Türkiye’de Belediye Başkanlığı Seçimlerinde Yenilenme Oranı (1984-2014) ve Dönem Sınırlandırması

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 1, 25 - 42, 13.04.2017

Murat Kaçer

Öz

Yerel
yönetimler yerinden yönetim ilkesinin bir aşaması ve parçası olarak ülkeyi
(bütünü) oluşturan bölge, il ve daha küçük yerleşim birimlerinde (parça)
yaşayan halkların ihtiyaçlarının ve konforunun sağlanması için yine bu
halkların seçtikleri tüzel kişiliği haiz karar organlarını ve sistemin bir
bütün olarak işleyişini ifade etmektedir. Bu
çalışmada 1984-2014 yılları arasındaki il belediyelerin başkanlık seçiminde
yenilenme oranları ve dönem sınırlandırması konusu ele alınmaktadır. Bu
kapsamda 1984-2014 yılları arasındaki il belediye başkanlarıyla alakalı
istatistiki veriler ışığında belediye başkanlıklarında yenilenme oranları elde
edilmiştir. Bu bağlamda Türkiye’de belediye başkanlığı için öngörülen güçlü
başkanlık modeli;  ikinci olarak belediye
başkanlarının seçim usulü çoğunluk sistemi olmasından ötürü çok düşük oranlarla
belediye başkanlığının belirlenmesi ve son olarak özellikle daha homojen, küçük
ve orta ölçekli yerleşim yerlerinde belediye başkanlarının hemşerilik bağıyla
seçimi olmak üzere üç olgu üzerinden Türkiye’de belediye başkanlığı
seçimlerinde dönem sınırlandırması hususu tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yerel Yönetimler, Dönem Sınırlandırması, Belediye Başkanlığı

