Bu çalışma, insan kaynakları yönetiminde (İKY) kolektif adaptasyonu karmaşık uyarlanabilir sistemler (KUS) olarak bütünleştiren kapsamlı bir teorik çerçeve sunmayı amaçlamaktadır. Çalışma, derin literatür taramasını yorumlayıcı paradigmayla gerçekleştirerek KUS ilkelerini İKY ile bütünleştiren, beliren özellikleri, kendi kendine örgütlenmeyi ve uyarlanabilirliği vurgulayan kapsamlı bir model önermektedir. Bu model, işgücünün değişen ortamlara adaptasyon becerisini artırmaya yönelik İKY uygulamalarına rehberlik edebilir. Bu anlamda küçük gruplardan büyük örgütlere kadar kolektif adaptasyonun sosyal entegrasyon stratejileri, sosyal çevreleri ve problem yapıları arasındaki etkileşimler ortaya konulmaktadır. Ayrıca temel İKY işlevleri, örgütsel uyum ve esnekliğin teşvik edilmesine katkıları ışığında tartışılmaktadır. İKY'nin paylaşılan değerler, normlar ve işbirliğine dayalı sorun çözme kültürünü teşvik etmedeki rolünün kolektif adaptasyon için önemi vurgulanmaktadır. Çalışmada yol bağımlılığı, optimizasyon eksikliği ve kolektif miyopluğun kolektif adaptasyon süreçlerindeki rolü göz önünde bulundurarak, karmaşık sosyo-bilişsel sistemlerdeki adaptasyon mekanizmalarını daha iyi anlamak için transdisipliner bir yaklaşımı teşvik etmektedir. Aynı zamanda gelecekteki ampirik çalışmalar için potansiyel araştırma önerileri ve yönergeler sunulmaktadır.
İnsan kaynakları yönetimi Karmaşık uyarlanabilir sistemler Kolektif adaptasyon Belirme Kendi kendine örgütlenme
This study aims to present a comprehensive theoretical framework that integrates collective adaptation in human resource management (HRM) as complex adaptive systems (CAS). Through an in-depth literature review with an interpretive paradigm, the study proposes a comprehensive model that integrates the principles of CAS into HRM, emphasizing emergent properties, self-organization and adaptability. This model can guide HRM practices to enhance the workforce's ability to adapt to changing environments. In this sense, the interactions between social integration strategies, social environments and problem structures of collective adaptation from small groups to large organizations are revealed. Furthermore, key HRM functions are discussed in light of their contribution to promoting organizational adaptability and resilience. The importance of HRM's role in fostering a culture of shared values, norms and collaborative problem solving for collective adaptation is emphasized. By considering the role of path dependence, lack of optimization and collective myopia in collective adaptation processes, the study encourages a transdisciplinary approach to better understand adaptation mechanisms in complex socio-cognitive systems. It also provides potential research suggestions and directions for future empirical studies.
Human resource management Complex adaptive systems Collective adaptation Emergence Self-organization
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İnsan Kaynakları Yönetimi |
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 4 Şubat 2024 |
Kabul Tarihi | 21 Mayıs 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 81 |
Dergimiz EBSCOhost, ULAKBİM/Sosyal Bilimler Veri Tabanında, SOBİAD ve Türk Eğitim İndeksi'nde yer alan uluslararası hakemli bir dergidir.