Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

DİN EĞİTİMİNE PRAGMATİST BİR YAKLAŞIM

Yıl 2018, , 139 - 159, 04.08.2018
https://doi.org/10.21054/deuifd.450955

Öz

Bu makalede, pragmatist görüşler taşıyan din eğitimi
yaklaşımı ve onu savunan eğitimcilerin fikirleri ele alınmıştır. Söz konusu
yaklaşımın din eğitimi anlayışı, bu anlayışın temellendiği eğitim paradigması
ile bilgi ve öğrenme konusundaki belli başlı varsayımları
değerlendirilmektedir. Bu yaklaşımda din eğitiminin hedefi olarak bilgi yerine
tecrübe merkeze alınmaktadır. İnsanın varoluşunda bilgiden çok tecrübenin etkin
olduğu savunularak kişilik gelişimi açısından tecrübelere öğretim sürecinde
daha fazla önem verilmektedir. Anti-pozitivist karakterde dönüşümcü bir eğitim
anlayışına sahip söz konusu yaklaşımda bilgi ve öğrenmeyle ilgili pragmatist
kabullerin yanında kişilikle ilgili varsayımlarında postmodernist izler
görülmektedir. Makalenin ilk bölümünde yeni din eğitimi yaklaşımlarının
sosyo-kültürel ve pedagojik arka planı; ikinci bölümde bu yaklaşımın felsefî
temelde bilgi ile ilgili varsayımları ve son bölümde de ona yöneltilen
eleştirilere yer verilmiştir. 

Kaynakça

  • Alberts, Wanda. Integrative Religious Education in Europe, Berlin: Walter de Guyter Publishing, 2007.
  • Altaş, Nurullah. Çokkültürlülük ve Din Eğitimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2003.
  • Ceylan, Yusuf. Yapılandırmacı Din Eğitimi Modeli: Grimmitt Örneği, DEÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt 38, Sayı: 2, 2013, ss. 161-174
  • D.C. Philips ve Jonas F. Soltis. Öğrenme: Perspektifler, trc. Soner Durmuş, Ankara: Nobel, 2005.
  • Dewey, John. Demokrasi ve Eğitim, trc. M. Salih Otaran, İstanbul: Başarı yay., 1996.
  • Dewey, John. “Religious Education As Conditioned Modern Psychology and Pedagogy”, The Religious Education Association: Proceedings of the First Convention, Chicago:Religious Education Association, 1903.
  • Dewey, John. Deneyim ve Eğitim, trc. Sina Akıllı, Ankara: Odtü Yay., 2007.
  • Erricker, Clive ve Jane Erricker. Reconstructing Religious, Spiritual and Moral Education, London: Routledge Falmer, 2000.
  • Furat, Ayşe Zişan. “Din Okuryazarlığı: Din Eğitimi Felsefesi Açısından Temel Bir Kavram”, Marife, Cilt: 13 No: 2, Kış 2013, ss. 9-24.
  • Gearon, Liam. On Holy Ground: The Theory and Practice of Religious Education, London: Routledge, 2014.
  • Gergen, Kenneth J. The Saturated Self: Dilemmas of Identity in Contemporary Life, New York: Basic Books, 2001.
  • Grimmitt, Micheal. Pedagogies of Religious Education: Case Studies in The Research and Development of Good Pedagogic Practice in RE, Essex: McCrimmon Publishing, 2000.
  • Grimmitt, Micheal. Religious Education and Human Development, Essex : McCrimmon Publishing, 1987.
  • Hay, David. “The Religious Experience and Education Project: Experiential Learning in Religious Education”, Pedagogies of Religious Education: Case Studies in The Research and Development of Good Pedagogic Practice in RE, ed. Micheal Grimmitt, Essex: McCrimmon Publishing, 2000, 70-87.

A PRAGMATIST APPROACH TO RELIGIOUS EDUCATION

Yıl 2018, , 139 - 159, 04.08.2018
https://doi.org/10.21054/deuifd.450955

Öz

In this article, the approach of
religious education with pragmatist views and the ideas of the educators
advocating it have been discussed. Religious education perspective of in
question approach, the educational paradigm on which it is based and the major
assumptions on knowledge and learning are assessed. This approach is centered
on understanding rather than knowledge as the aim of religious education. In
the teaching processes, more attention is given to the subjective experience of
children in terms of personality development arguing that experience is more
effective than knowledge in the existence of man. In this approach, which has a
transformational educational perspective in the anti-positivist character,
postmodernist traces are seen in personality-related assumptions as well as
pragmatist acceptances related to knowledge and learning. In the first part of
the article, the socio-cultural and pedagogical backgrounds of this new religious
education approach; in the second part, some hypothesis of this approach
related to knowledge in terms of philosophical basis; and in the last part of
this article main criticisms towards this approach will be given.

Kaynakça

  • Alberts, Wanda. Integrative Religious Education in Europe, Berlin: Walter de Guyter Publishing, 2007.
  • Altaş, Nurullah. Çokkültürlülük ve Din Eğitimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2003.
  • Ceylan, Yusuf. Yapılandırmacı Din Eğitimi Modeli: Grimmitt Örneği, DEÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt 38, Sayı: 2, 2013, ss. 161-174
  • D.C. Philips ve Jonas F. Soltis. Öğrenme: Perspektifler, trc. Soner Durmuş, Ankara: Nobel, 2005.
  • Dewey, John. Demokrasi ve Eğitim, trc. M. Salih Otaran, İstanbul: Başarı yay., 1996.
  • Dewey, John. “Religious Education As Conditioned Modern Psychology and Pedagogy”, The Religious Education Association: Proceedings of the First Convention, Chicago:Religious Education Association, 1903.
  • Dewey, John. Deneyim ve Eğitim, trc. Sina Akıllı, Ankara: Odtü Yay., 2007.
  • Erricker, Clive ve Jane Erricker. Reconstructing Religious, Spiritual and Moral Education, London: Routledge Falmer, 2000.
  • Furat, Ayşe Zişan. “Din Okuryazarlığı: Din Eğitimi Felsefesi Açısından Temel Bir Kavram”, Marife, Cilt: 13 No: 2, Kış 2013, ss. 9-24.
  • Gearon, Liam. On Holy Ground: The Theory and Practice of Religious Education, London: Routledge, 2014.
  • Gergen, Kenneth J. The Saturated Self: Dilemmas of Identity in Contemporary Life, New York: Basic Books, 2001.
  • Grimmitt, Micheal. Pedagogies of Religious Education: Case Studies in The Research and Development of Good Pedagogic Practice in RE, Essex: McCrimmon Publishing, 2000.
  • Grimmitt, Micheal. Religious Education and Human Development, Essex : McCrimmon Publishing, 1987.
  • Hay, David. “The Religious Experience and Education Project: Experiential Learning in Religious Education”, Pedagogies of Religious Education: Case Studies in The Research and Development of Good Pedagogic Practice in RE, ed. Micheal Grimmitt, Essex: McCrimmon Publishing, 2000, 70-87.
Toplam 14 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yusuf Ceylan 0000-0002-1082-4260

Yayımlanma Tarihi 4 Ağustos 2018
Gönderilme Tarihi 14 Mayıs 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018

Kaynak Göster

ISNAD Ceylan, Yusuf. “DİN EĞİTİMİNE PRAGMATİST BİR YAKLAŞIM”. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 47 (Ağustos 2018), 139-159. https://doi.org/10.21054/deuifd.450955.