BibTex RIS Kaynak Göster

SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME

Yıl 2012, Sayı: 10, 107 - 116, 01.06.2012

Öz

Salar 撒 拉 Türkleri genel olarak Çin’in Qinghai 青 海 eyaletinin Xunhua 循 化 Salar Otonom ilçesinde yaşamaktadırlar. Ayrıca sözü edilen eyaletin Huolong 化 隆 Huizu 回 族 Otonom ilçesi ile Gansu 甘 肃 eyaletinin Jishıhua 积 石 山 Baoan 保 安 -Salar Otonom ilçeleri Gansu eyaletinin bazı yerleri ile Xinjiang Uygur Otonom Bölgesi’ne bağlı Urumçi ve İli şehrinde de önemli miktarda Salar Türkleri bulunmaktadır. 1990 yılında gerçekleştirilen nüfus sayım sonuçlarına göre Salarların toplam nüfusları 87.697 olarak verilmektedir1. Çin’in en az nüfusuna sahip nadir milletlerden birisi olan Salarlar, Uygur, Kazak ve Kırgızlar gibi diğer Türk topluluklarından uzak bir bölgede yaşamalarına rağmen pek çok geleneklerini, dillerini ve dinlerini koruyabilmeyi başarmışlardır. Oldukça zengin bir kültür tarihine sahip olan Salar Türklerinin tarihi hakkında ülkemizde her hangi bir çalışma yapılmamıştır. Biz bu noktadan hareketle bu kısa incelememizde Salar Türklerinin menşeleri, tarihi, günümüzde yaşadıkları bölgelere doğru göç hareketleri ve Salar tarihinin kaynakları hakkında genel bir değerlendirme yapmaya çalışacağız

Kaynakça

  • BAN Yizhı Qinghai Minzu Shı Rumen (青海民族史入门: Qinghai Milletlerinin Tarihine Giriş), Çin Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınevi, Xining 1987.
  • FAN Zhaozhong, Xin Shıdai Han Ying Cıdian (新时代汉英词典: Yeni Dönem Çince- İngilizce Sözlük), Ticaret Yayınevi, Pekin 2001.
  • HAN Zhongyi, “Shılun Salazu Zuyuan (史论撒拉族祖愿: Salarların Menşei Hakkında)”, Gansu Minzu Yanjiu (Gansu Millet Araştırmaları), 1995, Sayı 2.
  • MA Haiyun (Ed.)-Li Liqin-Ma Chengjun, Fanhui Haishı Huifan? Hanhui Haishı Huimin (番回还是汉回还是回民: Fanhui mi Yoksa Huifan mı?-Hanhui mi Yoksa Huimin mi?)-18.Shıji Gansu de Salaerzu Qun Jieding Yu Qingchao Xingzheng Biange (18世纪甘肃的撒拉尔族群界定与清朝行政变革
  • Topluluklarının Yerleşimi ve Qing Hanedanı’ndaki Yönetim Alanındaki Değişiklikler), Minzu Xiao Dao (民族小岛: Milletler Adası), Millet Yayınları, Pekin 2010. 18. Yüzyılda Gansu’daki
  • Salar DURDUYEV Marat, Çin Türkmenleri, Rusçadan Çeviren: Saadettin Gömeç, Tarih Araştırmaları, 19/30, Ankara 1998.
