BibTex RIS Kaynak Göster

A Qualitative Study to Determine the Values That Make School Principals Creditable

Yıl 2008, Cilt: 6 Sayı: 16, 113 - 129, 01.12.2008

Öz

The main objective of this research is to determine the values effective on the
creditability of school principals and to put forward some suggestions on the strength of
findings. In the light of this aim, the perceptions of primary school principals about the
creditability of school principals were analysed and suggestions were developed on the
strength of findings.
The research was conducted on the primary school principals in the city centre of Kü-
tahya. 32 noble principals and 18 substitute principals, totalling 50 principals in 50 primary
schools, were working in the city centre of Kütahya during 2008–2009 education
period. The study group of the research was composed of 19 of them who accepted to be
interviewed face to face.
Semi-structured interview of qualitative techniques was used in the research. This technique
is neither as rigid as full-structured interviews nor as flexible as structured interviews.
Therefore, semi-structured interview, being a halfway between the two extremes,
provides the researcher with the necessary flexibility and convenience. In order to determine
the perceptions of the participants about school administration and the values
that make school administrators creditable, four interview questions were formed by the
researcher. In order to find answers to those questions, 19 primary school teachers working
in the city centre of Kütahya were interviewed face to face. These interviews took
place separately with each participant at such a time and place that were determined by
each participant and were recorded to be analysed later on the consent of each participant.
During data analysis, the answers were coded according to the objectives of the
research and their frequency was found. Thus, qualitative data turned into quantitative
ones. In this context, the perceptions of the participants about the values effective on the
creditability of school principals were analysed and then their suggestions to reinforce
the credibility of school administrators were put forward.
During the interviews, primary school principals were asked four questions: “what does
a school principal is creditable mean?”, “what are the values that make a school principal
creditable?”, “What is the relation between a principal’s quality and his school’s credibility?”
and “what precautions can be taken to raise this credibility?” The main objective
in qualitative researches is not to reach generalisable results through numbers but to
present and factual and descriptive picture of the subject. In this research, the opinions
of the principals were presented as they were and no generalization was done over the
findings. It was determined that the participants generally answered the questions in the
scope of attitudes and behaviours of administrators in the institution. The fact that the
participants answered the question “what does a school principal is creditable mean?”
as the principal’s being fair, impartial, tolerant and friendly towards the staff, his being
consistent in his actions and words and his being dependable shows that there is a
close relation between an administrator’s credibility and his acting in accordance with
professional ethical codes. Also, the answers to “what are the values that make a school
principal creditable?” are as follows: commitment to justice and equality, being honest
and dependable, being able to establish effective interaction, being patient and being
principled and adamant. The answers to “What is the effect of a principal’s credibility on
his school’s credibility?” concentrated over the articles “it raises the school’s reputation,
it protects the school from external threats, and it strengthens the school socially and
culturally and makes the school preferable”. The primary school principals made the following
suggestions for the reinforcement of school administrators’ creditability: school
administrators should be fair to the staff, be tolerant and respectful to them and involve
them into decision making processes. As a result of the research, it was determined that
the values effective on school administrators’ creditability are being fair, principled, adamant,
consistent in actions and words, dependable, patient and honest.

