Üniversite Öğrencilerinin Özgecilik ve Otantiklik Seviyeleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Yıl 2016, Cilt: 14 Sayı: 32, 79 - 102, 05.12.2016

Halil Ekşi Mine Sayın Çiğdem Demir Çelebi

Öz

Bu makale, üniversite öğrencilerinin özgecilik ve otantiklik seviyelerinin incelenmesi amacıyla ilişkisel tarama yöntemiyle dizayn edilmiştir. Çalışmada, Marmara
Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan 314 öğrenciye Kişisel
Bilgi Formu, Özgecilik Ölçeği ve Otantiklik Ölçeği uygulanmış; yapılan ayıklama işleminin ardından bunların 291’i analize tabi tutulmuştur. Verilerin analizinde, değişkenler
arasındaki ilişkiyi belirlemek için Pearson korelasyon analizi ve grupların aritmetik ortalamaları arasındaki farklılıkları belirlemek için bağımsız gruplar t testi kullanılmıştır.
Sonuç olarak, üniversite öğrencilerinin özgecilik ile otantiklik seviyeleri arasında anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Özgecilik, Üniversite Öğrencileri, Otantiklik

Investigating Relationship Between Altruism and Authenticity Level of University Students

Öz

Anahtar Kelimeler

Altruism, Authenticity, University students

Kaynakça

• Adler, A. (2000). Yaşama sanatı. İstanbul: Say.
• Arıcan, M . (2000). Spinoza’nın hürriyet anlayışı. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4 , s. 401-414. 2 Ocak 2017 tarihinde http://sabad.dergipark. gov.tr/cuifd/issue/4308/257277 adresinden alınmıştır.
• Arslan, Z. Ş. (2009). İyilik halkasına ait bir kavram: diğerkamlık ve eğitimi. I. Ulusal İyilik Sempozyumu içinde (s. 538-546). Elazığ: Fırat Üniversitesi.
• Aslışen, M. (2006). Postmodern süreçte Kitsch olgusu. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, İzmir.
• Banbal Kaçar, G. (2010). Hemşirelik öğrencilerinin özgecilik düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Bardakoğlu, A. (2015). Birlikte yaşama irade ve ahlakının temelleri. M. Yeşilyurt (Ed), Hz. Peygamber ve Birlikte Yaşama Ahlakı içinde. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Batson, D. ve Shaw, L. (1991). Evidence for altruism: Toward a pluralism of prosocial motives. Psychological Inquiry, 2, s. 107-122.
• Berndt, T. J. (1985). Prosocial behavior between friends in middle childhood and early adolescence. Journal of EarlyAdolescence, 5, s. 307-317.
• Blagg, R. D. (2011). Exploring religiousness, community & altruism: Implicationsfor health. The Claremont Graduate University. (UMI No. 3456235).
• Brunell, Kernis, Goldman, Heppner, Davis, Cascio ve Webster (2010). Dispositional authenticity and romantic relationship functioning. Personality and Individual Differences, 48, s. 900–905.
• Burks, D. J. ve Robbins, R. (2011). Are you analyzing me? A qualitative exploration of psychologists’ individual andi nterpersonal experiences with authenticity. HumanisticPsychologist, 39(4), s. 348-365. doi:10.1080/08873267.2011. 620201.
• Carlo, G.ve Randall, B. A. (2002). The development of a measure of prosocial behaviors for late adolescents. Journal of Youthand Adolescence, 31(1), s. 31-44.
• Chou, K. L. (1998). Effects of age, gender, and participation in volunteer activities on the altruistic behavior of Chinese adolescents. The Journal of geneticpsychology, 159(2), s. 195-201.
• Clohesy, W. W. (2000). Altruismand the Endurance of the Good. International Journal of Voluntary and Nonprofit Organizations, 11( 3), s. 237-253.
• Collins, W. A. ve Getz, S. K. (1976). Children’s social responses following modeled reactions to provocation: Prosocialeffects of a television drama. Journal of Personality, 44(3), s. 488-500.
• Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (1995). Human autonomy: The basis for true self-esteem. M. Kemis (Ed.), Efficacy, agency, and self-esteem içinde (s.31-49). New York: Plenum.
• Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry, 11(4), s. 227-268.
• Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (2008). Self-determination theory: A macro theory of human motivation, development, and health. Canadian Psychology, 49(3), s. 182–185.
