Investigation of the Relationship Between Parents' Cognitive Distortions and Attitudes and Perceived Severity of their Children's Stuttering

Yıl 2024, , 1 - 18, 29.04.2024

Gökçen Elif Hocaoğlu , Mehmet Emrah Cangi

https://doi.org/10.58563/dkyad-2024.71.1

Öz

Purpose: In preschool stuttering, environmental actors, especially parents, play a significant role in assessment and management processes, such as prognosis and management. However, parents may perceive their children's stuttering as much more severe. Along with many other factors, parental attitudes and cognitive distortions may substantially contribute to these misperceptions. For this reason, this study aimed to examine the relation between the cognitive distortions and attitudes of parents of children who stutter and their perception of the severity of stuttering.

Method: The participants of the study consisted of 41 children aged 2-7 years with stuttering and their mothers or fathers and 4 speech-language therapists (SLT). The Parent Information Form, Parental Attitude Scale (PAS), Cognitive Distortions Scale (CDS), and Stuttering Severity Scale (SSS) were used as data collection tools. Five-minute spontaneous speech samples of children who stutter were observed by parents and four experienced SLTs (Cronbach's α > 0.93) and scored on the SSS. The data were analyzed using IBM® SPSS® Statistics 26.0. An independent sample t-test was used to compare scale scores with two-group variables, such as the ages of parents and children. Pearson correlation analysis was conducted to examine the relation between the scale scores. Multiple regression analysis was performed to determine the effects of parental attitudes and cognitive distortion levels on stuttering severity scores.

Results: The parents perceived the severity of their children's stuttering as significantly higher than the SLTs did. A positive, moderately significant relation was found between parental attitudes (such as an authoritarian manner) and cognitive distortions (such as mental filtering, overgeneralizing, personalizing, and ignoring the positive) and parental perception of stuttering severity. A positive, moderately significant relation was also observed between mental filtering and overgeneralizing and the difference of the SLTs' scores from the parents' scores. The established multiple regression analysis model was found to be statistically significant, but the effects of the independent variables on the children's stuttering severity scores were insignificant.

Conclusion: These findings emphasize the possibility that the perception of the severity of the child's stuttering is much higher from the parent's perspective compared to the SLTs’ evaluation. It has become clear how essential it is to support parents in arriving at rational and perceptual severity assessments. The importance of addressing the child within the family system in the assessment and management processes has once again emerged. Particularly significant attitudinal tendencies and cognitive distortions have presented many clinical implications in the context of research on childhood stuttering.

Anahtar Kelimeler

childhood stuttering, parents, cognitive distortions, parenting attitudes, perceived stuttering severity

Kekemeliği Olan Çocukların Ebeveynlerinin Bilişsel Çarpıtmaları ve Ebeveyn Tutumları ile Çocuklarındaki Kekemelik Şiddetini Algılama Düzeyleri Arasındaki İlişki

Öz

Amaç: Okul öncesi kekemeliğinin prognozu ve yönetiminde ebeveynlerin düşünceleri, duyguları ve tutumlarının önemli etkilere sahip olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmanın amacı 2-7 yaş arası kekemeliği olan çocukların ebeveynlerinin bilişsel çarpıtmaları, ebeveyn tutumları ve çocuklarındaki kekemelik şiddetini algılamaları ile arasındaki ilişkinin incelenmesidir.

Yöntem: Çalışmanın katılımcılarını 2-7 yaş arası kekemeliği olan 41 çocuk, onların ebeveynleri ve 4 deneyimli dil ve konuşma terapisti (DKT) oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak Ebeveyn Bilgi Formu, Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ), Bilişsel Çarpıtmalar Ölçeği (BÇÖ) ve Kekemelik Şiddeti Skalası (KŞS) kullanılmıştır. Kekemeliği olan çocukların beş dakikalık spontan konuşma örnekleri ebeveynler ve 4 DKT (Cronbach α>0.93) tarafından gözlemlenmiştir ve KŞS’de puanlanmıştır. Veriler IBM® SPSS® Statistics 26.0 ortamında bağımsız örneklem t-testi, Pearson korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi ile analiz edilmiştir.

