Türkiye’de Dış Göç ve Kentsel Yönetişim: Uyum Süreçleri, Sosyal Dinamikler ve Yönetim Politikaları

Yıl 2025, Cilt: 34 Sayı: 1, 33 - 82

Hayriye Sağır , Süleyman Koç

Öz

Anadolu coğrafyası, jeopolitik ve jeostratejik önemi nedeniyle tarihsel olarak göç hareketlerinin merkezi olmuştur. Türkiye, göç olgusu bağlamında kimi zaman kaynak, kimi zaman geçiş, kimi zaman ise hedef ülke konumunda yer almıştır. En büyük göç yoğunluğu ise 2011 yılından sonra yaşanmaya başlamış, komşumuz Suriye’deki kargaşa ortamı ve kamu düzeninin bozulması nedeniyle gelen göçmen sayısı yıllar geçtikçe artmıştır. Süreçte Türkiye, göç politikalarına yönelik Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nu çıkarmıştır. Kanun göç kavramını hak temelli bir yaklaşımla ele alarak, bu süreci hukuk bağlamında düzenlemektedir. Göçmen nüfusun kentlerde yaşamaya başlaması, göç ile kent arasındaki etkileşimi önemli bir tartışma konusu haline getirmiştir. Kentlerin mevcut kapasitesinin üzerinde bir göçmen nüfusa ev sahipliği yapması, altyapı eksiklikleri ve sosyo-ekonomik dengesizlikler gibi sorunları beraberinde getirmekte; kültürel dokuyu olumsuz etkileyerek, sosyal uyumu zayıflatmaktadır. Çalışmada, kentleşme ve göç ilişkisi dış göçlerin kentsel mekâna etkileri üzerinden ele alınmakta kentlerin mekânsal ve sosyolojik özelliklerine odaklanan, kentsel uyumu ön planda tutan politikaların geliştirilmesi gerekliliği vurgulanmaktadır. Uygulanacak politikalar bağlamında kentsel aidiyet duygusunun güçlendirilmesi ile kentlilik bilincinin geliştirilmesi arasındaki etkileşim göz önünde bulundurulduğunda, bu süreçleri destekleyecek, yerel halk ile göçmenler arasında sosyal uyumu pekiştirecek bütüncül yaklaşımların benimsenmesi, göç yönetiminin sürdürülebilir çözümler üretme kapasitesini artıracaktır.

Anahtar Kelimeler

Göçmen Entegrasyonu, Göç Politikası, Göç Yönetimi, Kapsayıcı Politikalar, Sosyal Uyum

Kaynakça

• AFAD (2014). Türkiye’deki Suriyeli Kadınlar. Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı, Ankara.
• Akbaş, E. (2012). Göçmenler Arasındaki Dayanışmacı Ağların Dönüşümü: Göçmen Sivil Toplum Örgütlerinin Yeni Misyonu. Küreselleşme Çağında Göç: Kavramlar, Tartışmalar Kitabı. (Ed. S. G. Ihlamur-Öner ve N. A. Şirin-Öner). İstanbul, İletişim Yayınları.
• Akgemci, T., A. Öğüt ve B. Doğanalp (2008). Ekonomik Kriz Dönemlerinde Transformasyonel Liderliğin Fırsat Yönetimine Etkisi. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye: Sorunlar-Tehditler-Fırsatlar Kitabı. (Ed. A. H. Aydın, S. Taş ve S. Adıgüzel). Maraş, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Yayınları.
• Akşit, B. (1998). İçgöçlerin Nesnel ve Öznel Toplumsal Tarihi Üzerine Gözlemler: Köy Tarafından Bir Bakış, Türkiye’de İçgöç. İstanbul, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.
• Alterman, R. (2002). Planning in the Face of Crisis: Land Use, Housing, and Mass Immigration in Israel. London, Routledge.
• Ankara Valiliği (2015). “Suriye Uyruklu Yabancılar" Konulu Toplantı Yapıldı. http://www.ankara.gov.tr/suriye-uyruklu-yabancilar-konulu-toplanti-yapildi. (13.10.2024).
