Post-Politik Durum ve Popülizmin Halleri

Yıl 2024, Sayı: 82, 266 - 288, 24.10.2024

Hatice Pehlevan , Hayrettin Özler

https://doi.org/10.51290/dpusbe.1526316

Öz

Post-politika veya siyaset sonrası siyaset yaklaşımı yeni-sağ, yeni-sol, üçüncü yol gibi yeni siyasal oluşum ve konumları içeren ve aynı zamanda bu yeni olanların baskıladıkları siyasallaşma imkânlarının tamamen kaybolmadığını ortaya koymaya çalışan kapsamlı bir literatürden oluşmaktadır. Bir diğer ifadeyle post-politika kavramı bu yönüyle depolitizasyon ve buna karşıt siyasallaşma tartışmalarını içermekte ve kapsamlı bir içerikle siyasallaşma arayışına işaret etmektedir. Popülizm bu post-politika literatürü tarafından bir yanda siyasetsizleşme (depolitizasyon) diğer yanda yeni bir siyasallaşma imkânı olarak okunmaktadır. Post-politika literatürüyle kesişen noktalar ışığında depolitizasyon unsuru olarak popülizm tartışmasını açığa çıkarmak bu çalışmanın temel amacıdır ve bu amaç doğrultusunda ilgili literatür okumaları popülizmin post-politika literatürü içindeki yerini ortaya çıkaracak şekilde ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Post-politika, Depolitizasyon, Siyasallaşma, Popülizm

The Case of Post-Politics and the Sights of Populism

Öz

Post-politics consists of a comprehensive literature that includes new political formations and positions such as the new-right, the new-left, the third way, and at the same time tries to demonstrate that the possibilities of politicization suppressed by these new ones have not completely disappeared. In other words, the concept of post-politics, in this respect, includes discussions on depoliticization and counter-politicization, and with such a comprehensive content, it points to the search for politicization. Populism is read by this post-politics literature as depoliticization on the one hand and a new possibility of politicization on the other. The main purpose of this study is to reveal the discussion on populism as an element of depoliticization in the light of the intersections with the post-politics literature, and in line with this purpose, the relevant literature readings are handled in a way to reveal the place of populism in the post-politics literature.

