ORGANİZASYONLARDA STRATEJİK İNSAN KAYNAĞININ YÖNETSEL DENETİM SÜRECİNDE EĞİTİMİ VE GELİŞTİRİLMESİ

Yıl 2010, Sayı: 27, - , 20.06.2015

Recai Akyel Akin Marşap

Öz

Anahtar Kelimeler

-

ORGANİZASYONLARDA STRATEJİK İNSAN KAYNAĞININ YÖNETSEL DENETİM SÜRECİNDE EĞİTİMİ VE GELİŞTİRİLMESİ

Öz

Kuruluşların gerekli nitelikteki insan kaynağını sağlayıp bu kaynaktan en etkin ve verimli bir şekilde yararlanmasının yol ve yöntemlerini gösteren insan kaynağı yönetimi, iş ortamındaki insanı, kuruluş yapısının organizasyonu içindeki yeri ve ilişkileri bütünsel olarak değerlendirilir. Bu süreçte, kurumsal hedeflerin yanı sıra çalışanların kişisel olarak maddi ve manevi bakımdan tatmini bilimsel ve sistematik bir biçimde göz önüne alınır. İnsan kaynağı yönetsel denetim sürecinde yetkinlik, bilgi ve deneyiminden kuruluşlara maksimum faydayı sağlayacak şekilde kullanılır. Kurumların insan kaynağının işlerine ve işyerlerine karşı tutumlarıyla ilgili yaklaşımlarının temelde çok önemli yararları vardır. Belirtilen süreç içinde kuruluşlarda insan kaynağını en etkili biçimde eğitimi ve geliştirilmesi konusundaki bilinç artarken tutumların olumlu bir yönde gelişimi sağlanabilir. Bu makalede, organizasyonlarda stratejik insan kaynağının yönetsel denetim sürecinde eğitimi ve geliştirilmesi ele alınarak geleceğe yönelik öneri ve değerlendirmeler ortaya konulmaktadır

Anahtar Kelimeler

Stratejik insan kaynağı yönetimi, Yönetsel denetim süreci, Kurumsal referans iş birimi, Kurumsal ortak ölçüm modeli, Bilgi güvenliği yönetim sistemi

Kaynakça

• ADLER, P. S. ve BRYAN, B. (1996). “Two types of bureucracy: Enbling and Coercive”, Administrative Science Quarterly, 41, USA.
• AKIN, B., ÇETİN, C.ve EROL, V. (1998). Toplam Kalite Yönetimi ve ISO 9000 Kalite
• Güvence Sistemi, Beta Basım Yayım Dağıtım. A.Ş., İstanbul. AKYEL, R. (2009). “Yönetim Kontrol Fonksiyonunun Uygulanmasındaki Güçlükler,” Türk İdare Dergisi, Yıl 81, Aralık 2009, Sayı 465, Ankara
• AR, F. (1993). “Bürokratik İşlemlerin Birleştirilmesi”, Kamu Yönetiminde Yeniden Düzenleme, KYUD Yay., Ankara.
• AŞIKOĞLU, M. (1996).İnsan Kaynaklarını Verimliliğe Yönlendirme Aracı Olarak Motivasyon. Üniversite Kitabevi, İstanbul.
• AYDIN, M. (1991). Eğitim Yönetimi, Hatip Oğlu Yayınevi, Ankara, 1991.
• ALTMAN, R. (2000). “Understanding Organizational Climate: Start Minimizing Your Workforce Problems”, Water Engineering and Management Journal, 147 (6), s.31-33, USA.
• AYDIN, M. (1984). Örgütlerde Çatışma. Ankara, 1984.
• AYTÜRK, N. (2007). Yönetim Sanatı,5. Baskı, Nobel Yay., Ankara.
• BAŞARAN, İ. E. (1982). Örgütsel Davranış, Ankara Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları No: 108, Ankara.
• BARCA, M. (2008).“Yeni Ekonomide Bilgi Yönetiminin Stratejik Önemi”, http://www.bilgiyonetimi.org(21.08.2008) .
• BENNETT, R. (1994). Organizatonal Behavior. Second Edition, M & E Handbook Series, Pitman Publishing, London.
• BİNGÖL, D. (1997). Personel Yönetimi. III. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım, s.223, İstanbul.
• BURSALIOĞLU, Z. (1978). Eğitim Yönetiminde Teori ve Uygulama, A.Ü. Eğitim Fak. Yayınları, No:71, Ankara.
• BOVAIRD, T. ve LÖFFLER, E., (2002). “Moving From Excellence Models of Local Service Delivery to Benchmarking’Good Local
• Government’, International Review of Administrative Sciences, 68(I), BYARS, L. ve LESLIE, W. R. (1991). Human Resource
• Management. III.Edition, Richard D. Irwin Inc., s.273, Homewood III. ÇALIK, T. (2003) Performans Yönetimi, Tanımlar, Kavramlar, İlkeler, Gündüz Eğt.Yay. Ankara.
• CAN, H., AKGÜN, A. ve KAVUNCUBAŞI, Ş. (1998). Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi, 3.Baskı, Siyasal Yayınevi, Ankara.
• CAN, H. (1991).Organizasyon ve Yönetim, Adım Yayıncılık, Ankara.
• CANMAN, D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi, TODAİE Yay., Ankara.
• CEMALCILAR, İ., BAYAR, D.ve AŞKUN, İ. (1991). İşletmecilik Bilgisi. A.Ü. Yay., Eskişehir.
• CESUR, A. (1998). İşgörenlerin Çalışma Hayatına İlişkin Sorunlarının İş Tatmini Yönünden İncelenmesi. Y.L.Tezi, K. Ü. Sosyal Bil.Enst., Kocaeli.
• ÇUKURÇAYIR, M.A. ve EROĞLU, T. (2005).“Yerel Yönetimler ve Performans Denetimi”, Yerel Yönetimler Üzerine Güncel
• Yazılar I, (Ed.H.Özgür-M.Kösecik), Nobel Yay., Ankara. DECKOP, J. R., MANGEL, R.ve CIRKA, C.C. (1999). “Getting More Than You Pay For Organizational Citizenship Behavior and Pay For –Performance Plans.”Academy of Management Journal Vol. 42. No. 4, USA.
• DIXIT, K., A.ve NALEBUFF, J.B. (2010). Stratejik Düşünme, İş, Politika ve Günlük Yaşamın Rekabetçi Yanı, (Çev: Arık, Nermin), Sabancı Üniversitesi, Dördüncü Basım, İstanbul.
• ENGEL, C. (2002). Common Assesment Framework., The state of affairs, Eipascope, 1.
• EREN, E. (1998). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. 5.Baskı, İstanbul.
• EREN, E. (2005). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, Beta Yayın, 7.Baskı, İstanbul.
• EROĞLU, U. (2009). “İnsan Kaynakları Yönetim Yazınının Gündemi: İnsan Kaynakları Yöneticilerinin Değişen Rolleri”, Yönetim
• Bilimleri Dergisi, Çanakkale Ondokuz Mayıs Üniversitesi İİBF, Cilt:7, Sayı:2, Volume:7; Number:2, Ankara. GERMİRLİ, N. (2008). “Performans Sisteminin
• Performansı”,http://www.kalder.org/preview_content.asp?contID=1&cregID=2(22.12.2008).
• GÜRÜZ, D. GÜREL, E. (2006). Yönetim Organizasyon, Nobel Yay., Ankara.
• HALİS, M.(2004).Toplam Kalite Yönetimi, Roma Yay., Ankara.
• HINTERHUBER, H. ve WOLFGANG, P. (1992).“Are You A Strategist or Just A Manager?” Harvard Business Review, January- February, U.S.A.
• İNCİR, G. (1989). “Çalışanların Örgütsel Gereksinimleri ve İş Doyumu”, Çukurova Ü. Milli Prodütivite Merkezi 2.Ulusal
• Ergonomi Kongresi, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları:379, Ankara. KANTARCI, K. (1997). “Otel İşletmelerinde İş Tatmininin Ölçülmesi ve İş gören Performansına Etkileri”, Dokuz Eylül Ü., Sosyal
• Bil.Ens., Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir. KOÇEL, T. (2010). İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınları, Genişletilmiş 12. Baskı, İstanbul.
• KOYUNCU, E. (2009). “Kamuda Performans Yönetimi ve Avrupa Birliğinin Performans Yönetim Modeli”, Türk İdare Dergisi,
• Sayı 465, Aralık 2009, Ankara.
• LYNCH, D.ve KORDIS, P. L. (2010). Yunusların Stratejisi, (Çev:Özer, Aslı), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, II. Baskı, İstanbul.
• MARŞAP, A. (2009). Yönetsel Sistem, Buluşçu Yönetsel Sistemin Geleceği, II. Baskı, Gazi Kitabevi, Ankara, 2009.
• MULLINS, J. (2002).“Making unbreakable code”, Spectrum, IEEE, Cilt 39, Sayı 5, Mayıs 2002 sayfa:40 – 45.
• NEO, R. (2009). İnsan Kaynaklarının Eğitimi ve Geliştirilmesi, (Çev: Çetin, Canan),Beta Kitabevi, IV. Baskı, İstanbul.
• TÜRKİYE BİLİŞİM DERNEĞİ, (2005).“E-Devlet Uygulamalarında Güvenlik ve Güvenilirlik Yaklaşımlar”, 4. Çalışma Grubu
• Sonuç Raporu, TBD Kamu B.IV, Ankara, 9, 11, 17. PFEFFER, J. (1995).Rekabette Üstünlüğün Sırrı: İnsan, (Çev: Sinem Gül), Birleşik Basın Dağıtım, s.43, İstanbul.
• RAMAZANOĞLU, F. RAMAZANOĞLU, N. (2000). “Spor Tesislerinin Planlandırılması ve İşletmesi”, Spor Araştırmaları
• Dergisi, Cilt:4, Sayı:3, Aralık. SABUNCUOĞLU, Z. (1994). Personel Yönetimi. Politika ve Yönetsel Teknikler, Bursa.
• SABUNCUOĞLU, Z. (1998). Personel Yönetimi; Politika ve Yönetsel Teknikler. Teknografik Matbaacılık, 5.Baskı, İstanbul.
• SAYILAR, Y. (2005). “İnsan Kaynakları Yönetimi Alanının Türkiye’deki Gelişim Çizgisi: Yönetim Organizasyon Kongreleri
• Üzerine Bir Araştırma”, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 1, Aralık. ŞİMŞEK, Ş. (1999).Yönetim ve Organizasyon. 5.Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, s.28, İstanbul.
• SCHEIN, H. E. (1984). “Coming to A New Awareness of Organizational Culture”, Sloan Management Review, Cilt: 25, Sayı: 2, Winter, USA,1984.
• SHORTLIFFE, E.H. ve CIMINO, J. J.(2008).Biyomedikal Bilişim Sağlık Hizmetleri ve Biyotıpta Bilgisayar Uygulamaları, (Çev: Halim Soncal, Çimen Karasu, Serdar Kula, Mehmet, Ali Ergun ve Doruk, Engin), Bilişim Enstitüsü, Üçüncü Baskı, Ankara.
• SÖYLER, İ. (2008). “Kamu Sektöründe Stratejik Yönetim Uygulanabilir mi?(Engeller/Güçlükler)”, Maliye Dergisi, Sayı:152, Ocak-Haziran.
• STYTZ, M.ve BANKS, S. B.,(2006).“Dynamic Software Security Testing”, Security & Privacy Magazine IEEE , 4(3): 77.
• TORTOP, N. İSBİR, E. ve AYKAÇ, B. (1993).Yönetim Bilimi. Yargı Yay.,Ankara.
• ÖZER, A. (2009) “Performans Yönetimi Uygulamalarında Performansın Ölçümü ve Değerlendirilmesi”, Sayıştay Dergisi, ISSN:1300-1981, Sayı:73, Ankara.
• ÖZKAN, M. (2008).“Personel Yönetimi Performans ve Sonuç Göstergeleri”,www.danismend.com(22.12.2008).
• ÖZGENER, Ş. (2008). “Global Ölçekte Değer Yaratan Bilgi Yönetimi Stratejileri”, www.cateriparabus.net (21.08.2008).
• ÖZMEN, F. (2008). “21.Yüzyılda Bilgi Yönetimi Eğitim Kuruluşları”, www.aof20.anadolu.Edu.tr/bildiriler/fatma_ozmen.doc, (2008).
• TÜRK STANDARTLAR ENSTİTÜSÜ, (2005).“Bilgi Güvenliği Yönetim Sistemleri–Özellikler ve Kullanım klavuzu”, TSE-TS 1779- 2, Ankara.
• LINCOLN, D. S. (1997) “Web Security: A Step-by-Step Reference Guide”, Addison Wesley Professional, Boston.
• ÜNAL, A. (1999). “Performansa Dayalı Ücret Sistemi” Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Cilt 1, Sayı:3, İzmir.
• ÜLGEN, H.ve MİRZE, K. (2007). İşletmelerde Stratejik Yönetim, Arıkan Kitabevi, 4. Bası, İstanbul, 2007.
• VURAL, Y. (2007).“Kurumsal Bilgi Güvenliği ve Sızma Testleri”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• YILDIZ, Y.(1993). “A Study on the Relationship Between Organizational Climate and Organizational Commitment”,
• Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Marmara Üniversitesi, İstanbul. YOZGAT, O. (1984). İşletme Yönetimi. VI.Baskı, M.Ü. Nihat Soyer Vakfı Yayınları, İstanbul.
• YÜKSEL, Ö. (1998). İnsan Kaynakları Yönetimi, Gazi Yayınevi, Ankara.