• Arango, J. (2000). “Explaining Migration: A Critical View”. International Social Science Journal, 52 (165), 283-296.
• Arı, K. (2003). “Cumhuriyet’in Nüfus Politikası”. Toplumsal Tarih, (119), 28-32.
• Ayata, G. A. (1998). Etnik Kimlik ve Toplumsal Cinsiyet: Ankara’da Çerkes Kadınlar. 20. Yüzyılın Sonunda Kadınlar ve Gelecek Konferansı. (Ed. O. Çitçi). TODAİE Yayın No: 285, Ankara, İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi Yayın No:16.
• Aygün, B. ve F. Memişoğlu (2021). “Mültecilere Yönelik Yerel Entegrasyon Politikalarında Çok Düzeyli Yönetişim Uygulamaları”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (60), 119-143.
• Bache, I. ve M. Flinders (2004). Multi-Level Governance and British Politics. Multi-Level Governance. (Eds. Ian Bache ve Matthew Flinders). Oxford, İngiltere, Oxford University Press.
• Bahçeci, H. I. ve Ş. Uzun (2017). “Türkiye’de Uluslararası Göç ve Yerel Politika, Göç Entegrasyon Politikalarının Türk Kamu Yönetimindeki Yeri ve Önemi”. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 192-208.
• Bal, H. (2008). Kent Sosyolojisi. Isparta, Fakülte Kitabevi.
• Balta, E. ve D. Sert (2023), Yeni Bir Göç Rejimine İhtiyacı Var, https://yetkinreport.com/yeni-bir-goc-rejimine ihtiyacivar/?, (27.05.2024).
• Betts, A. (2008). Global Migration Governance. Global Economic Governance (GEG) Working Paper, WP 43, Unıversity College, Oxford.
• Biehl, K. S. ve Ö. Aslan (2021). Göç ve Çevre Çalışmalarında Toplumsal Cinsiyet Nerede? Türkiye’de Sivil Toplumdan Örnekler. Sabancı Üniversitesi Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları Mükemmeliyet Merkezi (SU Gender) ve Raoul Wallenberg Enstitüsü Yayınları, İstanbul.
• Birk, G. (2024). Suriyeli Sığınmacı Kadınların Kentsel Toplumsal Hayata Katılımlarının Kesişimsellik Kuramı Bağlamında Değerlendirilmesi: Konya Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Bozkaya, Ö. ve A. Kıncal (2018). “Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri ve Suriyeli Yerinden Edilmiş Kişiler Bağlamında Türkiye’nin Göç Politikasındaki Gelişimin Değerlendirilmesi”. Göç Araştırmaları Dergisi, 4(2), 90-126.
• Bryson, J. M. (1981). “A Perspective on Planning and Crises in the Public Sector”. Strategic Management Journal, 2, 181-96.
• Çakı, A. (2018). Geçmişten Bugüne Türkiye’nin Göç politikası ve Suriyeli Göçmenler Bağlamında Göç Yönetişimi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
• Çelik, N. B. (2015). “Türk Hukukunda Uluslararası Koruma Başvurusunda Bulunan veya Uluslararası Korumadan Yararlanan Yabancıların Hak ve Yükümlülükleri”. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt 1.
• Demirhan, Y. ve S. Aslan (2015). “Türkiye’nin Sınır Ötesi Göç Politikaları ve Yönetimi”. Birey ve Toplum Dergisi, 5(9), 23-62.
• Dönmezer, S. (1986). Hızlı Şehirleşme ile Suç ve Adalet Sistemi İlişkileri, Hızlı Şehirleşmenin Yarattığı Ekonomik ve Sosyal Sorunlar. SİSAV, İstanbul.
• Duvell, F. (2014). “International Relations and Migration Management: The Case of Türkiye”. Insight Türkiye, 16(1), 35-44.
