In this article it is explored in what degree the Qur’an parables, which constitute a large part of the Qur’an, were known by their first audience. First, the importance of the parables is clarified in view of the final Revelation. After which, the arguments and evidence for the claim that the parables were known during the revelation and before are presented, as well as those for the opposite claim. Furthermore, it is evaluated whether the Qur’an parables were known by their first audience or not. This subject is evaluated using not only verses, tradition and poetic sources, but also rational reasoning considering both the pagan Arabs as well as the ‘People of the Book’. Contrary to the view that the parables weren’t known, it is established that in fact they were, even if only by their main outlines.
Bu makalede Kur'ân-ı Kerim’de geniş yer tutan Kur'ân kıssalarının ilk muhataplar açısından bilinirliği konusu araştırılmıştır. Kur'ân kıssalarının son ilahi mesaj bakımından yeri ve önemi belirtildikten sonra, nüzul süreci ve öncesinde kıssaların bilindiğini savunanlar ile bilinmediğini savunanların görüşleri delilleri ile birlikte ortaya konmuştur. Ayrıca muhataplar açısından Kur'ân kıssalarının bilinip bilinmediği değerlendirilmiştir. Kıssaların bilinip bilinmediği ayet, rivayet ve şiir kaynaklarının yanı sıra aklî çıkarımlarla müşrik Araplar ve ehl-i kitap açısından değerlendirilmeye tabi tutulmuştur. Kıssaların bilinmediği görüşünün aksine ana hatlarıyla da olsa bilindiği sonucuna varılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 11 Sayı: 3 |