The Usage and Meaning of the Preposition of "Inne" in the Quran

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 16 - 33, 30.06.2020

Ferit Dinçer

Öz

According to the will of every Muslim researcher, it has a mission to understand, interpret and explain the Qur'an to a certain extent. For this reason, it is necessary to pay attention to the rules and subtleties of the Arabic language in meaning and meaning. Because the language that the Qur'an corresponds to is Arabic, and the elements of the sentence in this language may have different meanings in some cases. These elements are composed of the noun, verb and letter that make up the word. One of the elements that have an important role in the agreement of the Qur'an is undoubtedly prepositions, which is a lower part of the letter element. However, although there are many types of prepositions in the Quran, this article focused on the edition of "inne". The reason is that the preposition in question is used very much in the Qur'an and there is a preposition that is suitable for interpreting different meanings. On the other hand, inne edi is one of the six letters known as huruf-i sorbbehe bi'l-verb. As a result of the study, it was observed that the inne preposition came in the Qur'an one thousand five hundred and sixty times and sometimes with different letters in front of it and sometimes with various pronouns adjoining her cat. At the same time, it caused dispute between the commentators due to its different recitation and its effect on the sentence and interpretation of the sentence.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Qur'an, Preposition, Huruf-i Müşebbehe bi’l-Fiil, İnne

Kur’ân’da İnne Edatının Kullanım Şekilleri ve Anlamı

Öz

Her Müslüman araştırmacının istidadına göre, belli bir oranda Kur’ân-ı Kerîm’i anlama, yorumlama ve anlatma gibi bir misyonu bulunmaktadır. Bu nedenle anlam ve anlamlandırmada Arap dilinin kural ve inceliklerine dikkat etmesi gerekir. Zira Kur’ân’ın kendisiyle nazil olduğu dil Arapçadır ve bu dildeki cümlenin öğeleri bazı durumlarda farklı anlamlar arz edebilmektedir. Bu öğeler, kelimeyi oluşturan isim, fiil ve harften müteşekkildir. Kur’ân’ın anlaşmasında önemli bir role sahip öğelerden birsi de hiç kuşkusuz harf öğesinin bir alt kısmı olan edatlardır. Ancak Kur’ân’da edatların birçok çeşidi olmasına karşın bu makalede “inne” edatı üzerinde durulmuştur. Nedeni ise söz konusu edatın Kur’ân’da çok fazla kullanılması ve farklı anlama yorumlamaya elverişli bir edatın olmasıdır. Diğer taraftan inne edatı, huruf-i müşebbehe bi’l-fiil diye bilinen altı harften birisidir. Çalışma neticesinde inne edatının, Kur’ân’da bin beş yüz altmış bir defa geldiğini ve bazen önünde farklı harfler ile bazen de kedisine bitişen muhtelif zamirler ile geldiğini müşahede edilmiştir. Aynı zamanda farklı kıraati ile cümlenin irabına ve yorumuna olan etkisinden dolayı müfessirler arasındaki ihtilafa da neden olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’ân, Edat, Ḥuruf-i Müşebbehe bi’l-Fiil, İnne