• Ecevit, Y. ve S. Türkyılmaz (2002). Kentlerde Kadın Yoksulluğuna Toplumsal Cinsiyet Bakış Açısıyla Yaklaşım: Kavramsal ve Metodolojik Vurgular, Yoksulluk Kent Yoksulluğu ve Planlama. 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 26. Kolokyumu, Ankara, TMMOB Şehir Plancıları Odası.
• Erder, S. (2018). Zorla Yerleştirmeden Yerinden Etmeye Türkiye’de Değişen İskân Politikaları. İletişim Yayınları.
• Erdoğan, M. (2017). Kopuştan Uyuma Kent Mültecileri Suriyeli Mülteciler ve Belediyelerin Süreç Yönetimi: İstanbul Örneği, http://marmara.gov.tr/userfiles/attachments/2017/, (23.01.2024).
• Ersoy, M. (1985). Göç ve Kentsel Bütünleşme. A.Ü.S.B.F Yayınları, Ankara.
• Fakhoury, T. (2019). “Multi-Level Governance and Migration Politics in the Arab World: the Case of Syria’s Displacement”. Journal of Ethnic and Migration Studies, 45(8), 1310-1326.
• Fidan, A. (2019). “Güç, Öç, Göç Olguları ve Kadim Medeniyetler Üzerindeki Etkileri”. Halk Bilim Dergisi, ODTÜ Halkbilim Topluluğu Yayınları, (1), 14-16.
• Geçici Koruma Yönetmeliği (2014). Resmî Gazete, Sayı:29153.
• Gilmartin, M. (2008). “Migration, Identity and Belonging”. Geography Compass, 2, 1837-1852.
• Göç İdaresi Başkanlığı (GİB) (2024a). Başkanlık. https://www.goc.gov.tr/baskanligin-gorevleri, (12.09.2024).
• Göç İdaresi Başkanlığı (GİB) (2024b). Uyum Strateji Belgesi ve Eylem Planı. https://www.goc.gov.tr/kurumlar/goc.gov.tr/Yayinlar/UYUM-STRATEJI/Uyum-Strateji-Belgesi-ve-Ulusal-Eylem-Plani.pdf, (12.09.2024).
• Göç İdaresi Başkanlığı (GİB) (2024c). İl Müdürlükleri Kuruluş ve Görevleri. https://www.goc.gov.tr/il-mudurlukleri23, (12.09.2024).
• Gök, G.O. (2016). Kimin Güvenliği? Uluslararası Göç-Güvelik İlişkisi ve Uluslararası Örgütlerin Rolü, www.kosbed.kocaeli.edu.tr, (29.01.2024)
• Gönülaçan, A. ve Ç. D. Çolak (2017). Türkiye’de Göçmen Sorunları ve İl Göç İdarelerinin Etkinliği: Trabzon Örneği, Uluslararası Göç ve Mülteci Sorununun Çözümünde Kamu Yönetiminin Rolü. Uluslararası 11. Kamu Yönetimi Sempozyumu, 2316-2331.
• Gören, K. B. B. (2019). “Çokkültürlülük Bağlamında Türkiye’nin Göç Politikası”. Güvenlik Çalışmaları Dergisi, 21(1), 3-19.
• Görmez, K. (1991). “Ailenin Yaşadığı Mekanlar”. Türk Aile Yıllığı, Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu, Ankara.
• Guay, J. (2015), Social Cohesion Between Syrian Refugees and Urban Host Communities in Lebanon and Jordan, https://reliefweb.int/sites/reliefweb.int/files/resources/World, (26.05.2024).
• Güleç, C. (2015). “Avrupa Birliği Göç Politikaları ve Türkiye’ye Yansımaları”. Tesam Akademi Dergisi, 2(2), 81-100.
• Haferlach, L. ve D. Kurban (2017). “Lessons Learnt from the EU-Türkiye Refugee Agreement in Guiding EU Migration Partnerships with Origin and Transit Countries”. Global Policy, 8(4), 85-93.