Kaynakça

• Aksoy, Şinasi (2004). “Kamu Yönetimi Nereye Gidiyor? Bir Durum Saptaması, Dünyada Kamu Yönetimindeki Dönüşüm ve Türkiye’de Kamu Yönetimi Öğretimine Yansımaları, II. Kamu Yönetimi Forumu (KAYFOR II), ss. 32-49.
• Ak Parti Tüzüğü, https://www.akparti.org.tr/site/akparti/parti-tuzugu mad.132, 8.04.2016
• Akbulut, Ö. Ö. (2007) Belediye Yönetimi: Belediye Meclisi, Belediye Encümeni ve Belediye Başkanı, Sabuktay, A. (Ed.). Belediye Yönetimi, Ankara: TODAİE, ss. 89-124
• Akbulut, Ö. (2002). Türkiye’de Uygulanan yerel Seçim sistemlerinin Evrimi, Güler, B. A. Sabuktay A. (Ed.). Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, Ankara: TODAİE, ss.47-66
• Al, H. (2007). Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi, Ankara: Bilimadamı Yayınları
• Basham, P. (2011). Term Limits: A Reform That Works. (http://ourgeneration.org/wp-content/uploads/2011/06/term-limits.pdf , 17.04. 2016).
• Başkanlar Albümü, http://www.tbb.gov.tr/online/baskanlar-albumu/ , 17.04.2016
• Bayraktar, U. , Massicard E. (2012). Decentralization in Turkey, AFD
• Bend, D. (2006). Term limits for Nebraska state senators: a challenge to the future effectiveness of the Nebraska state legislature. Creighton Law Review 40: 3-39
• Coşkun, B. (2005). Türkiye’de Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Tarihsel Geçmiş ve Genel Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 77(448), 13-15.
• Çınar, Tayfun, vd. (2013). Belediyelerin Sınırları, Ankara: TODAİE
• Çiçek, Y. (2014). Geçmişten Günümüze Türkiye’de Yerel Yönetimler. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi 11(1): 53-64
• Erder, S. İncioğlu, N. (2008). Türkiye'de Yerel Politikanın Yükselişi: İBB Örneği 1984-2004, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yay.
• Ergin, O.N. (1987). Türk Belediyecilik ve Şehircilik Tarihi Üzerine Seçmeler. İstanbul: İBB yayını
• Ergun, T. (2015). Kamu Yönetimi: Kuram, Siyasa, Uygulama, Ankara: TODAİE, 2. Baskı.
• Erler, H.A. (2009). Confronting Unlimited Government (http://www.heritage.org/research/reports/2009/08/confronting-unlimited-government-lessons-from-the-term-limits-movement, 17.04.2016).
• Eryılmaz, B. (2004), Kamu Yönetiminde Değişim, Dünyada Kamu Yönetimindeki Dönüşüm ve Türkiye’de Kamu Yönetimi Öğretimine Yansımaları, II. Kamu Yönetimi Forumu (KAYFOR II), s.50-64
• Fahim, M.(2008). Arguments for and against term limits
• (http://www.citymayors.com/government/term-limits.html, 17.04.2016).
• Fund, J. H. (1990). Term limitation: an idea whose time has come, (http://object.cato.org/sites/cato.org/files/pubs/pdf/pa141.pdf, 17.04.2016).
• Gül, H., vd. (2014). Türkiye'de Yerel Yönetimler ve Yerel Siyaset, Ankara: Detay
• Güler, B. A. (2006). Yerel Yönetimler- Liberal Yaklaşımlara Eleştirel Yaklaşım. (3. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi
• Güler, B. A. (2004). Değişme ve Disiplin, Dünyada Kamu Yönetimindeki Dönüşüm ve Türkiye’de Kamu Yönetimi Öğretimine Yansımaları, II. Kamu Yönetimi Forumu (KAYFOR II), s.65-85
• Hamamcı, C. (2007) Belediyeler: Genel Yapı, Sabuktay, A. (Ed.). Belediye Yönetimi, Ankara: TODAİE, ss.27-38
• HDP Tüzüğü, http://www.hdp.org.tr/parti/parti-tuzugu/10, 8.04. 2016
• İzci, İ. (2014). Katılımcı Yerel Yönetime Genel Bir Bakış, İzci, İ.(Der.). Katılımcı Yerel Yönetim, İstanbul: Kalkedon
• Keleş, R. (2010). “Avrupa’ya Uyum Sağlama Sürecinde Türkiye’de Yerel Yönetimler”, Falay, N. vd. (Ed.) Türkiye'de Yerel Yönetimlerin Sorunları ve Geleceği Ankara: Seçkin 2. Baskı, ss. 11-26
• Keleş, R. (2000). Yerinden Yönetim ve Siyaset, İstanbul: Cem, 4 baskı
• Kırışık, F. ve Özcan S.(2006). Türk Anayasalarında Yerel Yönetimler, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi 15(2): 5-30
• Lopez, E. J.(2003). Term limits: causes and consequences. Public Choice 114 (1–2): 1–56
• Nadaroğlu, H. (2001). Mahalli İdareler. İstanbul: Beta
• Ortaylı, İ. (2007). Türkiye Teşkilat ve İdare Tarihi. Ankara: Cedit Neşriyat
• Ortaylı, İ. (2000).Tanzimat Devrinde Osmanlı Mahalli İdareleri (1840-1880) Ankara: Türk tarih kurumu yay.
• Ortaylı, İ. (2001). Osmanlı Devleti’nde Kadı, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi 24: 69-73.
• Ökmen, M. ve Parlak B. (2010). Kuramdan Uygulamaya Yerel Yönetimler-İlkeler, Yaklaşımlar ve Mevzuat. (2. Baskı) Bursa: Alfa Yayınları
• Özer, M. A. (2004). “Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma ve Son Gelişmeler”, Dünyada Kamu Yönetimindeki Dönüşüm ve Türkiye’de Kamu Yönetimi Öğretimine Yansımaları, II. Kamu Yönetimi Forumu (KAYFOR II), s. 168-181
• Parlak, B. ve Özgür, H. (2001). Türkiye’de Yerel Yönetimler. İstanbul: Alfa yay.
• Petracca, M. (1991). The Poison of Professional Politics. (http://www.cato.org/publications/policy-analysis/poison-professional-politics, 17.04.2016).
• Sayın, D. (2007). Belediye Başkanı, Sabuktay, A. (Ed.). Belediye Yönetimi, Ankara: TODAİE, ss. 125-142
• Seyitdanlıoğlu, M. (2010). Tanzimat Döneminde Modern Belediyeciliğin Doğuşu-Yerel Yönetim Metinleri. İstanbul: Türkiye İş bankası Kültür yayınları
• Sezen, S. (2007) Yerel Yönetimlerin Anayasal Çerçevesi Sabuktay, A. (Ed.). Belediye Yönetimi, Ankara: TODAİE, ss.5-26
• Sitembölükbaşı, Ş. (2006). Yasama Üyelerinin Dönem Sürelerinin Sınırlanması Ve Yaratabileceği Sonuçlar: ABD Örneği. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 7(1): 41-60
• Urhan, V.F.(2008). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Yeniden Yapılandırılması, Sayıştay Dergisi 70: 85-102
• Yalçındağ, S. (1993). Bitmeyen Senfoni: Yerel Yönetimler Reformu. Amme İdaresi Dergisi, 26(1), 43-69.
• Yayman, H. (2005). Türkiye’nin İdari Reform Politiği. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi (Yönetim Bilimi) Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara-2005.
• Yüksel, F. (2013). Büyükşehir Belediyesi Yasa Değişikliğine İlişkin Bir Değerlendirme. İsbir, Eyyup Gunay. (ed), Kamu Yönetiminde Değişim ve Güncel Sorunlar, Ankara: TODAİE, ss.515-530
• Tekeli, İ. ve Ortaylı İ. (1978). Türkiye’de Belediyeciliğin Evrimi, Ankara
• Toksöz, F. (2015). Giriş, Semerci, P. U. (Der.). Yerel Demokrasi Sorunsalı Büyükşehir Belediye Meclisleri Yapısı ve İşleyişi, İstanbul: İstanbul Bilgi Üni. Yay, ss.1-15
• Toprak, Z. (2014). Yerel Yönetimler. (9.baskı). İzmir: Siyasal Kitabevi
• Toprak, Z. (2011). Yerel Yönetimlerde Başkanın Politik Lider Rolü Prof. Dr. İlhan Özay’a Armağan. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası 69 ( 1 - 2): 297-314