Serpent Image in Viking and Indian Mythology

Yıl 2019, Cilt: 22 Sayı: 56, 391 - 408, 10.12.2019

Mehmet Masatoğlu , Selahattin Özkan

https://doi.org/10.15745/da.604534

Cited By: 1

Öz

Snake or serpent is one the most widespread and oldest symbols which is known among different cultures folklore and mythology. As the role of symbolic notions is at the center of understanding any mythology, we would like to determine imagery meanings of the snake which could help researchers for knowing the myths more accurate and descriptive. 

Sometimes this motif represents the cycle of time and sometimes it does refer to Evil and even could be the symbol of divinity and eternity. So this should be noted that how we can grasp any meaning from the narrations in which applied snake notion. These properties had roots in what they could be aware of snake nature and its biological attributes. As the same time, these properties are meaningful under the conditions that culture and, in some cases, religious thought prepared. The mixture of these end to some image that could be found in the mythology of their region.

The very article discusses mythological aspects of snake notion in Indian and Wikings folklore, similarly to those which research on the Indo-Europian and Vikings cultural relationship and connections; except that our research is not focused on ontological and historical debates but only on the descriptive analyzing of mythological semantics. Meanwhile, it can be counted as some base which useful for whom like to dig up relations between two far distance cultures of Indians and Wikings.

Anahtar Kelimeler

Mythology, Serpent, Viking, Indian, Symbol

Viking ve Hint Mitolojilerinde Yılan İmgesi

Öz

Yılan imgesi birçok dünya mitolojisinde kendisine yer edinmiştir. Kimi zaman bir figür kimi zaman ise başat bir karakter olarak mitoslarda yer edinen Yılanların doğadaki kimi özellikleri edebi betimlemeler ve sembolik ifadeler ile kadim metinlerde kaydedilmiştir. Tasvirlerde kullanılan özellikleri Yılanın biyolojik niteliklerini yansıtmaktadır. Yılanın bir sembol, motif ya da karakter olarak mitolojideki anlamı, ya da karşılaştırılabilirliği burada örnek olarak ele aldığımız Hint ve Viking mitolojilerine temel yaklaşımımızı ortaya koymaktadır.

Viking mitolojisinin içinde yer aldığı Germen kolu üzerinde Hint-Avrupa’ya bağlanması öteden beri araştırılmaktadır. Öte yandan, aralarında kurulmaya çalışılan tarihsel ya da ontolojik bağı şimdilik göz ardı edilerek sadece Yılan figürü üzerinde söz konusu tartışmaya küçük bir katkı yapılmaya çalışılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Mitoloji, Hint, Viking, Sembol, Yılan

Kaynakça

• Arslan, H. (2017). “Afrika Topluluklarında Tabiat Kültü ve Tabii Unsurlara Atfedilen Güçler”. Bartın Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi. C.4, S.8: 2-16. Beydiz, M. G. (2016). Mitolojiden Sanata Hayvan İmgesi. Arkeoloji ve Sanat Yayınları Crossley-Holland, K. (1980) The Penguin Book of Norse-Myths. Penguin Press Dallapiccola, A. L. (2013). Hint Mitleri. Çev. Bilgesu Savı. Ankara: Phonix Yayınevi. Dumezil, G. (2012). Mit ve Destan I. Çev. Ali Berktay. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Eliade M. (2012). Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi C. I. Çev. Ali Berktay. İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Erden, C. (2016). Dünya Mitlerinde Yılan. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir. Fee, G. & Christopher R. (2001).Heroesand Kings: The Battle for Myhtic Britain. Oxford University Press. Ferrari, F. M. (2008). “Vṛtra”, Encylopedia of Hinduism. Ed.Denise Cush and Catherine Robinson, Michael York, London and NewYork: Routledge. Henderson, J. L. (2015). İnsan ve Semboller. Ed. C. H. Jung. Kabalcı Yayınları:100 – 153. İlhan, M. & Arslan, H. (2013). “Bîrûnî’nin “KitâbuBatenceli’l-Hindî” İsimli Risalesi Yogasutra’nın Bir Çevirisi midir?”, Milel ve Nihal: İnanç, Kültür ve Mitoloji Araştırmaları Dergisi. C.10, S. 3:25-84. Kaya, K. (2003). Hint Mitolojisi Sözlüğü. Ankara: İmge Kitabevi. O’Flaherty, W. D. (1996). Hindu Mitolojisi Çev. Kudret Emiroğlu. Ankara: İmge Kitabevi. Özkan, S. (2018). Viking Mitolojisinin Temelleri ve Tarihsel Kaynakları, Ortaçağ Araştırmaları Dergisi, C.1, S.1:67 – 84. Öztürk, Ö. (2009). Folklor ve Mitoloji Sözlüğü. Ankara: Phoenix Yayınevi. Rigveda (2018). Çev. Korhan Kaya. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Rosenberg, D. (2006). Dünya Mitolojisi, Çev. Koray Akten vd. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları. Ross, M. C. (1989). Two of Þórr's Great Fights According to Hymiskviða, Leeds Studies in English. V.20:7 – 27. Sivri, M. & Akbaba, C. (2018/4). Dünya Mitlerinde Yılan. Folklor/Edebiyat. C.24, S.96:53-64 Stanley, J. W. (2008). Snakes: Objects of Religion, Fear and Myth, Journal of Integrative Biology. V.2, N.2: 42 – 58. Stoner, H. & Aya v. R. (2014). Viking-Age Stones and Crosses, Viking Myth sand Rituals on the Isle of Man, Ed. Leszek Gardeła ve Carolyne Larrington. University of Nottingham:16-21. Sturluson, S. (2018). Viking Mitolojisi: Nesir Edda. Çev: Selahattin Özkan, Yeditepe Yayınları Sümer, N. (2016). Dinsel ve Mitolojik Bir Sembol Olarak Yılan. The Journal of Academic Social Science Studies. S.43:275 – 288. The Mahabharata of Krishna-DwaipayanaVyasa, (1883-1896). Trans. Kisari Mohan Ganguli, Calcutta: Bharatha Press. The Poetic Edda (1962). Çev: Lee M. Hollander. Austin: Texas University Press. Vishnu Purana, (1840). Trans. Horace Hayman Wilson, London: Publicationby John Murray. Yöndemli, F. (2004). Tarih Öncesinden Günümüze Yılan. Ankara: Piramit Yayıncılık.