Hemşirelerin Terapötik Mizah Kullanma Durumları Ve Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki

Yıl 2017, Cilt: 10 Sayı: 3, 131 - 136, 01.08.2017

Nilüfer Tuğut , Didem Kaya

Öz

Giriş: Hasta bakımında kullanılan terapötik mizah hem hasta hem de hemşire açısından faydalı bir uygulamadır. Amaç: Araştırma, hemşirelerin terapötik mizah kullanma durumları ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla kesitsel olarak yapıldı. Yöntem: Araştırmanın uygulaması Sivas ilindeki bir üniversite ve devlet hastanesinde gerçekleştirildi. Araştırmaya katılmayı kabul eden 163 hemşire çalışmaya dahil edildi. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Mizah Tarzlar Ölçeği ve Problem Çözme Envanteri ile toplandı. Değerlendirmede veriler frekans dağılımı, ortalama, standart sapma olarak gösterildi ve Pearson korelasyon testi uygulandı. Bulgular: Hemşirelerin %85.3’ü terapötik mizahı duymadıklarını belirtti. Mizah Tarzlar Ölçeği’nin alt boyutlarından Katılımcı Mizah puan ortalaması 40.54 ± 7.55, Kendini Geliştirici Mizah puan ortalaması 33.04 ± 7.45, Saldırgan Mizah puan ortalaması 21.63 ± 6.73 ve Kendini Yıkıcı Mizah puan ortalaması 23.67 ± 7.33’dür. Hemşirelerin problem çözme envanteri (PÇÖ) puan ortalaması 85.24 ± 19.28’dir. Hemşirelerin katılımcı mizah ile PÇÖ puanları arasında düşük düzeyde, negatif yönde ilişki bulunduğu belirlendi. Saldırgan mizah ve kendini yıkıcı mizah ile PÇÖ puanları arasında orta düzeyde, pozitif yönde ilişki olduğu saptandı. PÇÖ puanları ile kendini geliştirici mizah ölçeği arasında anlamlı bir ilişki olmadığı görülmektedir. Sonuç: Katılımcı mizah puanı yüksek olan hemşirelerin problem çözme becerisine sahip oldukları, kendini yıkıcı mizah ve saldırgan mizah puanı yüksek alanların problem çözme becerilerinin zayıf olduğu belirlendi.

Anahtar Kelimeler

Hemşire, Problem Çözme Becerisi, Terapötik Mizah.

Relation Between Therapeutic Humor Usage of Nurses and Their Problem Solving Skills

Öz

Background: Patient care used in therapeutic humor is an application useful for both the patient and the nurse. Objectives: The research was conducted cross-sectional in order to determine the relation between therapeutic humor usage situation of nurses and their problem solving skills. Methods: The application of there search was conducted in university and state hospital of Sivas province. 163 nurses accepting to participate to the research was incorporated to the study. Data was collected by personal information form, humor styles scale, problem solving inventory. In the evaluation data was displayed as frequency distribution, average, standard deviation and Pearson correlation test was applied. Results: 85.3% of the nurses stated that they have never heard of therapeutic humor. Among the humor styles scale participating humor mean average was 40.54 ± 7.55, self developing humor mean average was 33.04 ± 7.45, aggressive humor mean average was 21.63 ± 6.73 and self-deprecating humor mean average was 23.67 ± 7.33. M ean average for problem solving inventory (PSI) of nurses was 85.24 ± 19.28. It was observed that there is a low level negative relation between participating humor and PSI means of nurses while there is a medium level positive relation between aggressive humor and self-deprecating humor and PSI means. Finally no significant relation could be observed between PSI means and self developing humor scale. Conclusion: It was determined that nurses with high participating humor mean have high problem solving skills while nurses with high self-deprecating humor and aggressive humor means have low problem solving skills

Anahtar Kelimeler

Nurse, Problem Solving Skill, Therapeutic Humor.

