A Comparison of Language Use of Typically Developing Children and Children with Specific Language Impairment

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 174 - 194, 08.09.2019

İbrahim Yaşa

Öz

Introduction:
Specific language impairment (SLI) is diagnosed when a child's language
development is deficient for no obvious reason. For many years, there was a
tendency to assume that SLI was caused by factors such as poor parenting,
subtle brain damage around the time of birth, or transient hearing loss.
Subsequently it became clear that these factors were far less important than
genes in determining risk for SLI. A quest to find “the gene for SLI” was
undertaken, but it soon became apparent that no single cause could account for
all cases. Furthermore, although fascinating cases of SLI caused by a single
mutation have been discovered, in most children the disorder has a more complex
basis, with several genetic and environmental risk factors interacting (Rescorla and Lee, 2001). Children with
SLI are often late to talk and may not produce any words until they are 2 years
old. At age 3, they may talk, but may not be understood. As they grow older, children
with SLI will struggle to learn new words and make conversation. Having
difficulty using verbs is a hallmark of SLI (Watkings, 1995). This study aimed
to compare the vocabulary, morphological and syntactic development of 36-48
months-old typically-developing  (TD) children
and 48-60 months-old children with SLI by TİGE-2 (Türkçe İletişim Gelişim
Envanteri- Aksu-Koç, Küntay, Acarlar, Turan, Topbaş, Maviş ve Sofu- 2007) which is the
Turkish adaptation of MacArthur-Bates Communicative Development Inventory. Method:
The study groups consisted of 10 children in each group. The group with
normally-developing children consisted of five girls and two boys, and the SLI group
consisted of 3 girls and 7 boys. The assessment tool TİGE- 2 is based on parent
reporting, assessing children’s performances of word production and the early
phases of grammar.  Word production part
examined the number of words, verbs, nouns, semantic categories, the most
frequent verbs and nouns whereas the early phases of grammar part examined the
average morpheme use for groups, simple verb tense inflections, complex verb
tense/modality inflections and noun case inflections. The last part of the
study examined groups’ performances on sentence complexity. Results: The
results indicated that although children with SLI followed similar language
milestones with the typically-developing children, they were all delayed.  It can be seen in this study, TD children were
more competent in terms of vocabulary, morphological development and syntactic
development than children with SLI group. SLI group also had difficulties using
language in an appropriate context when compared to the normal group.

Anahtar Kelimeler

Typical language development, specific language impairment, specific language impairment, CDI, CDI, morphological development, syntactic development

Normal Dil Gelişimi Gösteren Çocuklar ile Özgül Dil Bozukluğu Bulunan Çocukların Dil Kullanım Bilgisinin Karşılaştırılması

Öz

Amaç: Bu çalışmada, 36-48 ay arası normal dil gelişimi (NDG)
gösteren çocuklar ile 48-60 ay arası Özgül Dil Bozukluğu (ÖDB) olan çocukların
sözcük dağarcığı ile morfolojik (biçimbilgisel) ve sentaktik (sözdizimsel)
gelişimlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın amacı doğrultusunda
MacArthur-Bates Communicative Development Inventory (CDI)’nin Türkçeye uyarlaması olan
TİGE-2 (Türkçe İletişim Gelişim Envanteri-2- Aksu-Koç, Küntay, Acarlar, Turan, Topbaş,
Maviş ve Sofu- 2007) formu kullanılarak karşılaştırılma yapılmıştır. 36-48 ay
arası normal dil gelişimi gösteren çocuklar ile ÖDB tanısı almış 48-60 ay arası
10 çocuk çalışma gurubu olarak araştırmaya dahil edilmiştir. Çalışmada, her iki
çalışma grubu için de TİGE-2 formunda bulunan soruların anne tarafından
doldurulmasıyla elde edilen veriler toplanmıştır. TİGE-2 formunda yer alan
sözcük dağarcığı bölümü aracılığı ile grupların kullandıkları toplam sözcük,
toplam eylem ve toplam isim sayıları, en sık kullandıkları semantik
kategoriler, en sık kullandıkları eylem ve isim sözcükleri karşılaştırılmıştır.
TİGE-2 formunun, ‘Cümleler ve Dilbilgisi’ bölümü aracılığı ile çocukların
kullandığı ortalama sözce uzunluğu (OSU), basit ve karmaşık eylem ekleri, isme
gelen durum ekleri karşılaştırılmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise; NDG ve ÖDB
olan çocuklar tümce karmaşıklığı açısından karşılaştırılmıştır. Sonuç: Araştırma
bulgularına göre ÖDB’li olan çocukların, NDG olan çocuklarla benzer dil gelişim
basamaklarını takip ettiği, fakat dil gelişim süreçlerinin çok daha geriden ve
yavaş ilerlediği bulgusuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tipik dil gelişimi, Özgül Dil Bozukluğu, TİGE, morfolojik gelişim, sentaktik gelişim