• Hampshire, J. (2016). “European Migration Governance Since the Lisbon Treaty: Introduction to the Special Issue”. Journal of Ethnic and Migration Studies, 42(4), 537-553.
• Hollifield, J. F. (2012), Why do States Risk Migration?, http://paperroom.ipsa.org/papers/paper, (26.05.2024).
• İçduygu, A. ve D. Aksel (2013). “Turkish Migration Policies: A Critical Historical Retrospective”. Perceptıons, 18(3), 167-190.
• İçduygu, A. (2014). Bir Siyaset Siyasa Alanı Olarak Son Yüzyılda Göç: Son Yüzyılda Dünya ve Türkiye, Türkiye’nin Uluslararası Göç Politikaları 1923-2023: Ulus Devlet Oluşumundan Ulus Devlet Ötesi Dönüşümlere. (Ed. Ahmet İçduygu, Sema Erder ve Ö. Faruk Gençkaya), MireKoç Raporları, İstanbul: Koç Üniversitesi Koç Araştırmaları Merkezi.
• İltir, M. (2023), Türkiye’nin Beyin Göçü, https://www.dogrulukpayi.com/bulten/, (27.05.2024).
• Karacalar, A. (2018). “İltica Rejimi Çerçevesinde Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri: Suriyeli Göçmen Krizi”. Social Sciences Studies Journal (SSSJournal), 4(19), 2424-2438.
• Karaçor, Z. ve B. Güvenek (2023). Türkiye’de Ekonomi Politikaları Uygulamaları ve Yansımaları. Çizgi Kitabevi Yayınları. Konya.
• Karameşe, Ş. (2022). “The Governance of Mıgratıon and Urban Wıth Multılevel Actors”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(4), 1754-1770.
• Karasu, M. A. (2020). Göç ve Güvenlik Üzerine Kavramsal Bir Çerçeve. Yerel, Ulusal ve Küresel Boyutlarıyla Göç ve Mülteci Sorunu. (Ed. Yakup B. ve Soner A.) Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Kartarı, A. (2006). Farklılıklarla Yaşamak: Kültürlerarası İletişim. Ürün Yayınevi, Ankara.
• Kavas, A., ve E. Ç. Bilgiç (2019). Alışagelmiş Getto Kavramına Türkiye Üzerinden Bakmak. Göç-Mekan-Siyaset: Toplumsal-Mekansal Hareketlilikler ve Planlama. Ankara: TMMOB Şehir Plancıları Odası. (ISBN: 978-605-01-1303-7).
• Kaya, A. (2000). Sicher in Kreuzberg, Berlin'deki Küçük İstanbul: Diasporada Kimliğin Oluşumu. Büke Yayınları Araştırma Dizisi.
• Kaya, A. (2013). “Sınır Güvenliği Paradigmalarındaki Değişim ve Türkiye’nin Sınır Güvenliği Yapısının Analizi”. Uluslararası Güvenlik ve Terörizm Dergisi, 4(2), 1-12.
• Kaya, İ. ve E. Y. Eren (2014). Türkiye’deki Suriyelilerin Hukuki Durumu Arada Kalanların Hakları ve Yükümlülükleri. Ankara, SETA Yayınevi.
• Kaygalak, S. (2009). Kentin Mültecileri Neoliberalizm Koşullarında Zorunlu Göç ve Kentleşme. Ankara, Dipnot Yayınları.
• Keleş, İ. (1996). Türkiye’de Kent Planlanmasının Sosyo-Kültürel Boyutları. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Kornblum, W. ve J. Julian (2001). Social Problems. (Ed. Tenth) USA, Prentice Hall.
• Kuhlman, T. (1991). “The Economic İntegration of Refugees in the Developing Countries: a Research Model”. Journal of Refugee Studies, 4(1), 1-20.
• Kutlu, Ö. ve S. Kahraman (2017), Türkiye’de Vatandaşlık Politikasının Suriyeli Sığınmacılar Bağlamında Değerlendirilmesi. Farklı Yönleriyle Göç ve Yönetimi. (Ed. Solak Sevcan, G. S. ve Pekküçükşen, Ş.), Mauritius: Lambert Academic Publishing, 16-33.
