2013). Türkiye’de hayat boyu öğrenmenin geliştirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 115-131. Erişim: http://dergipark.ulakbim.gov.tr/ aibuefd/article/viewFile/5000091471/5000084843
• Uçar, C. ve Özerbaş, M. A. (2013). Mesleki ve teknik eğitimin dünyadaki ve Türkiye’deki konumu. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 242-253.
• Uysal, S. (2009). Mesleki eğitim veren teknik, endüstri meslek, Anadolu meslek ve Anadolu teknik liselerinde uygulanmakta olan MEGEP projesinin etkililiği hakkındaki öğretmen görüşlerinin belirlenmesi (İstanbul ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (1999). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yörük, S., Dikici, A. ve Uysal, A. (2002). Bilgi toplumu ve Türkiye’de mesleki eğitim. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2), 299-312.