Mahkûm bedeni, disipliner bir total
kurum olan cezaevinde mekân içinde farklı
bir mekân olarak belirmekte, ceza hukuku, nizamnameler ve
biyo-politikalarla etkileşime girilen bir müzakere
zemini olarak konumlanmaktadır. 1941 yılında çıkan Ceza ve Tevkif Evleri Nizamnamesi üzerinde yoğunlaşan bu makalede
Erken Cumhuriyet Dönemi’nde cezaevlerinde disipliner pratikler bağlamında
farklı bir mekânsallığı temsil eden mahkûm
bedeni, Nazım Hikmet, Necip Fazıl ve Aziz Nesin gibi yazar ve şairlerin
cezaevi günceleri, mektupları İmralı Cezaevi Müdürü olan İbrahim Saffet Omay’ın
metinleri temelinde irdelenmektedir. Burada Michel Foucault’nun disiplin, Henri Lefebvre’in mekân,
Erving Goffman’ın total kurumlarda sembolik
etkileşim, Marshall McLuhan’ın akustik
mekân kavramı, David Le Breton’un ten/deri ve bireyin kendi kendini
yaralaması üzerine geliştirdiği düşüncelerden oluşan bir kuramsal çerçeveden
hareketle söz konusu mekânlarda total kurumun bedene yönelik öngördüğü
disipliner uygulamalar ile yaşanan/karşılaşılan durumlar arasındaki fark;
bedenin şekillendiği fiziksel, materyal,
psişik, sosyal ve kültürel ortam analiz edilmekte; mahkûm bedeninin hangi psiko-sosyo-mekânsal müdahalelere konu
olduğu, beden, benlik ve mekân deneyiminin nasıl şekillendiği sorularına cevap aranmaktadır.
Cezaevi Beden Mekân Disiplin İktidar Günce Erken Cumhuriyet Erken Cumhuriyet
This article examines the body of prisoners within the context of disciplinary practices
in prisons in Early Republican Turkey spanning the years 1923 to 1953. It deals with topics such as the discourse
of correction and social rehabilitation
in prisons; the rites of passage, symbolic and physical intervention on bodies
of inmates during confinement; the relationship among space, everyday objects
and prisoners; the perception of
physical, social and acoustic space; the degrees of isolation of
body as a space; the transgressive, destructive and self-destructive
impulses among inmates as a strategy of negotiation and survival. Concentrating
on the directory of prisons of 1941 and some of the texts by the director of
Imralı Prison Ibrahim Saffet Omay on the
one hand, referring to the diaries and letters of the authors and poets such as
Aziz Nesin, Nazım Hikmet, Necip Fazıl on the other hand, the article tries to
answer questions such as how the prisoners’ body and self-perception were
conditioned by the total institution during disciplinary practices, how the
symbolic interaction took place among the subject/object
body, power, space,
other inmates and staff in prisons, how and to what degree the regulations and
rules could be put into effect, how the discrepancy between legal definition
and real conditions in prisons could be interpreted. Using concepts such as the
discipline by Michel Foucault, space
by Henri Lefebvre, symbolic
interaction by Erving Goffman, acoustic
space by Marshall McLuhan and symbolic
meaning of skin and wound by David Le Breton as a theoretical framework, it
provides a critical discourse analysis of that period on a polyphonic basis. It
will be argued here that the body of prisoner was considered metaphorically as a space within the space that was
physically, spatially, psychologically, socially as well as culturally
constructed, reorganized, negotiated, positioned and constantly reshaped
through process of symbolic interaction within total institution, penal system,
power relations and a series of social actors.
Prisons Body Space Disciplinary Practices Power Diary Early Republican Turkey
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Ekim 2019 |
Kabul Tarihi | 21 Ekim 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |
Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayrıTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) ile lisanslanmıştır.