Bulgular: Ebeveynler DKT’lere göre kekemelik şiddetini anlamlı derecede yüksek algılamışlardır. Ebeveyn tutumlarından otoriter tutum ve bilişsel çarpıtmalardan zihinsel filtreleme, aşırı genelleme, kişiselleştirme ve olumluyu yok sayma ile “ebeveyn kekemelik şiddeti algısı” arasında pozitif yönde, orta düzeyde anlamlı ilişki bulunmuştur. Bilişsel çarpıtmalardan zihinsel filtreleme ve aşırı genelleme ile “ebeveyn puanından DKT’lerin puanının farkı” arasında yine pozitif yönde, orta düzeyde anlamlı ilişki bulunmuştur. Kurulan çoklu regresyon analizi modelinde bağımsız değişkenlerin kekemelik şiddeti puanlaması üstündeki etkisi anlamlı bulunmamıştır.

Sonuç: Bu bulgular, çocukta kekemeliğin ciddiyetine ilişkin algının ebeveyn açısından çok daha yüksek olabileceğini vurgulamaktadır. Değerlendirme ve terapi süreçlerinde çocuğun, aile sistemi içerisinde ele alınmasının önemi bir kez daha ortaya çıkmıştır. Özellikle anlamlı bulunan ebeveyn tutumları ve bilişsel çarpıtmalar, kekemelik literatürü bağlamında birçok klinik çıkarım ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler

çocukluk çağı kekemeliği, ebeveynler, bilişsel çarpıtmalar, ebeveynlik tutumları, algılanan kekemelik şiddeti

