Öz
Klitikler, tek başına belirli bir anlam ve işleve sahip olmayan; başka bir kelimeye bağlanarak kendine özgü çeşitli fonolojik, morfolojik, sentaktik ve semantik özellikler sergileyen morfemlerdir. Tüm dillerde, dilin yapısına bağlı olarak ek ile kelime arasında özellikler sergileyen, genellikle edat, bağlaç, parçacık gibi işlevsel kelime kategorisinde yer alan veya leksikal bir unsurun ekleşme süreci olarak tanımlanabilecek gramatikalleşmenin ara aşamasını temsil eden klitikler bulunmaktadır. Bu çalışmada genel dilbilim teorisi içerisinde klitik kavramı, klitiklerin özellikleri, klitik-ek, kelime ve işlevsel kelime ilişkisi ele alınarak Türkçede klitiklerin fonolojik, morfolojik, sentaktik ve semantik özellikleri tespit edilmeye çalışılacaktır. Böylece Türkçede hangi unsurların klitik olma özelliği taşıdığı ve klitiklerin karakteristik özellikleri belirlenecektir.
Kaynakça
- SIDELTSEV, Andrej, Molina, Maria (2015). Enclitic -(m)a ‘but’, Clause Architecture and the Prosody of Focus in Hittite. Indogermanische Forschungen, Volume 120, Issue 1, pp. 209-254.
- SPENCER, Andrew, Luís, Ana R. (2012). Clitics: An Introduction. New York: Cambridge University Press.
- TEGEY, Habibullah (1977). The Grammar of Clitics: Evidence from Pashto and Other Languages. PhD thesis, University of Illinois.
- WACKERNAGEL, Jacob (1892). Über ein Gesetz der Indogermanischen Wortstellung. Indogermanische Forschungen 1: 333-436.
- ZIMMERLING, Anton (2010). Clitic Particles an the Typology of 2P Languages. Ms. Particle Workshop. Downing College, Cambridge, UK, 30-31.11.2008. Ms.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Dil Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 12 Sayı: 23 |