  • JIA Wei- Li Chenling, Xinjiang Salazu Lishı Qiantu Yu Wenhua Bianqian Yanjiu (新疆撒拉族历史前途研究: Doğu Türkistan Salarlarının Tarihi Göçleri ve Kültürlerinin Değişimine Dair Araştırmalar), Xinjiang Shıfan Daxue Xuebao (新疆师范大学学报: Doğu Türkistan Eğitim Üniversitesi Dergisi), 2010, Sayı 12.
  • LI Jinyou, Zhongguo Shaoshu Minzu Guji Lun (中国少数民族古籍论: Çin Azınlık Milletlerinin Eski Yazılı Materyallerine Dair), Bashu Yayınevi, Chengdu 1997.
  • LI Songmao, Huizu Dongxiangzu Tuzu Salazu Baoanzu Baike Quanshu (回族东乡族土族撒拉族保安族: Huizular Dongxianglar, Tu’lar, Salarlar Baoanlar Ansiklopedisi), Zongjiao Wenhua Chubanshı (宗教文化出版社Din Kültürü Yayınevi), Pekin 2008.
  • LI Shuhui, Salazu Xianmin Dongqian Lishı Kaobian (撒拉族先民东迁历史考辨Salarların Atalarının Doğuya Göçmeden Önceki Tarihlerine İlişkin Tartışmalar Hakkında), Gansu Minzu Yanjiu (甘肃民族研究: Gansu Milletleri Araştırmaları), 2004, Sayı 2.
  • MA Zıxiang-Ma Zhaoxi, Gansu Shaoshu Minzu Minsu Wenhua Gailan (甘肃少数民族民俗概论: Gansu Azınlık Milletlerinin Gelenekleri ve Kültürlerinin Genel Durumu), Millet Yayınevi, Pekin 2005.
  • MI Yizhı, Salazu Shıhui Zhengzhı Shı (撒拉族社会政治史: Salarların Sosyo-Politik Tarihi), Huanghe Kültür Yayınevi, Hongkong 1990.
  • MÜNEVVER, Zailun Salazu de Zuyuan Yu Xingcheng Wenti (再论撒拉族的形成问题: Salarların Menşei ve Oluşum Sorununa Dair), Zhongyang Minzu Daxue Xuebao (中央民族大学学报: Merkezi Milletler Üniversitesi Dergisi), 2001, Sayı 6.
  • ÖLMEZ Mehmet, Oğuzların En Doğudaki Kolu: Salırlar ve Dilleri, lV. Uluslararası Büyük Türk Kurultayı, 26-28 Ekim 2009, Bildiri Kitabı, Kırım Simferopol (Akmescit).
  • SALAZU Jian Shı (撒拉族简史: Salarların Kısa Tarihi), Minzu Yayınevi, Pekin 2008.
  • TENİŞEV E. R., Salarskiy Yazık, Moskova 1963.
  • WEİ Xin, Tusı Zhıdu (土司制度: Tusı Sistemi), Qinghai Minzu Yanjiu (青海民族研究: Qinghai Milletleri Araştırmaları), 1993, Sayı 3.
  • XIAO Xian, Sala Dongqian (撒拉东迁Salarların Doğuya Göçleri), Qinghai Minzu Yanjiu (青海民族研究: Qinghai Millet Araştırmaları), 1993, Sayı 1.
  • ZHANG Bibo-DONG Guoyao, Zhongguo Gudai Beifang Minzu Wenhua Shı (中国古代北方民族文化史: Çin Eski Kuzey Milletlerinin Kültür Tarihi), Heilongjiang Halk Yayınevi, Harbin 1993.
Yıl 2012, Sayı: 10, 107 - 116, 01.06.2012