Kaynakça

• Abaan, S. ve Altıntoprak, A. (2005). Hemşirelerde problem çözme becerileri: Öz değerlendirme sonuçlarının analizi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 62–76.
• Astedt-Kurki, P. & Isola, A. (2001). Humour between nurse and patient and among staff: analysis of nurses' diaries. Journal of Advanced Nursing, 35, 452-458.
• Aydın, A. (2005). Hemşirelik ve mizah. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9, 1-5.
• Balick, P.M. & Lee, C.A. (2006). Humor and laughter may influence health. 1. History and back ground. Evid Based Complement Alternat Med, 3, 61–63.
• Cann, A., Norman, M.A., Welbourne, J.L. & Calhoun, L.G. (2008). Attachment styles, conflict styles and humour styles: interrelationships and associations with relationship satisfaction. European Journal of Personality, 22, 131–146.
• Chen, G.H. & Martin, R.A. (2007). Humor styles and mental health among Chinese university students. Psychological Science (Chinese), 30, 219-223.
• Ciieung, C.K. & Yue, X.D. (2013). Humor styles, optimism, and their relationships with distress among undergraduates in three Chinese cities. International Journal of Humor Research, 26, 351-370.
• Çetinkaya, Ş. (2013). Lise öğrencisi erkek ergenlerde problem çözme eğitiminin problem çözme becerisi, kişilerarası ilişki tarzı ve öfke kontrolü üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Aydın, Türkiye.
• Dean, R.A. & Gregory, D.M. (2004). Humor and laughter in palliative care: An ethnographic investigation. Palliative and Supportive Care, 2, 139-148.
• Erozkan, A. (2014). The relationship between humour styles and shyness: An investigation of Turkish university students. Cypriot Journal of Educational Sciences, 87-96.
• Ford, T.H., Mccreighta, K.A. & Richardsona, K. (2014). Affective style, humor styles and happiness. Europe's Journal of Psychology, 10, 451–463.
• Grafton, E., Gillespie, B., & Henderson, S. (2010). Resilience: The power within. Oncology Nursing Forum, 37, 698-705.
• Günüşen, N.P. ve Üstün, B. (2011). Hemşirelik öğrencilerinin problem çözme beceri düzeyleri ile kontrol odağı. DEUHYO ED, 4, 72-77.
• Heppner, P.P. & Petersen, C.H. (1982). The development and implications of a personal problem solving inventiory. Journal of Counselling Psychology, 29, 66-75.
• Heppner, P.P., Baumgardner, A. & Jackson, J. (1985). Problem-solving self-appraisal, depresyon, and attributional style: Are they related? Cognitive Therapy and Research, 9, 105-113.
• Hurren, B.L. (2006). The effects of principals’ humor on teacher’s job satisfaction. Educational Studies, 32, 373–385.
• Karakuş, H. (2011). Hemşirelerin iş tatmin düzeyleri. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, 46-57.
• Kelleci, M. ve Gölbaşı, Z. (2004). Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin problem çözme becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 8, 1-8.
• Köklü, N. ve Büyüköztürk, Ş. (2000). Sosyal bilimler için istatistiğe giriş. Ankara, Türkiye: Pegem A Yayıncılık, pp. 107.
• Martin, R.A., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J. & Weir, K. (2003). Individual differences of uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the humor styles questionnaire. Journal of Research in Personality, 37, 48–75.
• Mendiburo-Seguel, A., Paez, D. & Martinez-Sanchez, F. (2015). Humor styles and personality: A meta-analysis of the relation between humor styles and the big five personality traits. Scandinavian Journal of Psychology, 56, 335–340.
• Öz, F. ve Hiçdurmaz, D. (2010). Stresle baş etmede önemli bir yol: Mizahın kullanımı. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 13, 83-88.
• Savaşır, I. ve Şahin, N.H. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara, Türkiye: Özyurt Matbaacılık. Türk Psikologlar Derneği Yayınları. No: 9.
• Sirigattia, S., Penzoa, I., Giannettib, E. & Stefanile, C. (2014). The humor styles questionnaire in Italy: Psychometric properties and relationships with psychological well-being. Europe's Journal of Psychology, 10, 429–450.
• Tanay, M.A., Roberts, J., & Ream, E.(2013). Humour in adult cancer care: a concept analysis. Journal of Advanced Nursing, 69, 2131-2140.
• Thornton, J. & White, A. (1999). A Heideggerian investigation in to the lived experience of humour by nurses in an intensive unit. Intensive and Critical Care Nursing,15, 266-278.
• Traş, Z., Arslan, C. ve Taş, A. (2011). Öğretmen adaylarında mizah tarzları, problem çözme ve benlik saygısının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8, 716-732.
• Ulloth, J.K. (2002). The benefits of humor in nursing education. Journal of Nursing Education, 41, 476-481.
• Witmer, J.M. & Sweeney, T.J. (1992). A holistic model forwellness and prevention over life span. Journal of Counseling and Development, 71, 140-148.
• Yalçın, N. ve Aştı, T. (2011). Hemşire-hasta etkileşimi. İ.U.F.N. Hemşirelik Dergisi, 19, 54-59.
• Yerlikaya, E.E. (2003). Mizah tarzları ölçeği (humor styles questionnaire) uyarlama çalışması. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana, Türkiye.
• Yue, X.D.,Wing-Yin, K., Jiang, F. & Hiranandani, N.A. (2014). Humor styles, self-esteem and subjective happiness psychological reports. Mental & Physical Health,115, 517-525.