Moral Control Problem in Durkheim’s Sociology

Yıl 2007, Cilt: 5 Sayı: 13, 95 - 121, 01.06.2007

Cevat Özyurt

Öz

This study is focused on the moral view of Emile Durkheim
who accepts Sociology as the science of sociological integrity.
In the first half of the study the answers for the following questions
are searched in Durkheim’s sociology: What is the social
functionality of morals? What are the moral differences between
traditional and modern societies? What are the rising values in
modern societies? What are the reasons of failure of morals in
integration of society? In the second half of the study Durkheim’s
suggestions for the solution of moral problems and his views about
professional ethics are evaluated. After pointing out the importance
of professional organizations as a new moral authority for
the political and emotional life, the efforts of Durkheim to reconcile
citizenship morals and humanity morals are evaluated.

Anahtar Kelimeler

Durkheim, Moral Sociology, Traditional Society, Corporatism, Moral Education, Social Control, Social Integrity.

Durkheim Sosyolojisinde Ahlâkî Kontrol Sorunu

Öz

Bu çalışma, sosyolojiyi toplumsal bütünleşme bilimi olarak gören Emile Durkheim'ın ahlâk anlayışı üzerinedir. Çalışmanın ilk yarısında Durkheim sosyolojisinde şu sorulara cevap aranmaktadır: Ahlâkın toplumsal işlevi nedir? Geleneksel toplumlar ile modern toplumlar arasında ahlâkî farklılıklar nelerdir? Modern toplumlarda yükselen yeni değerler nelerdir? Ahlâkın modern toplumlarda bütünleşme sağlamadaki başarısızlık nedenleri nelerdir? Çalışmanın ikinci yarısında Durkheim'ın modern toplumların ahlâk sorunlarına yönelik çözüm önerileri ve meslek ahlâkı üzerine görüşleri değerlendirilmektedir. Yeni bir ahlâkî otorite olarak meslek örgütlerinin siyasal ve duygusal yaşam açısından önemine değindikten sonra, Durkheim'ın vatandaşlık ahlâkı ile insanlık ahlâkını uzlaştırma çabaları değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ahlâk Sosyolojisi, Geleneksel Toplum, Modern Toplum, Korporatizm, Ahlâk Eğitimi, Toplumsal Bütünleşme

Kaynakça

• Aron, R. (1994). Sosyolojik düşüncenin evreleri (çev. A. Korkmaz). Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Arslan, M. (2007). Türkiye’de islam ve iş ahlâkı. Recep Kaymakcan & Mevlüt Uyanık (Ed), Teorik ve pratik yönleriyle ahlâk, içinde (ss. 409-445). İstanbul: Dem Yayınları.
• Cladis, M. S. (1992). Durkheim’s individuval in society: A sacret marriage. Journal of the History of Ideas, 53(1), 71-90.
• Cladis, M. S. (2003). A cominitarian defense of liberalism: Emile Durkheim and contemporary social theory. Stanford: Stanford University Press.
• Davy, G. (2006). Sosyoloji dersleri, Emile Durkheim (çev. A. Berktay). Giriş içinde (ss.11-44). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Durkheim, E. (1986). İntihar: Toplumbilimsel inceleme (çev. Ö. Ozankaya). Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yayınları.
• Durkheim, E. (2002). Moral education (çev. E. K. Wilson & H. Schnurer). New York: Dover Publication.
• Durkheim, E. (2005). Dinsel yaşamın ilkel biçimleri (çev. F. Aydın). İstanbul: Ataç Yayınları.
• Durkheim, E. (2006a). Toplumsal işbölümü (çev. Ö. Ozankaya). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Durkheim, E. (2006b). Sosyoloji dersleri (çev. A. Berktay). İstanbul, İletişim Yayınları.
• Durkheim, E. (2007). Laik Ahlâk Laik Eğitim (çev. N. Sadak, Sadeleştiren H. Y. Başdemir). Recep Kaymakcan & Mevlüt Uyanık (Ed), Teorik ve pratik yönleriyle ahlâk, içinde (ss. 363-387). İstanbul: Dem Yayınları.
• Emirbayer, M. (2003). Introduction - Emile Durkheim: Sociologist of modernity. Mustafa Emirbayer (Ed), Emile Durkheim: Sociologist of Modernity içinde (ss. 1-28). Oxford, Blackwell Publishing.
• Etzioni, E. (2000). Toward a theory of public ritual, Sociological Theory, 18(1), 44-59.
• Fauconnet, P. (1923). The padegogical work of Emile Durkheim. The American Journal of Sociology, 28(5), 529-553.
• Giddens, A. (2002). Siyaset sosyolojisi ve sosyal teori (çev. T. Birkan). İstanbul: Metis Yayınları.
• Giddens, A. (2003). Sosyolojik yöntemin yeni kuralları (çev. Ü. Tatlıcan & B. Balkız) İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Ginsberg, M. (1951). Durkheim’s Etical theory. The Biritish Journal of Sociology. 2(3), 210-218.
• Horowitz, I. L. (1982). Socialization without politicization: Emile Durkheim’s theory of modern state. Political Teory. 10(3), 353-377.
• Kılıç, A. F. (2007). Türkiye’de ahlâk sosyolojisinin oluşumu. Recep Kaymakcan & Mevlüt Uyanık (Ed), Teorik ve pratik yönleriyle ahlâk, içinde (ss. 323-362.). İstanbul: Dem Yayınları.
• Kösemihal, N. Ş. (1971). Durkheim sosyolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• LaCapra, D. (1985). Emile Durkheim: Sociologist and philosopher, Chicago: The University of Chicago Press.
• Lehmann, J. M. (1995). The quiestion of caste in modern society: Durkheim’s contradictory theories of race, class and sex. American Sociological Review. 60(4), 566-585.
• Marske, C. E. (1987). Durkheim’s cult of ındividual and the moral deconsruction of society. Sociological Theory. 5(1), 1-14.
• Mawson, A. R. (1970). Durkheim and contemporary social pathology. The Biritish Journal of Sociology, 21(3), 298-313.
• Mitchell, M. M. (1931). Emile Durkheim and the philosophy nationalism. Political Sciences Quarterly. 46(1), 87-106.
• Montesquieu, C. (1998). Kanunların Ruhu-I (çev. F. Baldaş). İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları.
• Pareto, V. (2005). Seçkinlerin yükselişi ve düşüşü (çev. M Zeynep Doğan). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Swingewood, A. (1998). Sosyolojik düşüncenin kısa tarihi (çev. O. Akınhay). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Tiryakiyan, E. A. (1990). Emile Durkheim (çev. C. Tokluoğlu). T. Bottomore ve R. Nisbet (Ed), Sosyolojik çözümlemenin tarihi içinde (ss. 199-250) Ankara: Verso Yayınları.