• Erkuş, A. (1994). Psikoloji Terimleri Sözlüğü. Ankara: Doruk Yayınları.
• Eubanks, A. C. (2008). To what extent is it altruism? An examination of how dimensions of religiosity predict volunteer motivation amongst college students. A dissertation, Department of Psychology in the Graduate School, Southern Illinois University, Carbondale.
• Goldman, B. M. ve Kernis, M. H. (2002). The role of authenticity in healthy psychological functioning and subjective well-being. Annals of the American- Psychotherapy Association, 5(6), s. 18–20.
• Greenee, L. ve Burke, G. (2007). Beyond self-actualization. J Health Hum ServAdm, 30 (2), s. 116- 128.
• Griffin, E. (2006). Hierarchy of needs of Abraham Maslow. A firstlook at communicationtheory (6. Baskı.) içinde. Boston: McGraw-Hill.
• Horney, K. (1951). Neurosis and Human Growth.London: Routledge.
• Huber, J. T. ve MacDonald, D. A. (2012). An investigation of the relations betweenaltruism, empathy, andspirituality. Journal of Humanistic Psychology, 52(2), s. 206-221.
• İlhan-Tunç, A. (2009). Kız Çocuklarının Okula Gitmeme Nedenleri Van İli Örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), s. 237-269.
• İlhan, T. ve Özdemir, Y. (2013). Otantiklik Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(40), s. 142-153.
• Karadağ, E. ve Mutafçılar, I. (2009). Prososyal davranış ekseninde özgecilik üzerine teorik bir çözümleme. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 8, s. 41-69.
• Karasar, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel.
• Kernis, M. H. (2003). Toward a conceptualization of optimal self-esteem. Psychology Inquiry, 14, s. 1-26.
• Kernis, M. H. ve Goldman, B. M. (2006). A multi component conceptualization of authenticity: Theory and research. M. P. Zanna (Ed.), Advances in experimental social psychology içinde (38, s. 283–357). New York: Academic P.
• Kernis, M.H. andGoldman, B.M. (2005). Authenticity, social motivation, and psychological adjustment. J.P. Forgas, K.D. Williams, & S.M. Laham, (Eds.), Social Motivation: Conscious and Unconscious Processes içinde (s. 210- 227). New York: Cambridge University Press.
• Krebs, D. L. (1991). Altruism and egoism: A false dichotomy? Psychological Inquiry, 2, s. 137-139.
• Kuzgun, Y. (1972). Kendini gerçekleştirme. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi Felsefe Dergisi, 10, s. 162-172.
• Kuzgun, Y. (2000). Eğitimde kendini gerçekleştirme. (Self-actualization in education.). Ali Şimşek (Ed.) Sınıfta demokrasi (Democracy in calssroom) içinde. Ankara: Eğitim Sen.
• Lindzey, G.,Thompson, F, ve Spring, B. J. (1988). Psychology. (F. Çok, Çev.). New York: Worth Publ. Inc.
• Lopez, F. G. ve Rice, K. G. (2006). Preliminary development and validation of a measure of relationship authenticity. Journal of CounselingPsychology, 53, s. 362–371.
• Maslow, A. H. (1968). Toward a Psychology of Being. New York: D. Van Nostrand- Company.
• Maslow, A. H. (1970). Motivation and personality. New York: Harper&Row.
• McCreary, M. W. (2000). Altruism versus self-interest: A case study approach. California State University, Long Beach. (UMI No. 1401644).
• Mutafçılar, I. (2008). Özgecilik Kavramının Tarihsel Gelişimi ve Öğretmen Özgeciliği Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Neff, K. D. ve Suizzo, M. A. (2006). Culture, power, authenticity and psychological well-being with in romantic relationships: A comparison of European American and Mexican Americans. Cognitive Development, 21, s. 441-457.
• Onatır, M. (2008). Öğretmenlerde Özgecilik ile Değer Tercihleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Oral, G. (2002). İlköğretimde öğrencilerin sosyal katılımını özendirmeye yönelik bir program. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 19(2), s. 30-44.
• Özdemir, Y. & İlhan, T. (2013). Benlik Kurguları ve Öznel İyi Oluş: Otantik Olmanın Aracılık Rolü. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(2), s. 593-611.
