BibTex RIS Kaynak Göster

ÖĞRETMENLERİN SINIFTA KULLANDIĞI SÖZEL DİL ÜZERİNE ÖĞRENCİ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2014, Sayı: 37, 45 - 57, 01.12.2014

Öz

En temel iletişim aracı olarak dil, toplumsal bir yapı içerisinde şekillenerek anlam kazanır. Birey, ailesinden ve çevresinden kazandığı dili okul aracılığıyla geliştirir. Eğitim sürecinin ayrılmaz bir parçası olan öğretmen-öğrenci ilişkileri aynı zamanda sınıf içi iletişimin de en önemli iki ögesidir. Bu araştırmanın amacı, sınıf ortamında öğretmen tarafından gerçekleştirilen sözel üretimin öğrenci tarafından nasıl karşılandığını saptamaktır. Araştırma nitel araştırmaya bağlı olarak durum çalışması desenine göre yapılmıştır. Araştırma, İzmir Millî Eğitim Müdürlüğüne bağlı okulların 5. sınıflarında öğrenim gören 57 erkek, 45 kız toplam 102 katılımcı öğrenciyle gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara “Öğretmeniniz size ne gibi sözler söylediğinde derse karşı ilginiz artıyor?” ve “Öğretmeniniz size ne gibi sözler söylediğinde derse karşı ilginiz azalıyor?” biçiminde sorular yöneltilmiştir. Katılımcılardan verilen sorulara yazarak yanıt vermeleri istenmiştir. Bu araştırmadan çıkan sonuçlar, öğretmenlerin sınıfta kullandığı dilin öğrencilerde olumlu ve olumsuz yanlarını ortaya koymaktadır.

Kaynakça

  • Austin, J. L. (1962). How to Do Things with Words. Oxford University Press.
  • Bangir, G. (1997). Sınıf İçi İletişime İlişkin Öğretmen Öğrenci Davranışları Görüşleri Önerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • Bani, M. (2011). The use and frequency of verbal and non-verbal praise in nurture groups. Emotional and Behavioural Difficulties, 16(1), 47–67.
  • Bayraktutan, Ş. (2008). İlköğretim Okullarında Sınıf İçi İletişimin Öğrenci Okul Başarısına Etkisi (İstanbul İli Kartal İlçesi Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • Christophel, D. M. (1990). The relationships among teacher immediacy behaviors, student motivation, and learning. Communication Education, 39(4), 323-340.
  • Dhaem, J. (2012). Responding to minor misbehavior through verbal and nonverbal responses. Beyond Behavior, 21(3), p29-34.
  • Dobransky, N. D. ve Frymier, A. B. (2004). Developing teacher‐student relationships through out of class communication. Communication Quarterly, 52(3), 211-223.
  • Durmaz, S. (2007). Öğretmenlerin Sınıf İçi İletişim Becerilerine İlişkin Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri. Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı Tezi. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Malatya.
  • Erwin, J. C. (2003). Giving students what they need. Educational Leadership, 61(1), 19-23.
  • Karatekin, K., Kuş, Z. ve Sönmez, Ö. F. (2012). İlköğretim öğrencilerinin iletişim becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies, 7(3), 1696-1708.
  • Kılıç, V. (2002). Dilin İşlevleri ve İletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
  • Kurudayıoğlu, M. (2003, Bahar). Konuşma Eğitimi ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik Etkinlikler. http://www.tubar.com.tr/TUBAR%20DOSYA/pdf/2003BAHAR/22mehmet%20kuruday.2 87.309.pdf. adresinden alınmıştır.) (Son erişim: 14.12.2012 tarihinde
  • Kuzu, T.S. (2003). Eğitim-öğretim ortamında etkili sözel iletişim. Milli Eğitim Dergisi, 158.
  • Mazer, J. P. (2013). Associations among teacher communication behaviors, student interest, and engagement: A validity test. Communication Education, 62(1), 86-96.
  • Plax, T. G., Kearney, P., McCroskey, J. C. ve Richmond, V. P. (1986). Power in the classroom VI: Verbal control strategies, nonverbal immediacy and affective learning. Communication Education, 35(1), 43-55.
  • Pogue, L. L. ve AhYun, K. (2006). The effect of teacher nonverbal immediacy and credibility on student motivation and affective learning. Communication Education, 55(3), 331-344.
  • Reeve, J., Jang, H., Carrell, D., Jeon, S. ve Barch, J. (2004). Enhancing students' engagement by increasing teachers' autonomy support. Motivation and emotion, 28(2), 147-169.
  • Robenstine, C. (1997). Can teachers motivate students?. In The Educational Forum Vol. 61, No. 4, pp. 300-306. Taylor & Francis Group.
  • Saraç, C. (2006). Sözlü iletişim becerileri açısından türk dili ve edebiyatı eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 34.
  • Searle, J. R. (2000). Söz Edimleri (Çev. R. Levent Aysever). Ankara: Ayraç Yayınevi.
  • Selimhocaoğlu, A. (2004, Temmuz). İletişim ve sınıf içi iletişimin önemi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı Bildiri Özetleri. Malatya: İnönü Üniversitesi.
  • Sever, S. (1998). Dil ve iletişim (Etkili Yazılı ve Sözlü Anlatım). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi http://dergiler.ankara.edu.tr/search.php adresinden alınmıştır.) Dergisi, 1. (Son Erişim: 02.01.2013 tarihinde
  • Stone, J. (1993). Ceregiver and teacher language-responsive restrictive? Young Children, 48(4), 12-18.
  • West, R. (1994). Teacher-student communication: A descriptive typology of students’ interpersonal experiences with teachers. Communication Reports, 7(2), 109-118.