Kaynakça

  • Akbaba Altun, S., & Memişoğlu, S. P. (2008). İlköğretim okullarında çoklu veri kaynağına dayalı performans değerlendirilmesine ilişkin nitel bir çalışma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 54, 151–179.
  • Balcı, A. (1995). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Başaran, İ. E. (1996). Türkiye eğitim sistemi. Ankara: Yargıcı Matbaası.
  • Brotzen, D. (1999). The role of reputation in crisis management. Copyright March 1999, Published for the Institute of Directors and AIG Europe (UK) Limited by Director Publication Ltd. 116 Pall Mall London.
  • Binneman, D. (2002). The importance of the training in reputation management. http://www.prpoint.com/ıntervıews/vol_7_may_2002deon%20binneman.htm web adresinden 26.11.2004 tarihinde alınmıştır.
  • Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Cerit, Y. (2008). Öğrenci, öğretmen ve yöneticilerin müdür kavramı ile ilgili metaforlara ilişkin görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(147), 3–13.
  • Çalık, T. (2003). Eğitimde değişimim yönetimi: Kavramsal bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 36, 536–557.
  • Çelik, V. (2003). Eğitimsel liderlik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Davies G., Chun R, Rui Vinhas da S., & Stuart R. (2003). İtibar paradigması. İstanbul: ArGe Danışmanlık Yayınları.
  • Dörtok, A. (2004). Kurumsal itibarınızdan kaç sıfır atabilirsiniz? İstanbul: Rota Yayınları.
  • Duncan, Ann H. (1991). The twenty-first century executive leader. http://EBSCOhost2.htm web adresinden 19.09.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • English, F. W. & Hill, J. C. (1990). Restructuring: The principal and curriculum change. A report of the NASSP curriculum council. National Association of Secondary School.
  • İmamoğlu, E. O., & Aygün, K. Z. (1999). 1970’lerden 1990’lara değerler: Üniversite düzeyinde gözlenen zaman, kuşak ve cinsiyet farklılıkları. Türk Psikoloji Dergisi, 14, 1–22.
  • Johnson, S. M. (2000). Providing moral center. http://www.eric.ed.gov/searchdb/ index.html web adresinden 05.10.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Karaköse, T. (2006). Eğitim örgütlerindeki iç ve dış paydaşların kurumsal itibara ilişkin algılamaları. Yayımlanmamış doktora tezi, Elazığ: Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Karaköse, T. (2007). High school teachers’ perceptions towards principals’ ethical leadership in Turkey. Asia Pacific Education Review, 8(3), 464–477.
  • Karasar, N. (1999). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.
  • Karip, E., & Köksal, K. (1999). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18, 193–207.
  • Lashway, L. (1996). Ethical leadership. ERIC Digest, Number: 107, http://www.eric.ed.gov/searchdb/index.html web adresinden 14.08.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Marconi, J. (2001). Reputation marketing. Building and sustaining your organization’s greatest asset. Black lick OH, USA: McGraw-Hill Companies, American Marketing Association.
  • McDonald, P. R. (1993). Individual-organizational value congruence: Operationalization and consequents. Unpublished doctoral dissertation, University of Western, Ontario, London, Canada.
  • Mitchell, M. S. (1995). Enabling good teaching performance. Performance management in education. California: Corwin Pres, Inc. A Sage Publications Company Thousand Oaks,
  • Nakra, P. (2000). Corporate Reputation Management: CRM with a strategic Twist. Public Relations Quarterly, 45(2), 35–42. (Çeviren: Otay F. ( 2001). Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi. Kurgu Dergisi, 18, 401–416).
  • Pehlivan Aydın, İ. (2002). Yönetsel mesleki ve örgütsel etik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Peterson, K. D. (1978). The Principal’s Task, Administrator’s Notebook, 26(8), 1–4.
  • Şimşek, B. (1999). Yöneticilerin çalışanlara karşı etik sorumlulukları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, 69–86.
  • Thamhain, Hans J. (2004). Team leadership effectiveness in technology-based Project environments. Project Management Journal, 35(4), 35–47.
  • Turgut, T. (1998). Örgütsel davranışta değerlerin yeri. T. Suna (Ed.), Endüstri ve Örgüt Psikolojisi. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Wiener, Y. (1988). Forms of values systems: A focus on organizational effectiveness and cultural change and maintenance. Academy of Management Review, 13, 534–545.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Yılmaz, K. (2006). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerine göre kamu ilköğretim okullarında bireysel ve örgütsel değerler ve okul yöneticilerinin okullarını bu değerlere göre yönetme durumları. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Zel, U. N. (2002). Kişilik ve liderlik. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Okul Müdürlerini İtibarlı Kılan Değerlerin Belirlenmesine Yönelik Nitel Bir Çalışma

Yıl 2008, Cilt: 6 Sayı: 16, 113 - 129, 01.12.2008

Öz

Bu araştırma, okul müdürlerinin itibarı üzerinde etkili olan değerleri saptayabilmek ve ulaşılan bulgular ışığında öneriler geliştirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma, 2008?2009 eğitim öğretim yılında Kütahya merkez ilköğretim okullarında görevli okul müdürleri üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, nitel araştırma tekniklerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmış olup, çalışma süresince sınırlı sayıda kişi üzerinde ve zengin bilgiye sahip olduğu düşünülen durumların derinlemesine incelenebilmesi için amaçlı örnekleme yolu izlenmiştir. Veriler, ilköğretim okullarında görev yapan on dokuz okul müdürleriyle yüz yüze görüşmeler yoluyla ve 30 işgünü içerisinde toplanmıştır. Toplanan veriler betimsel ve içerik analiz yöntemine göre analiz edilmiştir. Verilerinin çözümlenmesi sürecinde, katılımcıların verdikleri yanıtlar araştırma amaçlarına göre kodlanmış daha sonra cevaplarının hangi sıklıkla tekrar ettiği (frekansı) bulunmuştur. Böylece, nitel veriler nicelleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, okul yöneticisinin itibarı üzerinde etkili olan değerlerin; adil olmak, ilkeli ve kararlı olmak, eylemlerinde ve söylemlerinde tutarlı olmak, güvenilir olmak, sabırlı olmak ve dürüstlük olduğu saptanmıştır.

