Postpartum depresyon görülme sıklığı ve tarama yöntemleri [The prevalence and screening methods of postpartum depression]

Yıl 2012, , 458 - 461, 01.09.2012

Özgür Erdem P. Gamze Erten Bucaktepe

https://doi.org/10.5798/diclemedj.0921.2012.03.0182

Cited By: 13

Öz

Postpartum Depression is the most common complication of the delivery and affects approximately 10%-15% of women who had just gave birth. During a period in which women believe that they should be happy, the depressive mood experienced by most women leads to feelings of guilt, hiding the symptoms, and postpartum depression to be overlooked. Although the incidence of serious psychiatric disorders during pregnancy is low, it is reported that the incidence shows a dramatic increase during the postpartum period and this risky period may continue up to six months, one year or even two years. As the onset of postpartum depression is insidious it can easily be overlooked if the patient\'s seeking help is not supported, especially when the severity of postpartum depression is mild or moderate. In these cases, postpartum depression may persist for a long time and at last it can be so severe that hospitalization would be needed. Therefore, early diagnose is very important and primary care physicians and other health care workers should be alert. Postpartum Depression should be diagnosed using reliable descriptive methods in puerperant women. The scales such as Postnatal Depression Screening Scale, Beck Depression Inventory, Edinburgh Postnatal Depression Scale and State-Trait Anxiety Inventory, all of which were tested for validity and reliability in our country can be used during follow-up of pregnant and puerperal women.

Anahtar Kelimeler

Postpartum depression, screening methods, primary health care professionals

Postpartum depresyon görülme sıklığı ve tarama yöntemleri

Öz

Doğum olayının en sık komplikasyonu olan postpartum depresyon, yeni doğum yapan kadınların yaklaşık %10-15\'inde görülmektedir. Birçok kadının mutlu olmaları gerektiğine inandıkları bir dönemde, depresif duygular taşıdıklarından dolayı suçluluk duymaları, belirtilerini saklamalarına ve postpartum depresyon tablosunun kolaylıkla gözden kaçabilmesine neden olmaktadır. Gebelikte, ağır düzeyde psikiyatrik hastalıkların görülme riski düşük olmakla birlikte, postpartum dönemde ruhsal hastalık sıklığında dramatik bir artışın ortaya çıktığı ve bu riskli dönemin 6 ay, bir yıl ve hatta iki yıl sürebildiği bildirilmektedir. Başlangıcı sinsi olabildiğinden postpartum depresyon, özellikle hafif ve orta şiddette olduğunda ve yardım arayışı desteklenmediğinde rahatlıkla gözden kaçabilir. Bu olgularda postpartum depresyon uzun süre devam edip, sonunda hastaneye yatış gerekli olacak derecede ağırlaşabilir. Bu nedenle erken tanı çok önemlidir ve birinci basamakta çalışan hekim ve diğer sağlık çalışanlarına çok iş düşmektedir. Yeni doğum yapan kadınlarda, doğum sonu depresyon, güvenilir tanımlama yöntemleri kullanılarak belirlenmelidir. Ülkemizde geçerlilik ve güvenirlilik çalışması yapılmış olan, Doğum Sonrası Depresyon Tarama Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği ve Durumluluk-Süreklilik Kaygı Envanteri gibi ölçekler gebe ve lohusa izlemleri sırasında kullanılabilir.

Anahtar Kelimeler

Postpartum depresyon, tarama yöntemleri, birinci basamak sağlık çalışanları.

