ANAOKULU MÜDÜRLERİNİN İKİLİ EĞİTİM UYGULAMASINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMES

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 2 - 16, 28.12.2020

Songül Giren , Muhammed Öztürk

Öz

Bu araştırmanın amacı, anaokulu müdürlerinin okul öncesi eğitim kurumlarındaki ikili eğitim (tam gün-yarım gün) uygulaması hakkındaki görüşlerinin incelenmesidir. Araştırmada, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması tercih edilmiştir. Veri toplama aracı olarak bir adet yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi basamakları takip edilmiştir. Analiz sonucunda altı tema ortaya çıkarılmıştır. Bunlar; bağımsız anaokulu müdürleri üzerindeki etkisi, öğretmenler üzerindeki etkisi, aileler üzerindeki etkisi, yardımcı personel üzerindeki etkisi, çocuklar üzerindeki etkisi ve genel değerlendirmedir. Araştırma sonucunda; ikili eğitim uygulamasının iyileştirilmeye ihtiyacı olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

okul öncesi eğitim, okul öncesi eğitim politikaları, bağımsız anaokulu müdürleri, ikili eğitm

Kaynakça

• Arı, M. (2005), Türkiye’de erken çocukluk eğitimi ve kalitenin önemi. Müzeyyen Sevinç (Ed.), Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar-I içinde (s.31-35). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Atteberry, A., Bassok, D., Wong, V. C. (2018), Working Paper: The Effects of Full-day Pre-kindergarten: Experimental Evidence of Impacts on Children’s School Readiness. Charlottesville, VA: EdPolicyWorks University of Virginia.
• Biber, K. (2012), Okul öncesi eğitimin tanımı, kapsamı, önemi ve temel ilkeleri. Fikret Gülaçtı ve, Songül Tümkaya (Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi (2. Baskı) içinde (s. 25- 67). Ankara: Pegem Akademi.
• Büte, M., Balcı, A. (2010), Bağımsız anaokulu yöneticilerinin bakış açısından okul yönetimi süreçlerinin işleyişi ve sorunlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(4), 485-509.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Ç., Akgün, E., Özcan E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2012), Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Clark, P., Kirk, E. (2000), All-day kindergarten. Childhood Education, 76(4), 228-231.
• Clark, P. (2001), Recent research on all-day kindergarten. ERIC Digest, Champaign, IL: ERIC Clearinghouse on Elementary and Early Childhood Education,. Children's Research Center, University of Illinois.
• Creswell, J. (2007), Qualitative İnquiry And Research Design: Choosing Among Five Approaches. 2nd ed. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Creswell, J. (2013), Nicel, Nitel ve Karma Yöntem Yaklaşımları, Araştırma Deseni, Çeviri Ed., Selçuk Beşir Demir, Ankara: Eğiten Kitap.
• Doherty-Derkowski, G. (1995), Quality Matters: Excellence in Early Childhood Programs. New York: Addison-Wesley Publishers Limited.
• Education International, (2010), Early childhood education: a global scenario. Brussels. http://download.ei-ie.org/Docs/WebDepot/ECE_A_global_scenario_EN.PDF adresinden 15.12.2015 tarihinde erişilmiştir.
• Eğitim Reformu Girişimi (2010), Eğitim izleme raporu 2010. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
• Eğitim Reformu Girişimi (2013), Erken çocukluk eğitimi ve 4+4+4 düzenlemesi. AÇEV Politika Raporu.
• Erden, Ş. (2012), Okul öncesi eğitim kurumları ve çeşitleri. Fikret Gülaçtı ve Songül Tümkaya ( Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi (2. Baskı) içinde (s.290-306). Ankara: Pegem Akademi.
• Ertürk, G. (2013), Öğretmen Çocuk Etkileşimin Niteliği ile Çocukların Öz Düzenleme Becerisi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
• Fusaro, J. (1997), The effect of full day kindergarten on student achievement: a meta-analysis. Child Study Journal, 27, 269-277.
• Gobena, G. A. (2020), Factors influencing participation in early childhood education: Its implication to quality education..International Online Journal of Education and Teaching (IOJET), 7 (1). 355-371.
• Gülaçtı, F. (2012), Türkiye’de ve dünya’da erken çocukluk ve okul öncesi eğitimi. Fikret Gülaçtı ve Songül Tümkaya (Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi (2. Baskı) içinde (s: 2-19) Ankara: Pegem Akademi.
• Gültekin Akduman, G. (2010), Okul öncesi eğitimin tanımı ve önemi. Gülden Uyanık Balat (Ed.), Okul Öncesi Eğitime Giriş içinde (s.2-13). Ankara: Pegem Akademi.
