Based on the reports of Central Film Commission which were prepared between 1939 and 1950, the present study attempts to explore a relatively untrodden field and problematizes the close relationship between film translation, state patronage and ideology in early republican Turkey. It reveals that imported films were appropriated to the ideological and political dispositons of the era by means of translation, which may well be defined as ‘resaying’ in the field of cinema. It becomes apparent that translation practices in the repertoire of cinema were both the object and instrument of the cultural planning of the era. Providing examples from the reports, the study claims that film control commissions as the representatives of the state patronage,
guided on the hows of translation and, with the definitions and suggestions they gave, shaped the ‘poetics’ of film translation.
film translation dubbing film control commissions censorship nationbuilding
Bu
çalışma Merkez Film Komisyonu’nun 1939-1950 arasında aldığı karar raporlarına
dayanarak, bugüne kadar sorunsallaştırılmayan erken dönem film çeviri
pratikleri, devlet himayesi ve ideoloji arasındaki yakın ilişkiye
odaklanmaktadır. Araştırma, ‘yeniden söyleyiş’ olarak tanımlayabileceğimiz
dublaj çevirisi ile pek çok yabancı filmin dönemin ideolojik ve siyasi
eğilimlerine, hassasiyetlerine ‘uygun’ hale getirildiğini göstermekte, sinema
repertuvarındaki çeviri pratiklerinin dönemin kültürel planlamasının hem bir
aracı hem de bir nesnesi olduğunu açığa çıkarmaktadır. Çalışma, devlet
himayesini temsil eden film kontrol komisyonlarının, film çevirisinin nasıl
olması gerektiğine dair tanımlar ve önerilerle dönemin film çeviri poetikasını
biçimlendirdiğini öne sürmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Mayıs 2019 |
Gönderilme Tarihi | 11 Şubat 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 1 |