• Küçük, M.N. (2021). “Göç-Güvenlik Bağlantısını Yeniden Düşünmek: Eleştirel Güvenlik Yaklaşımları, Özgürleşme ve Türkiye’deki Suriyeli Mülteciler”. Uluslararası İlişkiler, 18(69), 3-28.
• Külçür, R. (2020). “Gender as the Missing Component in the Turkish Climate Change Policies and Academic Papers”. Meditteranean Journal of Gender and Women’s Studies, 3(3), 287-312.
• Küntay, E. (1997). “Kentleşmenin Neden Olduğu Fiziksel ve Toplumsal Çürüme Karşısında Kentsel Yenileme Uygulamaları”. Toplum ve Göç, II. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Devlet İstatistik Enstitüsü Yayınları, Ankara.
• Lyytinen, E. ve J. Kullenberg (2013). “Urban Refugee Research and Social Capital A Roundtable”. Report and Literature Review, International Rescue Committee and Women’s Refugee Commission, New York, US.
• Maalouf, A. (2009). Çivisi Çıkmış Dünya. (Çev. Türkay, O.), 7. Baskı, YKY, İstanbul.
• Mangır, D. ve S. Sert (2022). “İnsan Hakları Perspektifinden Zorunlu Göçün Güvenlikleştirilmesi”. 6th Internatıonal New York Academıc Research, November 12-14, 2022, New York, USA.
• Mattu, P. (2002). A Survey on the Extent of Substandard Housing Problems Faced by Immigrants and Refugees in the Lower Mainland of British Columbia. Regional Homelessness Research Committee Supporting Communities Partnership Initiative, MOSAIC.
• Murat, S. ve Z. Taşkesenlioğlu (2009). Avrupa Birliği Düzeyinde Göç, Entegrasyon ve Yerel Yönetimler. Zeytinburnu Belediyesi Kültür Yayınları, 14, İstanbul, Akol Ajans.
• Negiz, N. ve Ö. Yalçın (2022). Kent ve Göç. Göç Politikalarına Disiplinler Arası Bir Bakış Kitabı. (Ed. A. Öcal), (Birinci Baskı), Ankara, Detay Yayıncılık.
• Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi (ORSAM) ve Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı (TESEV) (2015). Suriyeli Sığınmacıların Türkiye’ye Etkileri. Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi (ORSAM), Rapor No: 195, Ocak.
• Öcal, A. (2022). Avrupa Birliği’nin Türkiye’deki Göç Politikalarına Etkisi: Türkiye Raporları Üzerinden Bir Değerlendirme. Göç Politikalarına Disiplinler Arası Bir Bakış Kitabı. (Ed. A. Öcal), (Birinci Baskı), Ankara, Detay Yayıncılık.
• Öner, I. S. G. (2012). Küresel Bir Göç ve Mülteci Rejimine Doğru?. Küreselleşme Çağında Göç: Kavramlar, Tartışmalar Kitabı. (Ed. S. G. Ihlamur-Öner ve N. A. Şirin-Öner), (Birinci Baskı), İstanbul, İletişim Yayınları.
• Örselli, E. ve V. Babahanoğlu (2016). “Türkiye’nin Göç Yönetimi ve Göç Politikalarının Gelişimi: Bir Kamu Politikası Analizi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(43): 2063-2072.
• Özcan, K. Z. (2018). Kamu Politikaları Çerçevesinde Türkiye’de Göç Yönetişimi: Merkez-Taşra Yapılanması. 6. Uluslararası Çin'den Adriyatik'e Sosyal Bilimler Kongresi Özet Kitabı, Ankara.
• Özçürümez, S. ve A. İçduygu (2020). Zorunlu Göç Deneyimi ve Toplumsal Bütünleşme: Kavramlar, Modeller ve Uygulamalar ile Türkiye. İstanbul, Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Özgen, Y. F. (2010). Türkiye’de Göç ve Kentleşmenin Suç ve Suçlulukla İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Parlak, B. ve A. Şahin (2015). “Türkiye İltica ve Göç Mevzuatının Coğrafi Kısıtlama Uygulaması Yönünden Analizi”. Tesam Akademi Dergisi, 2(2), 65-79.
