“ZAMİR N’SİNİN KAYNAĞI OLARAK NAZAL ÜNLÜ” SÖYLEMİ

Yıl 2017, Cilt: 11 Sayı: 20, 57 - 67, 31.05.2017

Hakan Özdemir

Öz

Sosyal Bilimler Dergisi’nde çıkan bir yazımızda zamir n’si üzerinde durarak yeni bir ileri sürmede bulunmuştuk. Bu yazı, Dil Araştırmaları dergisinde bir makale ile eleştirilmiştir. Bu eleştiride gözden kaçtığını veya anlaşılmadığını düşündüğümüz noktalar bu yazıda yeniden ele alınmıştır. Bu arada eleştiri sahibinin yazıtlardaki imla üzerinden yeni çıkarımları olmuştur. Burada aksadığını düşündüğümüz yönler de gösterilmiştir. Beş maddelik zamir n’sinin kökeni konusundaki görüşün tekrarı ile yazı bitirilmiştir

Anahtar Kelimeler

zamir n'si, genel türkçe, nazal ünlü, belirtme durum eki

Kaynakça

• BANG, W (1996). Köktürkçeden Osmanlıcaya (Çev: Tahsin AKTAŞ), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• CHOİ, Han-Woo (1991). “Ana Altayca İyelik Zamiri *n”, Türk Dilleri Araştırmaları, s. 191-196.
• ERASLAN, Kemal (2012). Eski Uygur Türkçesi Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• ERDEM, Mehmet Dursun (2007). Müseyyeb-name, Ankara: Hece Yayınları.
• GÜLSEVİN, Gürer (1990). “Eski Anadolu (Türkiye) Türkçesinde 3. Kişi İyelik Ekinin Özel Kullanılışı”, Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Ekim 1990, C: 1990/II, S: 466, s. 187-190.