MEASURING THE EFFECT OF EMPLOYMENT INCENTIVES ON EMPLOYMENT: ANKARA CASE

Yıl 2022, Cilt: 24 Sayı: 3, 1139 - 1179, 30.09.2022

Eyüp Gültekin Çevik Abdülkadir Develi

https://doi.org/10.16953/deusosbil.1084870

Öz

The aim of this study is to try to measure to what extent incentives that provide additional employment affect employment and how much benefit they provide. In this framework, the effects of premium incentives numbered 6111, 687 and 7103 on employment, which are applied to provide additional employment and increase employment, have been analyzed through quantitative research. In the study, the companies located in Ankara Province were determined as the research universe. In the selection of samples, 1586 firms, which have the Nace code in the research population and benefit from the premium incentives numbered 6111, 687 and 7103, were considered. In this context, covariance analysis, correlation analysis, regression analysis and variance analysis were applied with the help of SPSS.
In this direction, business lines or sectors have different effects on benefiting from employment incentives, the use of incentives has an increasing trend on the basis of main activity branches as of the following years, the effect of premium incentive numbered 6111 on incentive employment is statistically high, but premiums numbered 687 and number 7103 are high. On the other hand, it has been found that the incentives are at a moderate level in terms of statistics, premium subsidies that provide additional employment have a positive and statistically significant effect on employment with incentives, and also increase employment.

Anahtar Kelimeler

Unemployment, Employment, Additional Employment, Employment Incentives, Premium Incentives

İSTİHDAM TEŞVİKLERİNİN İSTİHDAM ÜZERİNDEKİ ETKİSİNİN ÖLÇÜLMESİ: ANKARA ÖRNEĞİ

Öz

Bu çalışmanın amacı, ilave istihdam sağlayan teşviklerin istihdamı ne ölçüde etkilediğinin ve ne kadar fayda sağladığının ölçülmeye çalışılmasıdır. Bu çerçevede, ilave istihdam sağlanması ve istihdamın artırılması için uygulanan 6111, 687 ve 7103 sayılı prim teşviklerinin istihdama olan etkileri nicel araştırma yoluyla incelenmiştir. Çalışmada, araştırma evreni olarak Ankara İlinde bulunan firmalar belirlenmiştir. Örneklem seçimindeyse, araştırma evreninde Nace kodu imalat sektörü olan ve 6111, 687 ve 7103 sayılı prim teşviklerinden yararlanan 1586 firma ele alınmıştır. Bu kapsamda, SPSS yardımıyla kovaryans analizi, korelasyon analizi, regresyon analizi ve varyans analizi uygulanmıştır.
Bu doğrultuda, iş kollarının veya sektörlerin istihdam teşviklerinden yararlanmada birbirinden farklı etki gösterdiği, ilerleyen yıllar itibarıyla teşviklerden yararlanmanın ana faaliyet kolları bazında artış eğilimi içerisinde olduğu, 6111 sayılı prim teşvikinin teşvikli istihdam üzerindeki etkisinin istatistiki bakımdan yüksek düzeyde olduğu, ancak 687 sayılı ve 7103 sayılı prim teşviklerinin ise istatistiki bakımdan orta düzeyde olduğu, ilave istihdam sağlayan prim sübvansiyonlarının teşvikli istihdamı pozitif yönde ve istatistiki bakımdan anlamlı etkilediği, aynı zamanda istihdamı da artırdığı bulgularına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İşsizlik, İstihdam, İlave İstihdam, İstihdam Teşvikleri, Prim Teşvikleri

