Bu çalışmanın amacı Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar isimli eserinin başkişileri olarak nitelendirebileceğimiz Selim Işık ve Turgut Özben karakterleri özelinde özne ve öznellik kavramlarını incelemektir. Bu çalışmada Selim Işık ve Turgut Özben öznellik deneyimleri açısından karşılaştırmalı bir şekilde ele alınmaktadır. Her iki karakterin öznellik deneyimi Foucault’nun özne ve iktidar ve Althusser’in özne ve ideoloji kavramları çerçevesinde kıyaslanmakta, karakterlerin öznellik arayışlarında ne kadar özgür oldukları sorgulanmaktadır. Çalışmada Turgut Özben karakterinin Selim Işık’ın ölümüne kadar Foucault’cu anlamda bir iktidara tabi olduğu, kendi hareketlerinden sorumlu bir özne olarak öznellik arayışına girişmediği, Selim Işık karakterinin ise en başından beri parçası olmakta zorluk çektiği bu iktidar düzenin dışında bir öznellik arayışında olduğu savunulmaktadır. Turgut Özben’in içine doğduğu ideolojinin dışına çıkmayı Selim’in intiharına kadar hayal edemediği, Selim Işık’ın ise bu ideolojiyi sorgulamayı seçtiği görülmektedir. Çalışmada Özben’in delirmesi ve Işık’ın intihar etmesi göz önünde bulundurularak öznelliğin ne kadar mümkün olduğu tartışılmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2020 |
Gönderilme Tarihi | 6 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 1 |