Öz

Autonomous district of Qinghai 青 海 province of China. Besides, there are substantial number of Turks in Huolong 化 隆 Huizu 回 族 Autonomous district of the said province and Jishıhua 积 石 山 Baoan 保 安 -Salar Autonomous districts of Gansu 甘 肃 province, some areas of Gansu province and Urumqi and Ili cities of Xinjiang Uyghur Autonomous Region. According to the census results of 1990, total population of Salars is given as 87697. Although the Salars, that is one of rare nations having the least population in China, live in a region far from other Turkish communities such as Uyghurs, Kazakhs and Kyrgyzs, they have achieved to protect their many traditions, languages and religion. There is not any study done in our country on the history of Salar Turks that has fairly rich culture history. From this point of view, we will try to make a general evaluation on the origins, history, migration movements towards the areas in which they

Kaynakça

  • BAN Yizhı Qinghai Minzu Shı Rumen (青海民族史入门: Qinghai Milletlerinin Tarihine Giriş), Çin Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınevi, Xining 1987.
  • FAN Zhaozhong, Xin Shıdai Han Ying Cıdian (新时代汉英词典: Yeni Dönem Çince- İngilizce Sözlük), Ticaret Yayınevi, Pekin 2001.
  • HAN Zhongyi, “Shılun Salazu Zuyuan (史论撒拉族祖愿: Salarların Menşei Hakkında)”, Gansu Minzu Yanjiu (Gansu Millet Araştırmaları), 1995, Sayı 2.
  • MA Haiyun (Ed.)-Li Liqin-Ma Chengjun, Fanhui Haishı Huifan? Hanhui Haishı Huimin (番回还是汉回还是回民: Fanhui mi Yoksa Huifan mı?-Hanhui mi Yoksa Huimin mi?)-18.Shıji Gansu de Salaerzu Qun Jieding Yu Qingchao Xingzheng Biange (18世纪甘肃的撒拉尔族群界定与清朝行政变革
  • Topluluklarının Yerleşimi ve Qing Hanedanı’ndaki Yönetim Alanındaki Değişiklikler), Minzu Xiao Dao (民族小岛: Milletler Adası), Millet Yayınları, Pekin 2010. 18. Yüzyılda Gansu’daki
  • Salar DURDUYEV Marat, Çin Türkmenleri, Rusçadan Çeviren: Saadettin Gömeç, Tarih Araştırmaları, 19/30, Ankara 1998.
  • JIA Wei- Li Chenling, Xinjiang Salazu Lishı Qiantu Yu Wenhua Bianqian Yanjiu (新疆撒拉族历史前途研究: Doğu Türkistan Salarlarının Tarihi Göçleri ve Kültürlerinin Değişimine Dair Araştırmalar), Xinjiang Shıfan Daxue Xuebao (新疆师范大学学报: Doğu Türkistan Eğitim Üniversitesi Dergisi), 2010, Sayı 12.
  • LI Jinyou, Zhongguo Shaoshu Minzu Guji Lun (中国少数民族古籍论: Çin Azınlık Milletlerinin Eski Yazılı Materyallerine Dair), Bashu Yayınevi, Chengdu 1997.
  • LI Songmao, Huizu Dongxiangzu Tuzu Salazu Baoanzu Baike Quanshu (回族东乡族土族撒拉族保安族: Huizular Dongxianglar, Tu’lar, Salarlar Baoanlar Ansiklopedisi), Zongjiao Wenhua Chubanshı (宗教文化出版社Din Kültürü Yayınevi), Pekin 2008.
  • LI Shuhui, Salazu Xianmin Dongqian Lishı Kaobian (撒拉族先民东迁历史考辨Salarların Atalarının Doğuya Göçmeden Önceki Tarihlerine İlişkin Tartışmalar Hakkında), Gansu Minzu Yanjiu (甘肃民族研究: Gansu Milletleri Araştırmaları), 2004, Sayı 2.
  • MA Zıxiang-Ma Zhaoxi, Gansu Shaoshu Minzu Minsu Wenhua Gailan (甘肃少数民族民俗概论: Gansu Azınlık Milletlerinin Gelenekleri ve Kültürlerinin Genel Durumu), Millet Yayınevi, Pekin 2005.
  • MI Yizhı, Salazu Shıhui Zhengzhı Shı (撒拉族社会政治史: Salarların Sosyo-Politik Tarihi), Huanghe Kültür Yayınevi, Hongkong 1990.
  • MÜNEVVER, Zailun Salazu de Zuyuan Yu Xingcheng Wenti (再论撒拉族的形成问题: Salarların Menşei ve Oluşum Sorununa Dair), Zhongyang Minzu Daxue Xuebao (中央民族大学学报: Merkezi Milletler Üniversitesi Dergisi), 2001, Sayı 6.
  • ÖLMEZ Mehmet, Oğuzların En Doğudaki Kolu: Salırlar ve Dilleri, lV. Uluslararası Büyük Türk Kurultayı, 26-28 Ekim 2009, Bildiri Kitabı, Kırım Simferopol (Akmescit).
  • SALAZU Jian Shı (撒拉族简史: Salarların Kısa Tarihi), Minzu Yayınevi, Pekin 2008.
  • TENİŞEV E. R., Salarskiy Yazık, Moskova 1963.
  • WEİ Xin, Tusı Zhıdu (土司制度: Tusı Sistemi), Qinghai Minzu Yanjiu (青海民族研究: Qinghai Milletleri Araştırmaları), 1993, Sayı 3.
  • XIAO Xian, Sala Dongqian (撒拉东迁Salarların Doğuya Göçleri), Qinghai Minzu Yanjiu (青海民族研究: Qinghai Millet Araştırmaları), 1993, Sayı 1.
  • ZHANG Bibo-DONG Guoyao, Zhongguo Gudai Beifang Minzu Wenhua Shı (中国古代北方民族文化史: Çin Eski Kuzey Milletlerinin Kültür Tarihi), Heilongjiang Halk Yayınevi, Harbin 1993.
Toplam 19 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Eyüp Sarıtaş Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2012 Sayı: 10