• Howes, C. (1988), Relations between early childcare and schooling. Developmental Psychology, 24, 53-57.
• Kartal, H. (2008), Geçmişten Günümüze Erken Çocukluk Eğitimi Uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Kaytaz, M. (2005), A Cost Benefit Analysis of Preschool Education in Turkey. İstanbul: Mother Child Education Foundation.
• Legal Momentum’s Family Initiative (LMFI) (2005), Early childhood education for all: a wise ınvestment recommendations arising from the economic ımpacts of child care and early education: financing solutions for the future. NewYork, USA.
• Marcon, R. (1999), Different impact of preschool models on the development and early learning of iner-city children: a three-cohort study. Developmental Psychology, 35, 358-375.
• Mayall, W. (2008), Assessing National Defence University Presidents Aganist the Intellectual Stimulation Component of Bass’s Transformational Leadership Model. George Washington University. The Graduate School of Education and Human Development. Unpublished dissertation. USA.
• Merriam, S. (1998), Qualitative Researchand Case Study Applications in Education (second edition). San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
• Micozkadıoğlu, İ., Kazak Berument, S. (2011), Okul öncesi kurum kalitesinin ilköğretim birinci sınıf çocuklarının sosyal yeterliği ve akademik başarısına etkisi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 33,123-140.
• Miles, M., Huberman, M. (1994), Qualitative Data Analysis. Thousand Oaks, CA: Sage
• Milli Eğitim Bakanlığı ve Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (2003), Çocuk Dostu Okul Kılavuzu. Ankara.
• Milli Eğitim Bakanlığı ve Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (2015), Okul Öncesi Eğitim Kurumları Standartları Kılavuz Kitabı: Yöneticiler, Öğretmenler, Maarif Müfettişleri Ve Uzmanlar İçin Kavramsal Temeller Ve Uygulama. Ankara.
• Milli Eğitim Bakanlığı, Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu ve Avrupa Birliği (2013), Yerel Yönetimler, Sivil Toplum Kuruluşları, Kamu Kuruluşları Ve İşveren Kuruluşları İçin Toplum Temelli Erken Çocukluk Hizmetleri Sunumu Kılavuzu. Ankara.
• Nowak, J. N., Joe D., Coutts, D. (2009), The ımpact of full-day vs. half-day kindergarten on student achievement of low socioeconomic status minority students, Scholarlypartnershipsedu, 4(1), 34-47.
• Oktay, A. (2005), 21. Yüzyıla girerken dünyada yaşanan değişimler ve erken çocukluk eğitimi. Müzeyyen Sevinç (Ed.), Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar- I içinde (s.18-30). İstanbul: Morpa Kültür.
• Özen, Y. (2012), Genel olarak okul öncesi öğretmen yeterlilikleri. Fikret Gülaçtı ve Songül Tümkaya (Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi (2. Baskı) içinde (s.252-285). Ankara: Pegem Akademi.
• Paola Guerrero-Rosadaa,∗, Christina Weilanda, Meghan McCormickb, JoAnn Hsuehb,Jason Sachsc, Catherine Snowd, Michelle Maierb (2021). QuarterlyNull relations between CLASS scores and gains in children’s language,math, and executive function skills: A replication and extensionstudy. Early Childhood Research Quarterly 54 (2021) 1–12.
• Sezer, T., Yoleri, S. (2012), Okul öncesi çocuğunun temel özellikleri ve gereksinimleri. Gülden Uyanık Balat (Ed.) Okul Öncesi Eğitime Giriş içinde (s.42-76). Ankara: Pegem Akademi.
• Tok, E. (2002), Okul öncesi eğitim kurumlarında yönetim sorunları (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• United Nations International Children's Emergency Fund (2007). Education for all global monitoring report. Strong foundations. Paris, France.
• Yıldırım, A. Şimşek, H. (2005), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayncılık.
• Yıldırım, C. (2008), Avrupa birliği ülkelerinde ve Türkiye’de okulöncesi eğitim. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(25), 91-110.
• Yıldırım, G., Bahçekapılı, E., Bahçekapılı, T. (2011). Eğitimde nitel araştırma yöntemleri. Durum çalışması. https://beofly.wikispaces.com/file/view/case+study+notları.docx adresinden 22.03.2016 tarihinde erişilmiştir.
• Yılmaz, N. (2005). Türkiye’de okul öncesi eğitimi. Müzeyyen Sevinç (Ed.), Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar- I içinde (s.12-17). İstanbul: Morpa Kültür.