Kaynakça

• Al-Khaledi, M., Lincoln, M., McCabe, P., Packman, A., & Alshatti, T. (2009). The attitudes knowledge and beliefs of Arab parents in Kuwait about stuttering. Journal of Fluency Disorders, 34, 44–59.
• Ardanıç, P. (2017). Bilişsel Çarpıtmalar Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması geçerlik ve güvenirlik çalışması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Arkar, H. (2012). Beck’in Depresyon Modeli ve Bilişsel Terapisi. Düşünen Adam, 5, 37-40. Baumrind, D. (1966). Effects of authoritative parental control on child behavior, Child Development, 37(4), 887-907.
• Beck, J. S. (2005). Cognitive therapy for challenging problems: What to do when the basics don’t work. New York: Guilford.
• Beck, J. (2006). Bilişsel Terapi Temel İlkeler ve Ötesi (Çev. N. H. Şahin). Ankara: Türk Psikologlar Derneği. Berquez, A., & Kelman E. (2018). Methods in stuttering therapy for desensitizing parents of children who stutter. American Journal of Speech-Language Pathology, 27(3S), 1124–38.
• Bloodstein, O., Ratner, N. B., & Brundage, S. B. (2021). A Handbook On Stuttering. Plural Publishing. Cangi, M. E. (2008). Kekemeliği olan ve olmayan ergenlerin çok boyutlu mükemmeliyetçilik düzeylerinin karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Covin, R., Dozois, D. J., Ogniewicz, A., & Seeds, P. M. (2011). Measuring cognitive errors: Initial development of the Cognitive Distortions Scale (CDS). International Journal of Cognitive Therapy, 4(3), 297-322.
• Çavdar, D., & Cangi, M. E. (2023). Kekemeliği olan ve olmayan yetişkinlerde yorumlama yanlılığının karşılaştırılması ve bu yanlılığın kekeleyen grupta kekemeliğe ilişkin öz değerlendirme, anksiyete ve iletişimsel özyeterlik ile ilişkisinin incelenmesi [Kongre-sözlü bildiri]. 2023 Ulusal Dil ve Konuşma Bozuklukları Kongresi, DKTD, İstanbul, Türkiye. https://dkbk.org/
• Dozois, D., & Beck A. (2008) Cognitive schemas, beliefs and assumptions. Dobson ve Dozois (ed) içinde Risk factors in depression (ss.121-143). Oxford, England: Elsevier/Academic Press.
• Eshghizadeh, M., Basiri, M. M., Baloochi, B. T., Banafshe, E., Najafi, S., ve Kiyani, A. (2014). Comparison of parenting style in mothers of children with and without stuttering: A case control study, Journal of Research & Health, 4(1), 623-629.
• Fair, S. E. (1986). Cognitive content and distortion associated with moodinduced depressive and anxious states. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Arizona State University, Arizona.
• Franken, M-C., & Laroes, E. (2021). Restart-DCM Method Revised. https://restartdcm.nl Gökçedağ, S. (2001). Lise öğrencilerini okul başarısı ve kaygı düzeyi üzerinde anne-baba tutumlarının etkilerinin belirlenip karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Hewitt, P. L., Flett, G. L., Besser, A., Sherry, S. B., & McGee, B. (2003). Perfectionism is multidimensional: A reply to Shafran, Cooper and Fairburn (2002). Behaviour Research and Therapy, 41, 1221−1236.
• Hughes, S., Junuzovic‐Zunic, L., Mostafa, E., Weidner, M., Özdemir, R. S., Daniels, D. E., Glover, H, Göksu, A., Konrot, A., & St Louis, K. O. (2024). Mothers’ and fathers’ attitudes toward stuttering in the Middle East compared to Europe and North America. International Journal of Language & Communication Disorders, 59(1), 354-368.
• Kalaycı, Ş. (2006). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Asil Yayın Dağıtım.
• Karabulut Demir, E. & Şendil, G. (2008). Ebeveyn tutum ölçeği. Türk Psikoloji Yazıları, 11(21), 15-25.
• Kelman, E., & Nicholas, A. (2020). Palin parent-child interaction therapy for early childhood stammering. Routledge.
• Langevin, M., Packman, A., & Onslow, M. (2010). Parent perceptions of the impact of stuttering on their preschoolers and themselves. Journal of Communication Disorders. 43(5), 407-23.
• Levy, D. (1966). Maternal overprotection, New York, The Norton Library, W. W. Norton and Company Inc. McAllister, J., Kelman, E., & Millard, S. (2015). Anxiety and cognitive bias in children and young people who stutter. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 193, 183-191.
• O’Brian, S., Packman, A., & Onslow, M. (2004). Self-rating stuttering severity as clinical tool. American Journal of Speech-Language Pathology, 13(3), 219-226.
• Nonis, D., Unicomb, R., & Hewat, S. (2022). Parental perceptions of stuttering in children: A systematic review of the literature. Speech, Language and Hearing, 25(4), 481-491.
• Onslow, M., Lowe, R., Jakšić, S. J., Packman, A., Kelly, E., MacMillan, V., & Hodes, G. (2023). The fifth croatia stuttering symposium: part ıı. natural recovery from early stuttering. Journal of Fluency Disorders, 78, 106018. Plexico, L. W., & Burrus, E. (2012). Coping with a child who stutters: A phenomenological analysis. Journal of Fluency Disorders, 37(4), 275-88.
• Saylık, Z.F., & Gezici-Yalçın, M. (2018). Otoriter veya demokratik ebeveyn tutumunun ve ebeveyne bağlanma biçiminin suçluluk ve utanç duygularına etkisinin yarı-deneysel yöntemle incelenmesi. Psikoloji Çalışmaları, 38(2), 95-127.
• Schofield, C. A., Coles, M. E., & Gibb, B. E. (2007). Social anxiety and interpretation biases for facial displays of emotion: Emotion detection and ratings of social cost. Behaviour Research and Therapy, 45(12), 2950-63.
• Singer, C. M., Hessling, A., Kelly, E. M., Singer, L., & Jones, R. M. (2020). Clinical characteristics associated with stuttering persistence: A meta-analysis. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 63(9), 2995-3018. Starkweather, C. W., Gottwald, S. R., & Halfond, M. M. (1990). Stuttering prevention: A clinical method. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
• Steinberg, A. G., Kaimal, G., Bain, L., Krantz, I., & Li, Y. (2007). Parental narratives on genetic testing for children with hearing loss: a qualitative inquiry. American Journal of Medical Genetics Part A, 143A(14), 1533-1545.
• Subar, A. R., & Rozenman, M. (2021). Like parent, like child: Is parent interpretation bias associated with their child's interpretation bias and anxiety? A systematic review and meta-analysis. Journal of Affective Disorders, 291, 307-314.
• Topsakal, G.N. (2019). Kekemeliği olan okul öncesi çocuklarda Denver II gelişimsel tarama testi, TİFALDİ testi bulgularının ve ebeveyn tutumlarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Türkçapar, H. (2011). Bilişsel Terapi, Temel İlkelere ve Uygulama. Ankara: Hyb Yayıncılık.
• Türkçapar, M. H. (2018). Bilişsel Davranışçı Terapi- Temel İlkeler ve Uygulama (11.baskı). Epsilon Yayınevi.
• Yairi, E., & Seery, C. H. (2021). Stuttering: Foundations and clinical applications. Plural publishing.
• Yaşar, Ö., & Özdemir, Ș. (2023). How parental reactions differ toward early stuttering: A Turkish validation study of the Responses to Speech Disfluency Scale. Archives of Health Science and Research, 10(2):77-80.