Kaynak Göster

APA Sarıtaş, E. (2012). SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME. Doğu Araştırmaları(10), 107-116.
AMA Sarıtaş E. SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME. DA. Haziran 2012;(10):107-116.
Chicago Sarıtaş, Eyüp. “SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME”. Doğu Araştırmaları, sy. 10 (Haziran 2012): 107-16.
EndNote Sarıtaş E (01 Haziran 2012) SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME. Doğu Araştırmaları 10 107–116.
IEEE E. Sarıtaş, “SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME”, DA, sy. 10, ss. 107–116, Haziran 2012.
ISNAD Sarıtaş, Eyüp. “SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME”. Doğu Araştırmaları 10 (Haziran 2012), 107-116.
JAMA Sarıtaş E. SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME. DA. 2012;:107–116.
MLA Sarıtaş, Eyüp. “SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME”. Doğu Araştırmaları, sy. 10, 2012, ss. 107-16.
Vancouver Sarıtaş E. SALAR TÜRKLERİNİN MENŞEİ TARİHİ KAYNAKLARI VE GÖÇLERİ HAKKINDA KISA BİR İNCELEME. DA. 2012(10):107-16.

Derginin yayın dili Türkçe, Arapça, Farsça, Urduca ve İngilizcedir. Yabancı dildeki yazıların yayımlanması, Yayın Kurulu'nun onayına bağlıdır. Dergiye gönderilecek yazıların, Türk Dil Kurumu'nun yazım kurallarına uygun olması gerekmektedir. Türkçede yaygın kullanılan yabancı kelimelerin dışındaki kelimelerin Türkçe karşılığının kullanılmasına özen gösterilmelidir. Farklı yazı tipi kullananların, kullandıkları yazı tiplerini de göndermeleri gerekmektedir. Makalelerin özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. Yazılarda resim, çizim veya herhangi bir görsel anlatım varsa; bunların en az 300 dpi çözünürlükte taranması ve kullanıldığı metindeki adları ile kaydedilerek gönderilmesi gerekmektedir. Yayımlanan yazıların sorumlulukları yazı sahiplerine aittir. Yazılar, A4 sayfa boyutuna göre 25 sayfayı geçmemelidir. Ancak geniş kapsamlı yazılar, Yayın Kurulu’nun onayıyla seri halinde ya da derginin eki şeklinde de yayımlanabilir. 

Yazım kuralları ve sayfa düzeni
- Yazılar MS Word ya da uyumlu programlarda yazılmalıdır. Yazı karakteri Times New Roman, 12 punto ve tek satır aralığında olmalıdır.
- Sayfa, A4 dikey boyutta; üst, alt ve sağ kenar boşluğu 2,5 cm; sol kenar boşluğu 3 cm olarak düzenlenmelidir.
- Paragraf aralığı önce 6 nk, sonra 0 nk olmalıdır.
- Yazının başlığı koyu harfle yazılmalı, konunun içeriği ile uyumlu olmalıdır.
- Makalelerin Türkçe ve İngilizce özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. 3 ila 5 kelimeden oluşan anahtar kelime/keywords yer almalıdır. Makalenin Türkçe ve İngilizce başlıklarına yer verilmelidir. Yayım dili Arapça, Farsça veya Urduca olan makalelerde Türkçe ve İngilizce özet istenmektedir.
- Başlıklar koyu harfle yazılmalıdır. Uzun yazılarda ara başlıkların kullanılması okuyucu açısından yararlı olacaktır.
- İmla ve noktalamada makalenin veya konunun zorunlu kıldığı durumlar dışında Türk Dil Kurumu’nun İmla Kılavuzu dikkate alınmalıdır.
- Metin içinde vurgulanmak istenen yerlerin “tırnak içinde” gösterilmesi yeterlidir.
- Birden çok yazarlı makalelerde makale ilk sıradaki yazarın ismiyle sisteme yüklenmelidir. Birden sonraki yazarların isimleri sistem üzerinde diğer yazarlar kısmında belirtilmelidir.

Kaynak gösterme
- Doğu Araştırmaları Dergisi sayfa altı dipnot veya APA 6.0 kaynak gösterimini kabul etmektedir.
- Bir eserin derleyeni, tercüme edeni, hazırlayanı, tashih edeni, editörü varsa kaynakçada mutlaka gösterilmelidir.
- Elektronik ortamdaki kaynaklarda yazarı, çalışmanın başlığı ve yayın tarihi belli olanlar kullanılmalıdır.
- Metin içinde atıf yapılmayan kaynaklar kaynakçada gösterilmemelidir.
- Kaynakça makalenin sonunda yazarların soyadlarına göre alfabetik olarak düzenlenmelidir.


Doğu Araştırmaları Dergisi
Index Islamicus Uluslararası dizini, SOBİAD (Sosyal Bilimler Atıf Dizini) ve ASOS indeksleri tarafından taranmaktadır.