Kaynakça

• Akdemir, Hasan. Belâgat Terimleri Ansiklopedisi. İzmir: Nil Yayınları. ts.
• Dinçer, Ferit. el-Keşşaf’ta Sarf Vezinlerinin Farklılıkları ve Anlam Üzerindeki Etkisi. Malatya: İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2019.
• Ebû Hayyân, Muhammed b. Yusuf, el-Endelûsî. el-Baḥru’l-muḥîṭ. thk. Âdil Ahmed Abdulmevcud & Ali Muhammed Mu‘avid. 8 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kütübi’l-ʿİlmiyye, 1413/1993.
• Ebû Ubeyde, Maʿmer b. el-Müsennâ et-Teymî el-Mısrî. Mecazu’l-Ḳur’ân. thk. Muhammed Fuad Sezgin. 2 Cilt. Kahire: Mektebetü’l-Hanci, 1381.
• Ezherî, Muhammed b. Ahmed. Meʿâni ’l-ḳıraat. thk. İyd Mustafa Derviş & Avd b. Hamd el-Kavzî. 3 Cilt. Riyâd: y.y., 1991.
• Ferrâ, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Ziyâd b. Abdillâh el-Absî. Meʿâni ’l-Ḳur’ân. 6 Cilt. Beyrut: ʿÂlemu’l-Kütüb, 1984.
• Hasan, Abbâs. en-Naḥv’ul-vâfî. Mısır: Dâru’l-Meʿârif, 3. Baskı, 1974.
• Hâşimî, Ahmed. Cevâhiru’l-belâġa fi’l-maʿânî ve’l-beyân ve’l-bedîʿ. Kâhire: Matbaʿatü medreseti vâlideti Abbâs Pâşa el-Evvel, 1905.
• Hilalî, Hâdî Atiyye Matar. el-Ḥurufu’l-ʿAmile fi’l-Ḳur’ân’i-l kerîm. Beyrut: ʿÂlemu’l-Kütüb, 1986.
• İbn Hâleveyh, Ebû Abdullah el-Huseyin b. Ahmed b. Hamdan. el-Ḥücce fi'l-ḳraati's-sebʿa. thk. Abdul’all Sâlim el-Mükrrem. Beyrut: Dâru'ş-Şürük, 1979.
• İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdullah Cemaluddin el-Ensarî. Şerhu şuzûru’ẕ-ẕeheb fî maʿrifeti kelâmi’l-ʿArab. Beyrut: el-Mektebetü’l-ʿAsriyye, 2006.
• İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdullah Cemaluddin el-Ensarî, Ḳaṭru’n-nedâ ve bellu’ṣ-ṣedâ, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l- ʿİlmiyye, 4. Basım, 2004.
• İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah b. Müslim ed-Dîneverî. Müşkil’ul-Ḳur’ân. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 2010.
• İbn Manzûr, Ebû’l-Fazl Cemâlüddîn Muhammed b. Mükerrem b. Alî b. Ahmed el-Ensârî. Lisânu’l-ʿArap, Kahire: Dâru’l-Meʿârif, 1119.
• İbn Usfur, Ebü’l-Hasen Alî b. Mü’min b. Muhammed b. Alî el-Hadramî el-İşbîlî. Şerhu cümeli’z-Zeccâcî. 3 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye, 1998.
• İbn Zencele, Ebû Zür'a Abdurrahman b. Muhammed. Ḥüccetu'l-ḳıraat. thk. Saîd el-Efğanî). Beyrut: Müessesetü'r-Risale, 1997.
• Karaman, Hayrettin vd.. Kur’ân Yolu Meâli. 5 Cilt. Ankara: y.y., 2013.
• Kastamonî, Yahyâ Hilmî b. Hüseyin. Miṣbâḥu’l-iḫvân li-taḥariyyati’l-Ḳur’ân. İstanbul: Mahmutbey Matbaʿası, 1904.
• Kazvînî, Ebü’l-Meâlî Celâlüddîn el-Hatîb Muhammed b. Abdirrahmân b. Ömer b. Ahmed eş-Şâfiî, el-Îḍâh fî ʿulûmi’l-belâġa. Beyrut: y.y. 1993.
• Mâlekî, Ahmed b. Abdinnur. Raṣfu’l-mebânî fî şerḥi ḥurûfi’l-meʿânî. thk. Muhyiddin Ramazan. 2 Cilt. Dımaşk: Dâru’l-Kalem, 2002.
• Mekkî, Ebû Muhammed b. Ebî Tâlib Hammûş b. Muhammed el-Kaysî. el-Keşf ‘an vücühi'l-ḳıraat. Beyrut: Müessesetü'r-Risâle, 1997.
• Nehhâs, Ahmed b. Muhammed. Meʿâni’l-Ḳur’ân. thk. Muhammed Ali Sâbûnî. 6 Cilt. Riyad: Camiʿatü Ümmül Kurrâ, 1408/1988.
• Râzî, Ebû Abdillah Fahruddîn Muhammed b. Ömer. et-Tefsîru’l kebîr/Mefâtîḥu’l-ġayb. 32 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikir, 1420.
• Süyûtî, Ebû’l-Fazl Celâlüddîn ‘Abdurraḥmân b. Ebî Bekr b. Muhammed. el-Behcetu’l-marḍiyye. Kahire: Dâru’s-Selâm, 2000.
• Şevkânî, Muhammed b. Ali b. Muhammed, Fetḥu’l-ḳadîr. Beyrut: Dâru’l-Meʿârife, 2007.
• Udayme, Muhammed Abdu’l-Halık. Dirasatun li üslubi’l-Ḳur’ân-il kerîm. 11 Cilt. Kahire: Dâru’l-Hâdîs, 1972.
• Zeccâc, Ebû İshâk İbrâhîm b. es-Serî b. Sehl el-Bağdâdî. Meʿâni’l-Ḳur’ân ve iʿrabüh. thk. Abdulcelîl Abduh Şelebî. 5 Cilt. Beyrut: ʿÂlemu’l-Kütüb. 1988.
• Zemahşerî, Ebû’l-Kâsım Mahmûd b. Ömer. Tefsîru’l-keşşâf ʿan Ḥaḳâiḳi ġavâmîḍi’t-tenzîl ve ‘uyûni’l-eḳâvîli fî vucûhi’t-te’vîl. thk. Âdil Ahmed Abdulmevcud & Ali Muhammed Mua’vvid. 6 Cilt. Riyad: Dâru’l-Âbikân, 1998.