“Expression with the proverbs in the Qur’an is in terms of educational value”

Yıl 2009, Cilt: 9 Sayı: 4, 187 - 215, 01.08.2009

Süleyman Koçak

Öz

Expression with the proverbs is the method that Qur’an often applied. the Reason of the preferred method of expression with the proverbs in the Qur’an have acquired positive results for duty of educational purposes as general porposes of Quran. Because the proverbs are the structures that explain differently, striking, interesting, attractive, philosophy, concise, colorful, destination to the bingo, the clear meaning, open and easy. These structures have styles that surround senses of the man and his ideas on a high level that captures the man. It has all necessary equipment that affect, attract, move, convince people and carry people to favor, and have many features for a successful training. That’s why, the proverbs took place between principles of Qur’an's indispensables in the fields that aim to educate people.

Anahtar Kelimeler

Proverb, Qur’an, Education, Method

Kur’ân’da Mesellerle Anlatımın Eğitim Açısından Değeri

Öz

Mesellerle anlatım, Kur’ân’ın çok sık başvurduğu bir yöntemdir. Temsille anlatımın Kur’ân'da bu denli tercih edilen bir üslûp olmasının nedeni, Kur’ân’ın ondan genel amaçlarına olduğu kadar eğitim amaçlarına hizmette de son derece olumlu sonuçlar elde etmesidir. Çünkü meseller farklı, çarpıcı, ilginç, çekici, hikmet dolu, veciz, renkli, hedefi on ikiden vuran, anlatılmak isteneni net, açık, kolay, kestirme bir şekilde ifade eden yapılardır. Bu yapılar, insanı teslim alacak derecede onun duygu ve düşüncelerini kuşatan bir anlatım tarzına sahiptir. İnsanı etkileme, dikkatini çekme, onu cezp, harekete geçirme, ikna, iyiye, hayra sevke daha birçok olumlu özellikleriyle başarılı bir eğitim için gerekli olan tüm donanıma sahiptir. Bundan dolayıdır ki meseller, insanı insan yapan tüm alanlarda eğitmeyi hedefleyen Kur’ân’ın vazgeçilmezleri arasında yerini almıştır.

Anahtar Kelimeler

Mesel, Kur’ân, Eğitim, Yöntem

Kaynakça

• Aydın, Mehmet Zeki, Din Öğretiminde Yöntemler, Ank.,2005.
• Âlûsî, Ebu'l-Fadl Şihâbüddin, Rûhu'l-Meânî fî Tefsîri'l-Kur’âni'l-Azîm, Beyrut, 1994.
• Bayraklı, Bayraktar, İslam’da Eğitim, Batı Eğitim Sistemleriyle Mukayeseli, İst., 1989.
• Bayraktar, M. Faruk, İslam Eğitiminde Öğretmen-Öğrenci Münasebetleri, İst., 1989.
• Beyânûnî, Abdulmecid, Darbu’l-Emsâl fi’l-Kur’ân Ehdâfuhu’t-Terbeviyye ve Âsâruhû, Dımeşk, 1991.
• Bilgin, Beyza, Selçuk, Mualla, Din Öğretimi, Özel Öğretim Yöntemleri, Ank., 1997.
• Bûtî, Sait Ramazan, Kur’ân Eğitiminin Eşsiz Metodu, İst., 1987.
• Cerrahoğlu, İsmail, Tefsir Usûlü, Ank., 1985.
• Cürcânî, Abdulkâhir, Kitâbu Esrâri’l-Belâga (thk. Hellmut Ritter), İst., 1954.
• Ebû Ali, Muhammed Tevfîk, el-Emsâlu’l-Arabiyye ve’l-Asru’l-Câhilî, Beyrut, 1988.
• Ebû Hayyân, Muhammed b. Yûsuf, el-Bahru’l-Muhît, Beyrut, 1992.
• Ebû Sa’d, Ahmed, Mu’cemu’t-Terâkîb ve’l-İbârâti’l-Istılâhiyyeti’l-Arabiyye el- Kadîmetu minhâ ve’l-Müvelled, Beyrut, 1987.
• Elmalılı, Hak Dini Kur’ân Dili, İst., ty..
• Eren, Şâdi, Kur’ânda Teşbîh Ve Temsîller, İst., 2002.
• Fersahoğlu, Yaşar, Kur’ân’da Zihin Eğitimi, İst., 1996.
• Gatâmış, Abdulmecîd, el-Emsâlu’l-Arabiyye, Dirâsetun Târîhiyye Tahlîliyye, Dımeşk, 1988.
• Habenneke, Abdurrahman el-Meydani, Emsâlü’l-Kur’ân ve Suverün min Edebihi’r-Râfi’, Dımeşk, 1992.
• _________, el-Emsâlü’l-Kur’âniyye, Beyrut, 1980.
• İmîl Bedî’ Yakub, Mevsuatu Emsâli’l-Arab, Beyrut, 1995.
• Kâsımî, Ali, et-Teâbîru’l-Istılâhiyye ve’s-Siyâkıyye ve Mu’cemun Arabiyyun Lehâ, yy., ty..
• Kayacan, Murat, Kur’ân’ın Hz. Peygamber’i Eğitmesi, İst., 2007.
• Kodaz, İsmail, Bir Edebî Tasvîr Biçimi Olarak Kur’ân Meselleri (Basılmamış Dok- tora Tezi), Sos. Bil. Enst., Konya, 1999.
• Kutup, Kur’ân'da Edebî Tasvîr, Ank., 1967.
• Mâverdî, Ebu’l-Hasan Alî b. Muhammed b. Habîb, en-Nüketu ve’l-Uyûn (thk. Seyyid Abdulmaksûd), Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, ty..
• Nahlâvî, Abdurrahman, Usûlü’t-Terbiye el-İslamiyye ve Esâlîbuhâ,Dımeşk,
• Öcal, Mustafa, Din Eğitimi ve Öğretiminde Metotlar, Ank. 1991.
• Özbek, Abdullah, Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed, Konya, 1991.
• Râzî, Fahruddin Muhammed b. Ömer, et-Tefsîru’l-Kebîr, Beyrût, 1990.
• Semerkandî, Ebu’l-Leys Nasr b. Ahmed b. İbrâhim, Tefsîru’s-Semerkandî (thk. Ali Muhammed, Adil Ahmed, Zekeriya Abdulmecîd), Beyrût 1993.
• Senih, Safvet, Kur’ânda Edebî Veche, İzmir, 1989.
• Suyûtî, Abdurrahman b. Ebubekir, el-İtkân fî Ulûmi'l-Kur’ân (trc. Komisyon), İst., 1987.
• Şerîf Mansûr b. Avn el-Abdelî, el-Emsâl fî’l-Kur’âni’l-Kerîm, Cidde 1985.
• Taberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerîr, Câmiu'l-Beyân an Te'vîli Âyî'l-Kur’ân, Beyrut, 1992.
• Tabersî, Ebu Ali el-Fadl b. el-Hasen, Mecmeu'l-Beyân fî Tefsîri'l-Kur’ân, Beyrut, ty..
• Uludağ, Süleyman, Felsefe Din İlişkileri, İst.,1985.
• Veli Ulutürk, Kur’ân’da Temsillî Anlatım, İst., 1995.
• Yavuz, Yusuf Şevki, Kur’ânı Kerimde Tefekkür ve Tartışma Metodu, Bursa, 1983.
• Zemahşerî, Esâsu’l-Belâga, (thk. Abdurrahim Mahmut), Beyrut, 1982.
• ________, el-Keşşâf an Hakâiki’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Akâvîl, Beyrut,1977, I, 394;