BibTex RIS Kaynak Göster

Yetişkinlere Göre Yetişkin Din Eğitimi

Yıl 2003, Cilt: 1 Sayı: 4, 31 - 54, 01.10.2003

Öz

Bu makalede yetişkinlerin, yürütülmekte olan yetişkin din eğitimi etkinliklerine ve yetişkin din eğitimcisi rolünü üstlenen din görevlilerinin yeterliliklerine ilişkin görüşleri ve beklentileri ele alınmıştır. Araştırma Samsun'da bulunan 435 kişiden oluşan bir örneklem grubu üzerinde yapılmıştır. Araştırmada genel olarak yetişkinlerin dindarlık algılarının yüksek olduğu, ibadetleri yerine getirme oranlarında farklılıklar olduğu ve önemli ölçüde öğrenim gereksinimi duydukları, bunun yanında din görevlilerini meslekî bakımdan, insan ilişkileri ve eğitim metotları açısından yeterli bulmadıkları ve mevcut yetişkin din eğitimi uygulamalarını oldukça yetersiz buldukları tespit edilmiştir.

Kaynakça

  • Bayraktar, M. F. (1997). Türkiye’de vaizlik: Tarihçesi ve problemleri. İstanbul: İFAV Yay.
  • Buyrukçu, R. (1995). Din görevlisinin mesleğini temsil gücü. Ankara: T.D.V. Yay.
  • Buyrukçu, R. (1996). Din görevlilerinin problemleri ve çözümü ile ilgili görüş ve teklifleri. Süleyman Demirel Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 3, 75-114.
  • Bülbül, A. S. (1991). Halk eğitimine giriş. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Cross, K. P. (1981). Adults as learners. San Francisco: Jossey-Bass.
  • Duman, A. (2000). Yetişkinler eğitimi. Ankara: Ütopya yayınları.
  • Fırat, E. (1997). Üniversite öğrencilerinde Allah inancı ve din duygusu. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi, Ankara.
  • Günay, Ü. (1978). Erzurum kenti ve çevre köylerinde dinî hayat. Yayınlanmamış doçentlik tezi, Erzurum.
  • Karaman, R. (2000). Sanayileşmenin dine etkisi -Mersin örneği. Konya: Akın Ofset.
  • Kaya, M. (1998). Din eğitiminde iletişim ve dinî tutum. Samsun: Etüt Yayınları.
  • Kaya, Z. (2002). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Keyifli, Ş. (1997). Urfa ve yöresinde yaygın din eğitimi: İmamların mesleki imkanları ve problemleriyle ilgili alan araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kılavuz, M. A. (2003). Yaşlanma dönemi din eğitimi. Bursa: Arasta Yay.
  • Kidd, J. R. (1973). How adults learn. Chicago: Follet.
  • Knowles, M. (1990). The adult learner: A neglected species. Houston: Gulf Publishing.
  • Köylü, M. (2000a). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt Yayınları.
  • Köylü , M. (2000b). Din görevlilerinin meslekî problemleri. Amasya ve Çorum Alevîbektaşî köyleri üzerine bir araştırma. Samsun.
  • Köylü, M. (2002). Psiko-sosyal açıdan dinî iletişim. Yayınlanmamış doktora tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Levinson, D.J. (1988). The seasons of a man’s life. New York: Alfred A. Knopf.
  • Lowe, J. (1985). Dünyada yetişkin eğitimine toplu bakış. (Çev., T. Oğuzkan), Ankara: Unesco Türkiye Milli Komisyonu.
  • Mehmedoğlu, Y. (2001). Erişkin bireyin kendilik bilinci ve din eğitimi. İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Onur, B. (1997). Gelişim psikolojisi. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Uygun, H. (1992). Halktaki din adamı imajı ve din görevlilerinden beklentileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 19 Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Uysal, V. (1996). Din psikolojisi açısından dinî tutum, davranış ve şahsiyet özellikleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
  • Yılgın, M. (1997). Din eğitimi açısından din görevlilerinin mesleki yeterlilikleri ve cemaatle olan ilişkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun..

