Okulların Karakter Eğitimi Yetkinliği Ölçeği (OKEYÖ)

Yıl 2011, Cilt: 9 Sayı: 21, 7 - 27, 01.06.2011

M. Bahaddin Acat Mecit Aslan

Öz

Bu çalışmanın amacı; okullarda yürütülen çalışmaların karakter eğitimi felsefesine göre değerlendirilmesi amacıyla hazırlanmış olan "Okulların Karakter Eğitimi Yetkinliği Ölçeği"nin geçerlik ve güvenirlik çalışmasının sonuçlarını ortaya koymaktır. Ölçek, Character Education Partnership (CEP) tarafından ortaya konulmuş olan karakter eğitimi ilkelerinden faydalanılarak geliştirilen "Karakter Eğitimi Süreci'nden" yola çıkılarak hazırlanmıştır. Ölçeğin hazırlık aşamasının başında farklı uzmanların görüşleri alınarak 60 madde içerisinde anlaşılamayanlar düzeltilmiş ve uygun görülmeyen 8 tanesi silinerek madde sayısı 52'ye indirilmiştir. Ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışması ise, 5 farklı ilköğretim okulundan rastlantısal olarak seçilen 168 öğretmen üzerinde gerçekleştirilmiştir. Faktör analizi sonucunda bazı maddelerin elenmesi ile birlikte yüksek güvenirlik katsayısına sahip olan ölçeğin 33 madde ve beş faktörde toplandığı gözlenmiştir. Bu faktörler alan yazına dayalı olarak isimlendirilmiştir. Buna göre yapı geçerliliğine sahip, okulların karakter eğitimi yetkinliğini ölçmeyi amaçlayan araştırmacılara ve eğitimcilere yardımcı olacak 33 madde ve beş faktörden oluşan bir ölçeğe ulaşıldığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Karakter Eğitimi, Karakter EğitimiSüreci Modeli, Okul Karakter Eğitimi Yeterliği Ölçeği

Kaynakça

• Başaran, I. E. (1991). Eğitime giriş. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Battistich, V. (2005). Character education, prevention and youth development. http://www.character.org/atf/cf/{77B36AC3-5057-4795-8A8F-9B2FCB86-F3EB}Battistich_Paper.pdf. Erişim: 10.10.2010
• Büyüköztürk, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Demirel, Ö. (2003). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme (5. baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Ekşi, H. (2003). Temel insani değerlerin kazandırılmasında bir yaklaşım: Karakter eğitimi programları. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(1), 79-96.
• Fenstermacher, S. J. (1999). An evaluation of a character education program focused on fourth and fifth grade students (Education specialist research paper, The Graduate College University of Wisconsin-Stout, 1999). http://www2.uwstout.edu/content/lib/thesis/1999/1999fenstermachers.pdf. Erişim: 10.10.2010
• Haydon, G. (1997). Teaching about values: A new approach. London: Cassel.
• Howard, R. W., Berkowitz, M. W. & Schaeffer, E. F. (2004). Politics of character education. Educational Policy, 18, 188.
• Leming, J. S. (2008). Research and practice in moral and character education. L. P. Nucci & D. Narvaez (Ed.), Handbook of moral and character education (ss. 134-160). New York: Routledge.
• Lickona, T. (1993). The return of character education. Educational Leadership, 51(3), 6-11.
• Lickona, T., Schaps, E., & Lewis, C. (1997). Eleven principles of effective character education. Social Studies Review, 37(1), 29-31.
• Milson, A. J. & Ekşi, H. (2003). Öğretmenlerin karakter eğitiminde yetkin konusu duygusunda bir ölçme aracına doğru: Karakter eğitimi yetkinlik inancı skalası (KEYİS) ve Türkçe uyarlama çalışması. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(4), 99-130.
• Rusnak, T. (1998). An integrated approach to character education. California: Corwin Press.
• Ryan, K. A. & Bohlin, K. E. (1999). Building character in schools: Practical ways to bring moral instruction to life. San Francisco: Jossey-Bass.
• Ulusoy, K. (2007). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin tarih ve ahlak eğitimi ilişkisi üzerine görüşleri (Sakarya il örneği). Değerler Eğitimi Dergisi, 5(13), 155- 177.
• Wynne, E. A. (1985). The great tradition in education: Transmitting moral values. Educational Leadership, 43(4), 4-9.