Kaynakça

  • Akbaba Altun, S., & Memişoğlu, S. P. (2008). İlköğretim okullarında çoklu veri kaynağına dayalı performans değerlendirilmesine ilişkin nitel bir çalışma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 54, 151–179.
  • Balcı, A. (1995). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Başaran, İ. E. (1996). Türkiye eğitim sistemi. Ankara: Yargıcı Matbaası.
  • Brotzen, D. (1999). The role of reputation in crisis management. Copyright March 1999, Published for the Institute of Directors and AIG Europe (UK) Limited by Director Publication Ltd. 116 Pall Mall London.
  • Binneman, D. (2002). The importance of the training in reputation management. http://www.prpoint.com/ıntervıews/vol_7_may_2002deon%20binneman.htm web adresinden 26.11.2004 tarihinde alınmıştır.
  • Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Cerit, Y. (2008). Öğrenci, öğretmen ve yöneticilerin müdür kavramı ile ilgili metaforlara ilişkin görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(147), 3–13.
  • Çalık, T. (2003). Eğitimde değişimim yönetimi: Kavramsal bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 36, 536–557.
  • Çelik, V. (2003). Eğitimsel liderlik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Davies G., Chun R, Rui Vinhas da S., & Stuart R. (2003). İtibar paradigması. İstanbul: ArGe Danışmanlık Yayınları.
  • Dörtok, A. (2004). Kurumsal itibarınızdan kaç sıfır atabilirsiniz? İstanbul: Rota Yayınları.
  • Duncan, Ann H. (1991). The twenty-first century executive leader. http://EBSCOhost2.htm web adresinden 19.09.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • English, F. W. & Hill, J. C. (1990). Restructuring: The principal and curriculum change. A report of the NASSP curriculum council. National Association of Secondary School.
  • İmamoğlu, E. O., & Aygün, K. Z. (1999). 1970’lerden 1990’lara değerler: Üniversite düzeyinde gözlenen zaman, kuşak ve cinsiyet farklılıkları. Türk Psikoloji Dergisi, 14, 1–22.
  • Johnson, S. M. (2000). Providing moral center. http://www.eric.ed.gov/searchdb/ index.html web adresinden 05.10.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Karaköse, T. (2006). Eğitim örgütlerindeki iç ve dış paydaşların kurumsal itibara ilişkin algılamaları. Yayımlanmamış doktora tezi, Elazığ: Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Karaköse, T. (2007). High school teachers’ perceptions towards principals’ ethical leadership in Turkey. Asia Pacific Education Review, 8(3), 464–477.
  • Karasar, N. (1999). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.
  • Karip, E., & Köksal, K. (1999). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18, 193–207.
  • Lashway, L. (1996). Ethical leadership. ERIC Digest, Number: 107, http://www.eric.ed.gov/searchdb/index.html web adresinden 14.08.2005 tarihinde alınmıştır.
  • Marconi, J. (2001). Reputation marketing. Building and sustaining your organization’s greatest asset. Black lick OH, USA: McGraw-Hill Companies, American Marketing Association.
  • McDonald, P. R. (1993). Individual-organizational value congruence: Operationalization and consequents. Unpublished doctoral dissertation, University of Western, Ontario, London, Canada.
  • Mitchell, M. S. (1995). Enabling good teaching performance. Performance management in education. California: Corwin Pres, Inc. A Sage Publications Company Thousand Oaks,
  • Nakra, P. (2000). Corporate Reputation Management: CRM with a strategic Twist. Public Relations Quarterly, 45(2), 35–42. (Çeviren: Otay F. ( 2001). Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi. Kurgu Dergisi, 18, 401–416).
  • Pehlivan Aydın, İ. (2002). Yönetsel mesleki ve örgütsel etik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Peterson, K. D. (1978). The Principal’s Task, Administrator’s Notebook, 26(8), 1–4.
  • Şimşek, B. (1999). Yöneticilerin çalışanlara karşı etik sorumlulukları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, 69–86.
  • Thamhain, Hans J. (2004). Team leadership effectiveness in technology-based Project environments. Project Management Journal, 35(4), 35–47.
  • Turgut, T. (1998). Örgütsel davranışta değerlerin yeri. T. Suna (Ed.), Endüstri ve Örgüt Psikolojisi. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Wiener, Y. (1988). Forms of values systems: A focus on organizational effectiveness and cultural change and maintenance. Academy of Management Review, 13, 534–545.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Yılmaz, K. (2006). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerine göre kamu ilköğretim okullarında bireysel ve örgütsel değerler ve okul yöneticilerinin okullarını bu değerlere göre yönetme durumları. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Zel, U. N. (2002). Kişilik ve liderlik. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Toplam 34 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA97NN64GF
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Turgut Karaköse Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2008
Yayımlandığı Sayı Yıl 2008 Cilt: 6 Sayı: 16

Kaynak Göster

APA Karaköse, T. (2008). Okul Müdürlerini İtibarlı Kılan Değerlerin Belirlenmesine Yönelik Nitel Bir Çalışma. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(16), 113-129.