Kaynakça

• Dilbaz N, Enez A. Kadın ve depresyon: Doğum sonrası görü- len duygudurum bozuklukları. Turkiye Klinikleri J Int Med Sci 2007;3(47):32-40.
• Kısa C, Yıldırım SG. Gebelik postpartum dönem ve ruhsal bozukluklar. Psikiyatri Psikoloji Psikofarmakoloji (3P) Dergisi 2004;12(4):3-6.
• Yıldırım GS, Kısa C, Aydemir Ç. Postpartum Depresyon. 3P Dergisi .2004;(ek 4):12-20.
• Köroğlu E (çeviren) Amerikan Psikiyatri Birliği: Psikiyatri- de hastalıkların tanımlanması ve sınıflandırılması el kitabı, yeniden gözden geçirilmiş dördüncü baskı (DSM-IV-TR). Ankara: Hekimler Yayın Birliği. 2001; 152-53.
• Çuhadaroğlu F, Kaplan İ, Özgen G, Öztürk MO, Rezaki M. Dünya Sağlık Örgütü ICD-10 Ruhsal ve davranışsal bozuk- luklar sınıflandırması. Uluğ B (Çev.Ed). Türkiye Sinir ve Ruh Sağlığı Derneği Yayını Ankara, 1993;184-87.
• Aktürk Z, Dadeviren N (eds). Birinci Basamagın Uluslar arası sınıflaması. ICPC- 2-R Kitabı. Turkish Association of Family Physicians. Ankara:RNA Yayıncılık. 2006.
• Landy S, Montgomery J, Walsh S et al. Postpartum Depres- sion: A clinical view. Matern Child Nurs J 1989;18(1):1-29.
• Parry BL. Postpartum depression in relation to other repro- ductive cycle mood changes. Postpartum Mood Disorders, Miller LJ (Ed), Washington DC, American Psychiatric Press, Inc 1999; 21-45.
• Gülseren L. Doğum Sonrası Depresyon. Türk Psikiyatri Der- gisi 1999;10(1):58-67.
• Stowe ZN, Nemeroff CB. Women at risk for postpar- tum-onset major depression. Am J Obstet Gynecol 1995;173(5):639-45.
• Bloch M, Rotenberg N, Koren D, Klein E. Risk factors for early postpartum depressive symptoms. Gen Hosp Psychia- try 2006;28(1):3-8.
• Robertson E, Grace S, Wallington T, Stewart DE. Antenatal risk factors for postpartum depression: a synthesis of recent literature. Gen Hosp Psychiatry 2004;26(2):289-95.
• Gülnar D, Sunay D, Çaylan A. Postpartum depresyon ile ilişkili risk faktörleri. Turkiye Klinikleri J Gynecol Obst 2010;20(3):141-8.
• O’Hara MW, Neunaber DJ, Zekoski EM et al. Prospective study of postpartum depression: Prevalence, course and predictive factors. J Abnorm Psychol 1984;93(2):158-71.
• Eltutan H, Öncüoğlu C. Kadınlara özgü psikiyatrik bozuk- luklar. Depresyon Dergisi 1997;2(1):74-80.
• Bashırı N, Spielvogel MA. Postpartum depression: A cross-cultural perspective. Prim Care Update Ob/Gyns 1999;6(1):82-7.
• Evins GG, Theofrastous PJ. Postpartum depression: A re- view of postpartum screening. Prim Care Update Ob/Gyns 1997;4(2):241-6.
• Georgiopoulos AM, Bryan TL, Yawn BP et al. Population- based screening for postpartum depression. Obstet Gynecol 1999;93(6):653-7.
• Özkan S. Psikiyatrik tıp: Konsultasyon-liyezon psikiyatrisi. İstanbul, İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı 1993;201-20.
• Parry BL. Postpatum psychiatric syndromes. In: HI Kaplan, BJ Sadock eds. Comprehensive Textbook of Psychiatry, 6. baskı, cilt 1. Baltimore: Williams & Wilkins, 1995:1059- 66.
• Gotlib IH, Whiffen VE, Mount JH et al. Prevalence rates and demographic characteristics associated with depression in pregnancy and the postpartum. J Consult Clin Psychol 1989;57(2):269-74.
• Buesching DP, Glasser ML, Frate DA. Progression of de- pression in the prenatal and postpartum periods. Women Health 1986;11(1):61-78.
• O’Hara MW. Social support, life events, and depression during pregnancy and the puerperium. Arch Gen Psychiatry 1986;43(4):569-73.
• Karamustafalıoğlu N, Tomruk N. Postpartum hüzün ve dep- resyonlar. Duygu Durum Dizisi 2000;2(1):64-70.
• Hannah P, Adams D, Lee A et al. Links between early post- partum mood and postnatal depression. Br J Psychiatry 1992;160(6):777-80.
• Karaçam Z, Kitiş Y. Doğum Sonrası Depresyon Tarama Ölçeği: Türkçede Geçerlik ve Güvenirliği, Türk Psikiyatri Dergisi 2007;(18):3-9.
• Engindeniz AN, Küey L, Kültür S. Edinburg Doğum Sonra- sı Depresyon Ölçeği Türkçe Formu geçerlilik ve güvenirlik çalışması, Bahar Sempozyumları 1997;1(1):51-2.
• Beck T, Reynolds M, Rutowski P. Maternity Blues and post- partum Depression. JOGNN1992;21(4):287-93.
• Öner N, Lecompte A. Durumluluk-Süreklilik Kaygı En- vanteri El Kitabı. 2. baskı İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Matbaası, 1998;2-10.