Examples of Literal Interpretation of the Hanafi Method

Yıl 2014, Cilt: 17 Sayı: 44 (16-06-2014), 121 - 140, 16.06.2014

Ahmet İşleyen

https://doi.org/10.15745/da.94444

Öz

As it is known, jurisprudents of Hanafi School to ensure the legitimacy of then-methods appealed to many sources including the Qur’an. This study examined the verses referenced by jurisprudents of Hanafi School. Thus, basic information will be given about this School’s understanding of Qur’an and it’s method of comment. From our perspective, the Hanafi jurisprudents were willing to support the legitimacy of their evidences of the Shari’a by appealing to the Qur’an

Anahtar Kelimeler

Understanding and Interpretation of Qur’an, Usu’l al-Fiqh, Hane-fits, Literal Meaning, Religious Evidence

Hanefi Usûlünde Literal Yorum Örnekleri

Öz

Bilindiği üzere Hanefî fakihler, yöntemlerinin meşruiyetini sağlayabilmek için başta Kur’an olmak üzere pek çok delile başvurmuştur. Bu çalışmada da Hanefî fa-kihlerinin fıkıh usulünü temellendirirken referansta bulunduğu söz konusu ayetlerden bazıları incelenecektir. Böylece bu mezhebin Kur’an anlayışı ve yorum yöntemi hakkında da bilgi verilmiş olacaktır. Bize göre Hanefî fakihleri, en temel ve tartışmasız kaynak olan kitap ve sünnet gibi şer’î delillerin meşruiyetini de Kur’anî delillerle desteklemek istemişlerdir. Bu da Kur’an’m gerek metinsel gerekse tarihî bağlam dikkate alınmadan, lafzın esas alınarak yorumlanmasına neden olmuştur