• Redfield, R., R. Linton ve M. J. Herskovits (1936). “Memorandum for the Study of Acculturatıon”. American Anthropologist, 38(1), 149-152.
• Roman, E. ve F. Pastore (2018). “Analysing Migration Policy Frames of Tunisian Civil Society Organizations: How do They Evaluate EU Migration Policies?”. Medreset Working Papers, (14), 1-29.
• Skeldon, R. (2010). “Managing Migration for Development: Is Circular Migration the Answer?”. The Whitehead Journal of Diplomacy & International Relations, 21-33.
• Smyth, G. ve H. Kum (2010). “When They Don’t Use it They Will Lose it’: Professionals, Deprofessionalization and Refrofessionalization: the Case of Rufugee Teachers in Scotland”. Journal of Refugee Studies, 23(4), 503-522.
• Sönmez, M.E. (2016). Suriyeli Sığınmacıların Gaziantep Şehrindeki Mekânsal Dağılışı ve Geleceği. TÜCAUM Uluslararası Coğrafya Sempozyumu, Ankara.
• Stouffer, S.A. (1940). “Intervening Opportunities: A Theory Relating Mobility and Distance”. American Sociological Review, 5(6), 845-867.
• Şen, Y. F. (2019). Göç ve Kamu Düzeni. Doğu Akdeniz’den Basra’ya Krizler ve Düzen. (Der. Tınas M. ve Sarı B.). Polis Akademisi Yayınları, Ankara, 185-227.
• Şişman, Y. ve B. Balun (2020). “Transit Göç ve Türkiye”. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Ankara, 21(2), 61-79.
• TBMM, (2013). Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu. Resmî Gazete, No: 6458.
• Tekeli, İ. (2008). Göç ve Ötesi. İstanbul, Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tekelioğlu, M., M. Doğan ve A. Çelebi (2015). Türkiye’de Göç Politikalarının Gelişimi ve Mevcut Durum, Disiplinler arası Göç ve Göç Politikaları Sempozyumu. İstanbul, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Yayınları, 3-25.
• Tuna, M. (2014). Türkiye ve Yeni Uluslararası Göçler. Sentez Yayınları, Bursa.
• Türüt, F. (2015). Suriyeli Göçmenlerin Toplumsal Yapı Üzerindeki Etkileri. Yüksek Lisans Bitirme Tezi, Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi.
• Ürek, Ç. (2017). Bir Kamu Hizmeti Olarak Merkezi Düzeyde Göç Yönetimi: Göç İdaresi Genel Müdürlüğü İncelemesi. Kamu Yönetimi Sempozyumu (KAYSEM 11), Uluslararası Göç ve Mülteci Sorunun Çözümünde Kamu Yönetiminin Rolü, Elâzığ, 199-208.
• Vijver, V., J.R. Fons ve K. Phalet (2004). “Assessment in Multicultural Groups: The Role of Acculturation”. Applied Psychology, 53, 215-236.
• Yalçın, C. (2004). Göç Sosyolojisi. 1. Baskı, Ankara, Anı Yayıncılık.
• Yenigül, S. B. (2005). “The Effects of Migration on Urban”. University Journal of Science, 18(2), 273-288.
• Yüksel, S. (2014). “Securitization of Migration The Case of Türkiye-EU Relations”. Marmara Journal of European Studies, 22(1), 169-187.
• Zapata-Barrero, R. (2024). “Resilient Urban Turnaround in Migration Governancestudies”. International Migration, 62(4), 20-40.
• Zincone, G. ve Caponio, T. (2006). The Multilevel Governance of Migration. The Dynamics of International Migration and Settlement in Europe. (Eds. In R. Penninx, M. Berger ve K. Kraal), (ss. 269-304).