EVALUATION OF STUDENTS’ OPINIONS ON THE SPOKEN LANGUAGE USED BY TEACHERS IN CLASSROOMS

Yıl 2014, Sayı: 37, 45 - 57, 01.12.2014

Öz

Language, the basic way of communication, becomes meaningful by shaping up in society. Language acquisition and development of a person start in the family and progress naturally until the school period. Vital to education process, the relationship between teachers and students is the most important element for in-class communication. The purpose of this study is to determine how verbal messages by teachers in classroom environment are met by students. This research was carried out dependent on qualitative research within the boundaries of case study. A total of 102 participants, 57 male and 45 female students, who are 5th grade students at primary schools in Izmir took part in this research. The participants were asked these questions: “Which words of your teacher draw your attention?” and “Which words of your teacher distract you?” The participants were asked for written answers. The outcomes of this research disclose that the language used by teachers in the classroom have positive and negative effects on students.

Kaynakça

  • Austin, J. L. (1962). How to Do Things with Words. Oxford University Press.
  • Bangir, G. (1997). Sınıf İçi İletişime İlişkin Öğretmen Öğrenci Davranışları Görüşleri Önerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • Bani, M. (2011). The use and frequency of verbal and non-verbal praise in nurture groups. Emotional and Behavioural Difficulties, 16(1), 47–67.
  • Bayraktutan, Ş. (2008). İlköğretim Okullarında Sınıf İçi İletişimin Öğrenci Okul Başarısına Etkisi (İstanbul İli Kartal İlçesi Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • Christophel, D. M. (1990). The relationships among teacher immediacy behaviors, student motivation, and learning. Communication Education, 39(4), 323-340.
  • Dhaem, J. (2012). Responding to minor misbehavior through verbal and nonverbal responses. Beyond Behavior, 21(3), p29-34.
  • Dobransky, N. D. ve Frymier, A. B. (2004). Developing teacher‐student relationships through out of class communication. Communication Quarterly, 52(3), 211-223.
  • Durmaz, S. (2007). Öğretmenlerin Sınıf İçi İletişim Becerilerine İlişkin Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri. Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı Tezi. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Malatya.
  • Erwin, J. C. (2003). Giving students what they need. Educational Leadership, 61(1), 19-23.
  • Karatekin, K., Kuş, Z. ve Sönmez, Ö. F. (2012). İlköğretim öğrencilerinin iletişim becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies, 7(3), 1696-1708.
  • Kılıç, V. (2002). Dilin İşlevleri ve İletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
  • Kurudayıoğlu, M. (2003, Bahar). Konuşma Eğitimi ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik Etkinlikler. http://www.tubar.com.tr/TUBAR%20DOSYA/pdf/2003BAHAR/22mehmet%20kuruday.2 87.309.pdf. adresinden alınmıştır.) (Son erişim: 14.12.2012 tarihinde
  • Kuzu, T.S. (2003). Eğitim-öğretim ortamında etkili sözel iletişim. Milli Eğitim Dergisi, 158.
  • Mazer, J. P. (2013). Associations among teacher communication behaviors, student interest, and engagement: A validity test. Communication Education, 62(1), 86-96.
  • Plax, T. G., Kearney, P., McCroskey, J. C. ve Richmond, V. P. (1986). Power in the classroom VI: Verbal control strategies, nonverbal immediacy and affective learning. Communication Education, 35(1), 43-55.
  • Pogue, L. L. ve AhYun, K. (2006). The effect of teacher nonverbal immediacy and credibility on student motivation and affective learning. Communication Education, 55(3), 331-344.
  • Reeve, J., Jang, H., Carrell, D., Jeon, S. ve Barch, J. (2004). Enhancing students' engagement by increasing teachers' autonomy support. Motivation and emotion, 28(2), 147-169.
  • Robenstine, C. (1997). Can teachers motivate students?. In The Educational Forum Vol. 61, No. 4, pp. 300-306. Taylor & Francis Group.
  • Saraç, C. (2006). Sözlü iletişim becerileri açısından türk dili ve edebiyatı eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 34.
  • Searle, J. R. (2000). Söz Edimleri (Çev. R. Levent Aysever). Ankara: Ayraç Yayınevi.
  • Selimhocaoğlu, A. (2004, Temmuz). İletişim ve sınıf içi iletişimin önemi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı Bildiri Özetleri. Malatya: İnönü Üniversitesi.
  • Sever, S. (1998). Dil ve iletişim (Etkili Yazılı ve Sözlü Anlatım). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi http://dergiler.ankara.edu.tr/search.php adresinden alınmıştır.) Dergisi, 1. (Son Erişim: 02.01.2013 tarihinde
  • Stone, J. (1993). Ceregiver and teacher language-responsive restrictive? Young Children, 48(4), 12-18.
  • West, R. (1994). Teacher-student communication: A descriptive typology of students’ interpersonal experiences with teachers. Communication Reports, 7(2), 109-118.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA44TR27DN
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Seçkin Aydın Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Sayı: 37

Kaynak Göster

APA Aydın, S. (2014). ÖĞRETMENLERİN SINIFTA KULLANDIĞI SÖZEL DİL ÜZERİNE ÖĞRENCİ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi(37), 45-57.