“Görülmeyen adamlar, bilinmeyen erler” anlamına gelen “ricâlü’l-gayb” tasavvufî ıstılahta veliler zümresinin büyüklerine verilen özel bir isimdir. Sûfilere göre ricâlü’lgayb, âlemin ve veliler zümresinin manevi yöneticileridir. Bu düşünce tasavvuf tarihinin başlangıcından itibaren sûfiler arasında bilinip kabul edilmiş, ancak ehli olmayan kişilerden gizli tutulmuştur. İlk defa hicri dördüncü asırda Hakîm Tirmizî Hatmü’l-Velâye adlı eserinde bu konudan açıkça bahsetmiş, hicri yedinci asırda İbn Arabî’nin konu hakkında daha detaylı bilgiler vermesiyle de ricâlü’l-gayb görüşü tasavvufun en çok tartışılan konuları arasına yerleşmiştir. Günümüzde hala tartışma konusu olan bu mesele üzerine birçok risale kaleme alınmıştır. Bu çalışmada, İbn Âbidîn’in İcâbetü’l-Gavs risalesinin incelendiği Tasavvufta Ricâlü’l-Gayb Anlayışı: İbn Âbidin Örneği adlı kitap tanıtılmaktadır.
yok
yok
yok
yok
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Kitap Tanıtımı ve Tenkitler |
Yazarlar | |
Proje Numarası | yok |
Yayımlanma Tarihi | 24 Temmuz 2023 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |