Türk korku sinemasının toplumsal hafızayı yansıtan derin anlatı evreni, İslami ve Türk mitolojisi, mekânsal hatırlatıcıları ve travmatik hatıraları bir araya getirerek bireylere hem tanıdık hem de tekinsiz bir hikaye sunmaktadır. Çalışmada, korku ve hatırlamanın kolektif bir yansıması olarak Türk korku sinemasında toplumsal hafızanın izleri irdelenmekle beraber, bu çalışma, Türk korku sinemasının toplumsal hafıza ile ilişkisini, toplumsal travmalarla yüzleşme ve bu travmaları dramatize etme işlevini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda klasik Türk korku sinemasının ötesine geçerek, toplumsal hafıza ile ilişkili farklı perspektifler sunması açısından, Küçük Kıyamet (Durul Taylan ve Yağmur Taylan, 2006), Musallat (Alper Mestçi, 2007) ve Baskın: Karabasan (Can Evrenol, 2015) filmleri belirli temalar belirlenerek içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Bu filmler, kültürel hafızanın sinemada nasıl temsil edildiğini gösterirken; mekânsal hafıza, özellikle terk edilmiş yapılar ve ritüelistik mekânlar, korku unsurlarının yer aldığı önemli bağlamlarla beraber; travmatik hafıza, toplumsal olayların bireylerde ve toplumda nasıl derin etkiler yarattığını ortaya koyar. Deprem korkusu, dini korkular, göçmenlik, ve toplumsal travmalar gibi bağlamlar, bu filmlerde metaforik ve sembolik bir dille işlenerek, korku filmlerinin izleyicilere hem psikolojik hem de kültürel bir deneyim sunduğu ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda, korku sineması, toplumsal hafızanın ve travmatik deneyimlerin canlı tutulmasına ve yeniden üretilmesini sağlamak açısından da önemli bir rol oynamaktadır.
Korku Korku Sineması Türk Korku Sineması Hafıza Toplumsal Hafıza
The deep narrative universe of Turkish horror cinema that reflects collective memory, Islamic and Turkish mythology, spatial reminders and traumatic memories combine to offer individuals a story that is both familiar and uncanny. In addition to examining the traces of collective memory in Turkish horror cinema as a collective reflection of fear and remembrance, this study aims to reveal the relationship of Turkish horror cinema with collective memory and its function of confronting and dramatising social traumas. In this context, to go beyond the classical Turkish horror cinema and offer different perspectives related to collective memory, Küçük Kıyamet (Durul Taylan and Yağmur Taylan, 2006), Baskın: Karabasan (Can Evrenol, 2015) and Musallat (Alper Mestçi, 2007) were evaluated through content analysis by identifying certain themes. While these films show how cultural memory is represented in cinema; spatial memory, especially abandoned buildings and ceremonial spaces, are important contexts in which horror elements take place; traumatic memory reveals how social events deeply affect individuals and society. Contexts such as fear of earthquakes, religious fears, immigration, and social traumas are treated metaphorically and symbolically in these films, revealing that horror films offer audiences both a psychological and cultural experience. In this context, horror cinema plays an important role in keeping collective memory and traumatic experiences alive and reproducing them.
Horror Horror Cinema Turkish Horror Cinema Memory Collective Memory
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekran ve Medya Kültürü |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 8 Kasım 2024 |
Gönderilme Tarihi | 6 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 9 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 25 |