Kaynakça

• Acarlar, F., Çocuklarda dilin değerlendirilmesi: Betimleyici yaklaşım, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35, 121-127 (2002).
• Acarlar, F., Dönmez, N.B., 30-47 aylar (2,5-4 yaş) arasındaki Türk çocuklarının dil yapılarının incelenmesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 163-203 (1992).
• Aksu-Koç, A., Ketrez, F.N., Early verbal morphology in Türkish: Emergence of inflection, IN D. Bittner, W.U. Dressler, M. Kilani-Schoch (Eds.) Mini-paradigms and the emergence of verb morphology, De Gruyter, Berlin (2003).
• Aksu-Koç A, Küntay AC, Acarlar F ve ark. (2011) Türkçe’de Erken Sözcük ve Dilbilgisi Gelişimini Ölçme ve Değerlendirme Çalışması: Türkçe İletişim gelişimi Envanterleri: TİGİ-I ve TİGİ-II, TÜBİTAK 107KO58 Projesi Sonuç Raporu.
• Dollagan, C., Diagnosis of specific language impairment, Canadian Language & Literacy Research Researh Network, (2008).
• Ege, P., Acarlar, F., Güleryüz, F., Türkçe kazanımında yaş ve ortalama sözce uzunluğu ilişkisi, Türk Psikoloji Dergisi, 13(41), 323-342, (1998).
• Heilmann, J., Miller , J. F., Nockerts, A., Dunaway, C., Properties of the narrative scoring scheme using narrative retells in young school-age children, 10, 1044-1058, (2009).
• Heilmann, J., Weismer, S.E., Evans, J., Hollar, C., Utility of the MacArthur-Bates Communicative Development Inventory in identifying language abilities of late-talking and typically developing toddlers, American Journal of Speech-Language Pathology, 14, 40-51 (2005).
• Korkmaz, B., Dil ve Beyin: Çocuklarda Dil ve Konuşma Bozuklukları. İstanbul: Yüce Yayıncılık, 2005.
• Lust, B. C. Child Language, Cambiridge University Press, New York, 9-11,90-96, 2006.
• Maviş, İ., & Demirdöğenler, S. (2016). Vocabulary and grammar acquisition in Turkish as assessed by the Turkish communicative development inventory. The Acquisition of Turkish in Childhood, 20, 275.
• McCAuley, R .,Language Disorders in Children, Lavrence Arlbaum Associates Publishers, New Jersey 113-146, 2001.
• Paul, R., Language Disorders from Infancy through Adolescence-assesment & Intervention (2nd Ediition), Mosby Inc., USA (2001).
• Paul, J., Jennings, P., Phonological behaviour in toddlers with slow expressive language development. Journal of Speech and Hearing Research, 34, 982-988, 1992.
• Redmond, S. M., Children’s production of the Affix –ed in past tense and past participle contex, J. of Speech, Hearing and Hearing Research, 46, 1095-1109, (2003).
• Rescorla, L., Lee, E., Language Impairement in young children, Handbook of early language impairement in children, Layton,T., Crais,E., Watson, L. (Ed.), Delmar Publishers, Albany, New York, (2001).
• Şan, A. (2010). 3-6 yaş arası özgül dil bozukluğu olan çocuklarla normal gelişim gösteren çocukların dil özelliklerinin analizi ve karşılaştırılması.
• Topbaş, S., & Güven, S. (2013). Turkce Erken Dil Gelisim Testi (TEDİL)(Test of Early Language Development: TELD-3, Turkish Version).
• Topbaş, S., Maviş, I., Erbaş, D., Intentional communicative behaviours of Turkish-speaking with normal and delayed language development, Child: Care, Health & Development, 29, 345-355 (2003).
• Watkins R., Kelly, D., Harbers, H.ve Hollis, W., Measuring children’s lexical diversity: differantiating typical and impaired language learners, J. of Speech & Hearing Research, 38(6), 1349-1355, (1995).