Anahtar Kelimeler

Kur’an’ın anlam ve yorumu, Usul-i fıkh, Hanefiler, Literal Anlam, Şer’î Delil

Kaynakça

• Albayrak, Halis (1998). Tefsîr Usülü. İstanbul: Şüle Yay.
• Albayrak, Halis, (2001). “Kur’an’ın Müslüman Geleneğindeki İşlevinin Anlaşıl— ması Sorunu”. Adana: Yeni Bir Geleneğe Açılırken Iman ve Din Sempozyumu (8-9 Kasım).
• Alüsî, Ebü’s-Senâ, Şihâbuddî Mahmud (trh yok). Rühu’l-me'âni fi tefsîri’l- Kur ’ani ’l- “azîm ve ’s-seb ’i ’l-mesâni. Dâru>1-ihyâi>t-türâsi>l-arabî. Bardakoğlu, Ali (1997). “Hanefî Mezhebi”. İslâm Ansiklopedisi XVI: 1-21. İs— tanbul: T.D.V. Yay.
• Beğavî, Ebü Muhammed el-Huseyn b. Mes’üd (1995). Muhtasar-u Me “âlimu ’t- tenzîl. Beyrut.
• Beydâvî, Ebü Sa’îd Nâsiruddîn Abdullâh b. Ömer (trh yok). Envâru’t-tenzîl ve esrâru ’t-te ’vî. Beyrut: Dâru’l—Iikr. Pezdevî, Abdülaziz Ahmed b. Muhammed (1307 h). Keşfiı’l—Esrâr (Usül-ü Pezdevî şerhi). Istanbul.
• Cassas, Ebu Bekr Ahmed b. Alî (1985a). el-F usül fi’l-Usül. Kuveyt.
• Cassas, Ebu Bekr Ahmed b. Alî (1985b). Ahkâmu’l-Kur’an. Beyrut.
• Cebeci, Lütfullah (1994). Kur’ an-ı Kerim’in Ahkarm Kıyamete Kadar Geçerlidir.
• I. Kur’an Sempozyumu (1-3 Nisan). Ankara: Bilgi Vakfı. Cerrahoğlu, İsmail (1993) Tefsir Usülü. Ankara: T.D.V Yay.
• Debbüsî, Ebü Zeyd Ubeydullâh b. Ömer (2001). Takvîmu ’l-edille. Beyrut: Dâru’l— kutubi’l—ilmiyye.
• Debbüsî, Ebü Zeyd Ubeydullâh b. Ömer (2002). Te ’sîsü’n-nazar: Mukayeseli
• İslâm Hukuk Düşüncesinin Temellendirilmesi. Çev: Ferhat Koca. Ankara: An— kara Okulu Yay. Ebu Hanife, Numan bin Sabit (1368 h). el—Alim ve’l—Müteallim. Tahkik. Muham- med Zahid el—Kevserî. Kahire: Matbaatü’l—envar.
• Ebü Hayyân el-Endelüsî, Esîruddîn Ebü Abdillah (1993). el-Bahru ’l-muhît. Bey- rut: Dâru’l—kutubi’l—ilmiyye.
• Ebu Zehra, Muhammed (1997). Ebu Hanife. Çev: Osman Keskioğlu. Ankara: D.I.B. Yay.
• Fazlur Rahman (1992). İslam. Çev: M. Dağ, M. Aydın. İstanbul: Selçuk Yay.
• Fazlur Rahman (1997). Allah’ın Elçisi ve Mesajı. Çev: Adil Çiftçi. Ankara: An- kara Okulu Yay.
• Garaudy, Roger (1992). Entegrizm, Kültürel İntihar. Çev: K. Bilgin Çileçop. İs- tanbul: Pınar yay.
• Görmez, Mehmet (1997). Sünnet ve Hadisin Anlaşılması ve Yorumlanmasında
• Metodoloji Sorunu. Ankara: T.D.V. Yay. İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ el-Hâfız (2000). Tefsîru ’l-Kur’ani ’l- 'azîm. Kahire: Mües- sesetu Kurtuba.
• İbn Manzür, Cemâluddîn Muhammed b. Mukerrem (1119 h). Lisânu ’l— “arab. Ka— hire: Dâru’l-me’ârif.
• İbnu>l-Cevzî, Ebu’l-Ferec Abdurrahman (1984). Zâdu’l-mesîr jî “ilmi’t-tefsîr.
• Beyrut: el—Mektebetu’l—Islâmî. Karaman, Hayreddin (1996). İslam Hukukunda İçtihad. İstanbul: Marmara Ünv.
• Ilahiyat Fak. Vakfı Yay. Karaman, Hayreddin (2004). İslâm Hukuk Tarihi. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Kurtubî, Ebü Abdillâh Muhammed b. Ahmed el—Ensârî (2006). el—Câmi’ lı' ahkâmi’l-Kur’an. Beyrut: Muessesetu’r—risâle.
• Paçacı, Mehmet (2000). Kur’an ve Ben Ne Kadar Tarihseliz? Ankara: Ankara Okulu Yay.
• Pezdevî, Ebu’l-Hasen Alî b. Muhammed b. Huseyn (1307 h.). Usülü’l-Pezdevî
• ( Kenzü ’l-vusül ilâ Ma 'rifei ’l-usül ), Keşfu’l-Esrâr’ ın hâmişinde. Istanbul. Râğıb el-İsfahânî, Ebu’l-Kâsım el-Huseyn b. Muhammed (trh. yok). el—Müfredât Ş‘ ğarîbi’l-Kur’an. Mısır: el-Bâbi>l-Halebî. Râzî,Ebü AbdillâhFahruddîn Muhanııned b. Ömer (1981). Mefâtîhu’l-ğayb. Bey- rut: Dâru’l—Iikr.
• Serahsî, Ebü Bekr Muhammed b. Ahmed (1993). Usülü ’s-serahsî. Beyrut: Dâru’l-marife.
• Suyütî, Abdurrahman Celâleddin (2003). ed—Durru’l-mensürjî’t-tefsîri’l-me’sür.
• Kahire: Merkezu’l—buhusi ve’d—dirâsâti’l—“arabiyyeti ve’l—islâmiyye. Şa’ban, Zekiyüddîn (1990). Usülü ’l—F ıkh: İslam Hukuk İlminin Esasları. Çev. İ.
• Kâü Dönmez. Ankara: TDV Yay. Taberî, Ebü Ca’fer Muhammed b. Cerîr (2001). Câmi ’u ’l-beyân arı te ’vîli âyi’l
• Kur’an. Kahire: Merkezu’l-buhusi ve’d-dirâsâti’l-arabiyyeti ve’l-islâmiyye. Vâhidî, Ebu’l-Hasen Ali b. Ahmed, (1994). el-Vasîtjî Tefsîri ’l-Kur’anı' ’l-mecîd.
• Beyrut: Dâru’l-kutubi’l—ilmiyye. Vâhidî, Ebu’l-Hasen Ali b. Ahmed (trh . yok). Esbâbu’n-nuzül. Dâru’l-me“ârîf. Zemahşerî, Ebu’l—Kâsım Cârullah Mahmüd b. Ömer b. Muhammed (1998). el—
• Keşşâfan Hakâiki ’t-Tenzîl. Riyad.