Religious Education from the Viewpoint of Adults

Yıl 2003, Cilt: 1 Sayı: 4, 31 - 54, 01.10.2003

Öz

This paper aims to explore the ideas and expectations of adults
on religious educational activities for adults and the proficiencies of the
religious staff who are charged with educating the adults. The sample of the
study 435 people in Samsun. The result of the study showed that adults
have a high sense of devotion whereas they differ in practice of religious
duties. In addition, they are in need of further religious education. Yet,
they indicated that they suffer from the insufficiency of religious staff in
terms of their methodology of education, human relations as well as their
career as well as the insufficiency of their practice of religious education.

Kaynakça

  • Bayraktar, M. F. (1997). Türkiye’de vaizlik: Tarihçesi ve problemleri. İstanbul: İFAV Yay.
  • Buyrukçu, R. (1995). Din görevlisinin mesleğini temsil gücü. Ankara: T.D.V. Yay.
  • Buyrukçu, R. (1996). Din görevlilerinin problemleri ve çözümü ile ilgili görüş ve teklifleri. Süleyman Demirel Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 3, 75-114.
  • Bülbül, A. S. (1991). Halk eğitimine giriş. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Cross, K. P. (1981). Adults as learners. San Francisco: Jossey-Bass.
  • Duman, A. (2000). Yetişkinler eğitimi. Ankara: Ütopya yayınları.
  • Fırat, E. (1997). Üniversite öğrencilerinde Allah inancı ve din duygusu. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi, Ankara.
  • Günay, Ü. (1978). Erzurum kenti ve çevre köylerinde dinî hayat. Yayınlanmamış doçentlik tezi, Erzurum.
  • Karaman, R. (2000). Sanayileşmenin dine etkisi -Mersin örneği. Konya: Akın Ofset.
  • Kaya, M. (1998). Din eğitiminde iletişim ve dinî tutum. Samsun: Etüt Yayınları.
  • Kaya, Z. (2002). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Keyifli, Ş. (1997). Urfa ve yöresinde yaygın din eğitimi: İmamların mesleki imkanları ve problemleriyle ilgili alan araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kılavuz, M. A. (2003). Yaşlanma dönemi din eğitimi. Bursa: Arasta Yay.
  • Kidd, J. R. (1973). How adults learn. Chicago: Follet.
  • Knowles, M. (1990). The adult learner: A neglected species. Houston: Gulf Publishing.
  • Köylü, M. (2000a). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt Yayınları.
  • Köylü , M. (2000b). Din görevlilerinin meslekî problemleri. Amasya ve Çorum Alevîbektaşî köyleri üzerine bir araştırma. Samsun.
  • Köylü, M. (2002). Psiko-sosyal açıdan dinî iletişim. Yayınlanmamış doktora tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Levinson, D.J. (1988). The seasons of a man’s life. New York: Alfred A. Knopf.
  • Lowe, J. (1985). Dünyada yetişkin eğitimine toplu bakış. (Çev., T. Oğuzkan), Ankara: Unesco Türkiye Milli Komisyonu.
  • Mehmedoğlu, Y. (2001). Erişkin bireyin kendilik bilinci ve din eğitimi. İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Onur, B. (1997). Gelişim psikolojisi. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Uygun, H. (1992). Halktaki din adamı imajı ve din görevlilerinden beklentileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 19 Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Uysal, V. (1996). Din psikolojisi açısından dinî tutum, davranış ve şahsiyet özellikleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
  • Yılgın, M. (1997). Din eğitimi açısından din görevlilerinin mesleki yeterlilikleri ve cemaatle olan ilişkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun..
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA97TA56CJ
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hasan Dam Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ekim 2003
Yayımlandığı Sayı Yıl 2003 Cilt: 1 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Dam, H. (2003). Yetişkinlere Göre Yetişkin Din Eğitimi. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(4), 31-54.