Throughout its history, the science of Qirāʾāt has witnessed important developmental processes in terms of both structure and literature, which those interested in it cannot be left unattended. As a matter of fact, the period of the elders in which the imams came to the fore, Ibn Mujāhid's seven-way classification, the literature shaped by the qurrāʾ who grew up as a result of the scientific development in some geographies and the works that came out of their pen are among the prominent ones of the processes mentioned. In this context, Qayrawān, which became one of the centres of Islamic civilisation with the teaching activities of the ṣaḥāba and tābiʿīn, who were among the first conquerors, is considered an important geography that attracts attention in this respect. Although the related geography has witnessed unstable and chaotic periods as a result of the struggle for existence and dominance between the theological sects, it has raised many scholars with the name al-Qayrawānī in the field of Qirāʾāt and has reached a certain level in this field. However, the region has not been able to show the development in the name of qirāʾāt as in Andalusia. This is because many of the Qirāʾāt scholars from the region, both due to the chaotic situation and scholarly impulses, made journeys whose final destination was mostly Andalusia. In the study, firstly, the scholarly and sociopolitical structure in Qayrawān will be discussed on the basis of the claim that it has a direct impact on the development of the science of qirāʾāt, and then the formation process of the science of Qirāʾāt will be criticised in three periods. The main method to be applied in the research will be to analyse the classical and basic works on the political and Qirāʾāt history of the region and to evaluate the findings of this analysis in a comparative manner.
Kıraat ilmi, tarihi itibariyle ilgilisinin müstağni kalamayacağı gerek yapısal gerekse literatür yönünden önemli gelişim süreçlerine şahitlik etmiştir. Nitekim imamların öne çıktığı ihtiyar dönemi, İbn Mücâhid’in yedili tasnifi, kimi coğrafyalarda yakalanan ilmî kalkınma neticesinde yetişen kurrâ ve bunların kaleminden çıkan müellefatla şekillenen literatür, sözü edilen süreçlerin öne çıkanları arasında yer almaktadır. Bu çerçevede ilk fatihler arasında bulunan sahâbe ve tâbiînin tedris faaliyetleriyle İslam medeniyetinin merkezlerinden biri haline gelen Kayrevan da bu yönüyle dikkat çeken önemli bir coğrafya kabul edilmektedir. İlgili coğrafya; kimi zaman itikâdî mezhepler arasında cereyan eden var olma ve baskın gelme mücadelesi neticesinde istikrarsız ve kaotik dönemlere şahitlik etse de kıraat ilmi sahasında “el-Kayrevânî” nisbeli birçok âlim yetiştirmiş ve bu alanda belli bir vasatı yakalamıştır. Ancak şu kadar var ki bölge, Endülüs’te olduğu üzere kıraat namına gerçekleşen tekâmülü gösterememiştir. Zira bölgeye mensup kıraat âlimlerinin birçoğu, gerek sözü edilen kaotik durumun etkisi gerekse ilmî dürtülerle son durağı çoğunlukla Endülüs olan rihleler gerçekleştirmiştir. Çalışmada öncelikle kıraat ilminin gelişimine doğrudan etkisi olduğu iddiası temelinde Kayrevan’daki ilmî ve sosyopolitik yapı ele alınacak akabinde kıraat ilminin teşekkül süreci üç dönemle kritik edilecektir. Araştırmada uygulanacak temel yöntem ise bölgenin siyasi ve kıraat tarihine dair klasik ve temel eserlerin analiz edilmesi ve bu analizden elde edilecek bulguların mukayeseli bir şekilde değerlendirilmesiyle oluşturulacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kuran-ı Kerim Okuma ve Kıraat |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2024 |
Gönderilme Tarihi | 28 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 10 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 12 Sayı: 2 |
Dergiabant Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.