Görsel-uzamsal modaliteye özgü farklılıkları ve
sözdizim-anlambilim arakesitini bir araya getirerek bu çalışma, Türk İşaret Dilindeki
(TİD) işaret alanının gönderimsel amaçlarla kullanılmasına odaklanmaktadır. TİD
verisine dayanarak, kimlik uzayı ve eksiltili uzay (işaretçinin önündeki
sınırlı alan) arasındaki belirgin
ayrımdan yola çıkarak işaret alanının kullanımının anlambilimsel çözümlenmesine
ilişkin genel bir bakış sunmaktadır. TİD’de eksiltili alan hem gönderimsel
(örn. söylem gösterimi) hem de gönderim-dışı birimler (örn. belirteç
öbeklerindeki göstermeler) ile ilişkili olabilmektedir. Costello (2016)’yı
takip eden çalışma, adın kendisi ve “gönderimsel çıkak” olarak adlandırılan
uzamsal konum arasındaki ilişkiye yoğunlaşarak anlamsal gönderimsellikte
[+kimlik] ϕ-özelliğinin
özel rolünü tartışmaktadır. Ayrıca, TİD’de kimlik ϕ-özelliğinin AÖ’yü yöneten işlevsel bir
başta yer aldığı öne sürülmektedir. Uzayın eşbiçimli haritanmasındaki çok
belirgin benzerliklere rağmen, işaret dillerindeki gönderimsellik olgusunu
çözümlemek için daha fazla karşılaştırmalı dilbilgisel veriyi dikkate almak
gerçekten önemlidir.
İşaret alanı Gönderimsellik Belirleyici öbeği Kimlik Türk İşaret Dili
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Derleme Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Şubat 2020 |
Gönderilme Tarihi | 26 Kasım 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 1 Sayı: 171 |