ŞEHRİYÂR’IN ŞİİRLERİNDE ÜSLUP VE AKIM DEĞERLENDİRMESİ

Yıl 2018, Sayı: 8, 221 - 230, 10.01.2018

GHADİR Golkarıan

Öz

Dünya edebiyatlarında edebi akımları benimsemiş olan sanatçıların değerlendirilmesi genellikle temayül gösterdikleri akıma göre gerçekle-şir. Fakat Şehriyâr çağdaş edebiyat sanatçısı olarak İran şiirinde önde gelen bir yetenek olarak edebi akımlar bağlamında çok dikkat çeker. Dünya edebiyatı akımlarının incelenmesi bağlamında Şehriyâr'ın yazdığı Farsça-Türkçe şiirlerinin hangi akıma yakın olduğu pek anlaşılmaz.

Kimisi Şehriyâr'ı hümanist olarak görmekte, kimisi ise onu klasizm akımını tercih etmiş bir şair gibi değerlendirmektedir. Şehriyâr, çağdaş edebiyat şairi gibi görünse de günümüz sanatçıları arasında ilginç bir kişiliğe sahiptir. Sanki asırlar öncesi şairleri gibi gösterişsiz, abartısız, duygularla coşup taşan bir şair niteliğini taşır. Bu özelliği de şiirlerinde açıkça görülür.

Günümüz şairlerinin eserlerinde bazen sembolizm ve sürrealizmi en-gin derecede işlemediklerini görmekteyiz. Hatta birçok şairin edebi akımlardan uzak olduğunu, bazı şairlerin ise şiir estetiğine önem vererek sadece sembollere tutunduklarını görürüz. Bu gibi şairler ve hatta bazen eleştirmenler, değerlendirmelerinde Şehriyâr’ın “Haydar Babaya Selâm” eseriyle onu bir sembolist ve bazen de sürrealist şair olarak göstermeye çalışırlar. Şehriyâr'ın tüm şiirlerini ele aldığımızda klasik ve geleneklere takılıp kalmış şair değil, tam aksine duyguları bütünüyle yansıtan, sözle-ri doğal, aktarımları nitelikli, açıklayıcı ve inceliklerle süslü olan bir şair görüyoruz. Şehriyâr’ı okurken sanki Nizamî, Sadî ya da Hafız’ı okumuş oluyoruz.

Anahtar Kelimeler

Şehriyâr şiirleri, edebi akımlar, şiir analizi

Kaynakça

• Golkarian, Ghadir, “Doğu Edebiyatında Edebi Akımlar”, Moheg yay., Tebriz 2003. Golkarian, Ghadir, “Şehriyâr şiirin tecellisi”, Terennüm Dergisi, S. 14, Tahran 2008. Golkarian, Ghadir, “Türkçe Şiirlerin staktürü”, Nesim Dergisi, yıl 4, Sayı 22, Tahran 2009. Yıldırım, Dursun, “M. Şehriyâr, Haydar Baba’ya Selâm”, TDK Yay., Ankara 2002.