Kaynakça

• 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu, T.C. Resmi Gazete, sayı: 23810, 8 Eylül 1999.
• 4747 sayılı İstihdamın Teşviki Amacıyla Ücret Dışı Yüklerden Bazılarının Ödenmesinin Ertelenmesi ile Sosyal Sigortalar Kanunu, Esnaf ve Sanatkârlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kurumu Kanunu ve 631 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, T.C. Resmi Gazete, sayı: 24713 (Mükerrer), 1 Nisan 2002.
• 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, T.C. Resmi Gazete, sayı: 26200, 16 Haziran 2006.
• 6111 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ve Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun, T.C. Resmi Gazete, sayı: 27857 (Mükerrer), 25 Şubat 2011.
• 687 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, T.C. Resmi Gazete, sayı: 29974, 9 Şubat 2017.
• 7103 sayılı Vergi Kanunları ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun, T.C. Resmi Gazete, sayı: 30373 (2. Mükerrer), 27 Mart 2018.
• Akılotu E. (2019). Türkiye’de 2012 Yılı Sosyal Güvenlik Prim Ödemeleri ve Gelir Vergisi Stopajı İndirimi Teşviklerinin İstihdam Üzerine Etkisi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ekonometri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Aydın: Aydın Adnan Menderes Üniversitesi.
• Aksoy E. (2012). Türkiye’de Temel Makro Ekonomik Değişkenler ile Yatırımları ve İstihdamı Teşvik Yasalarının İstihdam Üzerine Etkileri, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi.
• Bağlı MS. (2018). Kayıtlı İstihdamda Olmayı Gerektiren Teşvik Tedbirleri Büyük Öneme Sahiptir. İşveren, 56(1): 29-30. Büyüköztürk Ş. (1998). Kovaryans Analizi (varyans analizi ile karşılaştırmalı bir inceleme). Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 31(1): 91-105.
• Çapar Diriöz S. (2012). İstihdamın Artırılmasında Aktif İşgücü Politikalarının Rolü, Uzmanlık Tezi, Ankara: Kalkınma Bakanlığı Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü.
• Daguerre A, Etherington D. (2009). Active Labour Market Policies in International Context: What Works Best? Lessons for the UK. Department for Work and Pensions, Working Paper No 59.
• Demir, S. (2018, 24 Nisan). 7103 Sayılı Kanun İle Getirilen Yeni Teşvikler. Dünya Gazetesi. https://www.dunya.com/kose-yazisi/7103-sayili-kanun-ile-getirilen-yeni-tesvikler/412882. Erişim Tarihi 11.05.2019.
• Durmuş B, Yurtkoru ES, Çinko M. (2013). Sosyal Bilimlerde SPSS'le Veri Analizi. İstanbul, Beta Basım A.Ş.
• Ekin N. (2000). Türkiye’de Yapay İstihdam ve İstihdam Politikaları. İstanbul, İstanbul Ticaret Odası, Yayın No: 2000-33.
• Erol SI. (2013). Gençlere yönelik aktif istihdam politikaları: Japonya, G. Kore, Çin ve Türkiye örnekleri. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 25(6): 15-43.
• Forslund A, Johansson P, Lindqvist L. (2004). Employment Subsidies - A Fast Lane from Unemployment to Work? IFAU - Institute for Evaluation of Labour Market and Education Policy, Working Paper Series 2004:18.
• Gamberoni E, Gradeva K, Weber S. (2016). Firm Responses to Employment Subsidies: A Regression Discontinuity Approach to the 2012 Spanish Labour Market Reform. ECB Working Paper No. 1970.
• Genceli M. (1973). İki değişkenli doğrusal regresyonda zaman faktörü. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 33(1): 167-186.
• Germir HN. (2012). Türkiye’de İstihdam Politikalarının Etkinliği. Ankara, Adalet Yayınevi.
• Güçlüoğlu, ÜM. (2017). Türkiye İstihdam Analizi ve Bazı Makroekonomik Değişkenlerin İstihdam Üzerindeki Etkisi, Uzmanlık Tezi, Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü.
• Gündoğan N. (2013b). İşsizlik ve emek piyasası politikaları. İçinde: Gündoğan N, Biçerli MK. (Editörler), Çalışma Ekonomisi, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Yayını, 156-197.
• Gürsel S, Uysal G. (2010). İstihdamda Dezavantajlı Grupların İşgücüne Katılımını Artırmak. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi, BETAM Research Report Series No: 04.