• Piliavin, J. A. ve Charng, H. W. (1990). Altruism: A review of Recent The oryand Research. Annual Review of Sociology, 16, s. 27-65.
• Pratt, M., Hunsberger, B., Pancer, M. ve Alısat, S. (2003). A long it udinal analysis of personal values socialization: correlates of a moral self-ideal in late adolescence. Social Development,12(4), s. 563-585.
• Pusmaz, D. (2011). Kur’an’da İsar Kavramı. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (25), s. 77-104.
• Rehberg, W. (2005). Altruistic individualists: Motivations for international volunteering among young adults in Switzerland. Voluntas: International Journal of Voluntary and Nonprofit Organizations, 16, s. 109-122.
• Rogers, C. (1959). A theory of therapy, personality and interpersonal relationships as developed in the client-centered framework. S. Koch (Ed.), Psychology: A study of a science içinde (cilt 3) (s.184-246). New York: McGrawHill.
• Rogers, C. R. (1961). On Becoming a Person: A Therapist’s View of Psychotherapy. Boston: Houghton Mifflin.
• Ryan, R. ve Deci, E. (2000). Self-determination the oryand the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, s. 68-78.
• Schwartz, Carolyn, Janice Bell Meisenhelder, Yunsheng Ma, and George Reed. (2003). Altruistic Social Interest Behaviors Are Associated with Better Mental Health. Psychosomatic Medicine, 65(5), s. 778–85.
• Serow, R. (1991). Students and volunteerism: Looking into the motives of community service participants. American Educational Research Journal, 28, s. 543-556.
• Sesardic (1999). Altruism (Review Article). Brit. J. Phil. Sci. 50, s. 457–466.
• Sheldon, K. M.,Ryan, R. M., Rawsthorne, L. J. ve Ilardi, B. (1997). Trait self and true self: Cross-role variation in the big-five personality traits and its relations with psychological authenticity and subjective well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 73, s. 1380-1393.
• Starr, S. S. (2008). Autheticity: A concept analysis. Nursing Forum, 43(2), s. 55-62. doi:10.1111/j.1744- 6198.2008.00096.x
• Thoits, P. ve Hewitt, L. (2001). Volunteer work and well-being. Journal of Health and Socialbehavior, 42, s. 115-131.
• Toor, S.R. &Ofori, G. (2009). Authenticity and its influence on psychological well-being and contingent self-esteem of leaders in Singapore construction sector. Construction Management and Economics, 27, s. 299–313.
• Topses, G. (2012). Elseverlik (alturizm) ve benseverlik (egoizm) ölçeğiyle ilgili geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), 1(2), s. 60-71.
• Topuz, C. (2013). Üniversite Öğrencilerinde Özgeciliğin Öznel İyi Oluş ve Psikolojik İyi Oluş ile İlişkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Fatih Üniversitesi, İstanbul.
• UNICEF. (2015). Kız çocuklarının eğitimi. http://www.unicef.org/turkey/dn/_ge29. html adresinden 16.09.2015 tarihinde alınmıştır.
• Ümmet, D., Ekşi, H. ve Otrar, M. (2013). Özgecilik (Altruism) Ölçeği Geliştirme Çalışması. Değerler Eğitimi Dergisi, 11 (26), s. 301-321.
• Ümmet, D. (2012). Üniversite Öğrencilerinde Özgecilik Davranışının Transaksiyonel Analiz Ego Durumları ve Yaşam Doyumu Bağlamında İncelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Wakefield, J. (1993). Is altruism part of human nature? Toward a theoretical foundation for helping professions. Social Service Review, 67, s. 406-458.
• Weinstein, N. ve Ryan, R. M. (2010). When helping helps: Autonomous motivation for prosocial behavior and its influence on well-being for the helper and recipient. Journal of personality and social psychology, 98(2), s. 222.
• Wood, A. M., Linley, P., Maltby, J., Baliousis, M. ve Joseph, S. (2008). The authentic personality: A theoretical and empirical conceptualization and the development of the authenticity scale. Journal of CounselingPsychology,55,385–399.
• Yalom, I. D. (1980). Existential psychotherapy. New York: Basic Books.
• Yöntem, M. K. ve İlhan, T. (2013). Benlik kurguları ve otantikliğin özgecilik üzerindeki yordayıcı gücünün incelenmesi. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), s. 2291-2302.