Bu çalışma, 2000 sonrası Türkiye’de hazırlanan kalkınma planlarında aile politikalarının dönüşümünü incelemektedir. Başlangıçta kadınların eğitimi ve istihdamı odağında ele alınan aile politikaları, zamanla aile kurumunun bütüncül biçimde güçlendirilmesini amaçlayan stratejilere dönüşmüştür. Özellikle 2010’lu yıllardan itibaren kalkınma planlarında aile, toplumsal bütünlüğün çekirdeği ve kalkınmanın vazgeçilmez bir unsuru olarak tanımlanmış; aile refahının korunması, aile birliğinin desteklenmesi ve demografik sürdürülebilirliğin sağlanması temel hedefler haline gelmiştir. Bu kapsamda aile danışmanlığı, sosyal yardım ve hizmetlerin aile temelli sunumu, doğurganlığı artırma politikaları gibi çok boyutlu stratejiler öne çıkmıştır. Çalışmada ayrıca, aile politikalarının uygulamadaki etkinliğine dair eleştirel bir değerlendirme yapılmış; hak temelli yaklaşımın güçlendirilmesi, farklı aile tiplerine yönelik kapsayıcılığın artırılması ve aileye aşırı sorumluluk yüklenmesinden kaçınılması gerektiği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, Türkiye’nin aile politikalarında geleneksel değerler ile çağdaş gereksinimleri dengeleyen ve bireysel haklarla toplumsal gerçekliği uyumlandıran bütüncül bir yaklaşıma ihtiyaç duyulmaktadır. Bulgular, planlardaki aile vizyonunun gerçekleşmesi için kurumsal düzeyde daha etkili adımlar gerektiğini göstermektedir.
Sosyal Politika Aile Politikaları Kalkınma Planları Sosyal Hizmetler Aile Vizyonu
This study analyzes the transformation of family policies in Türkiye’s development plans prepared after 2000. Initially focused on women’s education and employment, these policies gradually evolved into strategies aimed at strengthening the family institution in a more holistic manner. Particularly since the 2010s, development plans have defined the family as the core of social cohesion and a fundamental component of national development, with the protection of family welfare, the promotion of family unity, and the assurance of demographic sustainability emerging as key objectives. Within this framework, multidimensional strategies-such as family counseling services, the familybased provision of social assistance and services, and fertility-supportive policies-have gained increasing prominence. The study also offers a critical assessment of the practical effectiveness of these policies, underscoring the need to reinforce a rights-based approach, enhance inclusiveness with respect to diverse family forms, and avoid imposing disproportionate responsibilities on families. In conclusion, Türkiye’s family policies require a comprehensive framework that balances traditional values with contemporary social needs and reconciles individual rights with broader societal realities. The findings suggest that more effective institutional measures are necessary to translate the family vision articulated in development plans into practice.
Social Policy Family Policies Development Plans Social Services Family Vision
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 23 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 17 Aralık 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 61 Sayı: 4 |