Anahtar Kelimeler

Post-politics, Depoliticization, Politicization, Populism

Kaynakça

• Akkerman, A., Mudde, C. ve Zaslove, A. (2013). How populist are the people? Measuring popülist attitudes in voters. Comparative Political Studies, XX(X), 1-30.
• Arditi, B. (2010). Liberalizmin kıyılarında siyaset farklılık, popülizm, devrim, ajitasyon. (E. Ayhan, Çev.). İstanbul: Metis (Orijinal eserin yayın tarihi 2007).
• Agis, D. F. (2018). Racism, xenophobia and post-politics. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/publication/334045546_Racism_Xenophobi_and_Post-politics. (3 Mart 2022).
• Atakan Altınörs: (2021). Ranciere’in “politika olarak demokrasi” anlayışı-dil felsefesi bakımından içerimleri eşliğinde. İçinde E. Yağanak (Ed.), Demokrasi felsefesi çağdaş yaklaşımlar içinde (ss. 228-242). İstanbul: Bilge Kültür Sanat.
• Avram, R. S. (2020). Populism or the broken promises of democracy. Concepts, causes and solutions. Studia UBB. Europaea, LXV(2), 303-326.
• Backman, J. (2020). Politics of the idea: (Anti-) platonic politics in Arendt and Badiou. Comparative and continental philosophy, 12(3), 168-181.
• Badiou, A. (2011). Felsefe ile politika arasındaki gizemli ilişki (M. Erşan, Çev.). İstanbul: Monokl Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2011).
• Badiou, A. ve Hallward P. (1998). Politics and philosophy an interview with Alain Badiou. Angelaki: Journal of the Theoretical Humanities, 3(3), 113-133.
• Bickerton, C. ve Accetti, C. I. (2017). Populism and technocracy: opposites or complements? Critical Review of International Social and Political Philosophy,20(2), 186-206.
• Chambers: A. (2011). Jacques Ranciere and the problem of pure politics. European Journal of Political Theory, 10(3), 303-326.
• Cohen, J. (2019). What’s wrong with the normative theory (and the actual practice) of left populism. Constellations, 26: 391–407.
• Crouch, C. (2004). Post-democracy. Polity Press: Cambridge, UK.
• Crouch, C. (2016). Post-demokrasi (A. E. Zeybekoğlu, Çev.). Ankara: Dost Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2003).
• Crouch, C. (2019). Post-democracy and populism. Political Quarterly, 90(S1), 124-137.
• Çiçekli, A. & Çiçekli, A. (2022). Demokrasinin güncel tehdidi: Popülizm. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 48, 199-220.
• Deranty, J. P. (2003). Jacques Ranciere’s contribution to the ethics of recognition. Political Theory, 31(1), 136-156.
• Demir, A. (2019). Jean-Luc Nancy’nin siyaset felsefesinde çoğulculuk ve demokrasi. [Yayımlanmamış doktora tezi]. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Diken, B. & Laustsen, C. B. (2004). 7-11, 9-11 and postpolitics. Alternatives: Global, Local, Political, 29(1), 89-113.
• Di Tella, T. S. (2007). Populism into the twenty-first century. Government and Opposition, 32(2), 187-200.
• Dişci, Z. (2019). Alain Badiou’nun düşüncesinde devlet ve siyaset. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 28, 169-186.
• Flinders, M. ve Buller, J. (2006). Depoliticization: Principles, tactics and tools. British Politics, 1, 293-318.
• Hansen, D. A. ve Sonnichen, A. (2014). Radical democracy, agonism and the limits of pluralism: an interview with Chantal Mouffe, Distinktion: Scandinavian Journal of Social Theory, 15(3), 263-270.
• Hawkins, K. A. (2009). Is Chavez populist? Measuring populist discourse in comparative respective. Comparative Political Studies, 42(8), 1040-1067
• Hewlett, N. (2018). Badiou, Balibar, Ranciere özgürleşmeyi yeniden düşünmek (H. İ. Mavituna, Çev.). İstanbul: Metropolis Yayıncılık (Orijinal eserin yayın tarihi 2007).
• İnsel, A. (2007). Post-demokrasi, iyi yönetişim ve Caudillo. Birikim Aylık Sosyalist Kültür Dergisi, 223, 29-41.
• Karaömerlioğlu, M. A. (2023). Zamane siyasetini “ruhu”: Neo-popülizm. A. Çarkoğlu, E. Erdoğan ve M. Moral (Der.), Türkiye siyasetinin sınırları siyasal davranış, kurumlar ve kültür Ersi Kalaycıoğlu’na armağan içinde (ss. 289-310). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Laclau, E. (2011). Popülizm: Bir ad ne içerir? (H. Özen, Çev.), Atılım Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 135-146.
• Laclau, E. (2018). Popülist akıl üzerine (3. Baskı), (N. B. Çelik, Çev.). Ankara: Epos Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2005).
• Laclau, E. ve Mouffe, C. (2001). Hegemony and socialist strategy. London: Verso.
• Laclau, E. ve Zac, L. (2015). Aralığı kapatmak: Siyasetin öznesi. E. Laclau (Haz.), (A. Fethi, Çev.), Siyasal Kimliklerin Oluşumu içinde (ss. 17-57). İstanbul: Köprü Kitapları.
• McAfee, N. (2021). Beyond “Populism”: The Psychodynamics of Antipolitical Popular Movements. Populism, 4(2):172-198.
• Marchart, O. (2007). Post-foundational political thought. Edinburgh: Edinburg University Press.
• Moffit, B. (2020). Popülizmin küresel yükselişi performans, siyasi üslup ve temsil (O. Özgür, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2016).
• Moffit, B. (2022). Popülizm (Y. Öner, Çev.). İstanbul: Liberus (Orijinal eserin yayın tarihi 2020).
• Mouffe, C. (1992). Citizenship and political identity. October, 61, 28-32.
• Mouffe, C. (1995). Post-marxism: Democracy and identity. Environment and Planning, 13, 259-265.
• Mouffe, C. (1999). Deliberative democracy or agonistic pluralism?. Social Research, 66(3), 745-758.
• Mouffe, C. (2015). Dünyayı politik düşünmek agonistik siyaset (M. Bozluolcay, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2013).
• Mouffe, C. (2016). Yapıbozum, pragmatizm ve demokrasinin siyaseti. C. Mouffe (Ed.), (T. Birkan, Çev.). Yapıbozum ve pragmatizm içinde (ss. 7-20). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 1996).
• Mouffe, C. (2018). Siyasal üzerine (4. Baskı), (M. Ratip, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal esrin yayın tarihi 2005).
• Mouffe, C. (2019). Sol Popülizm (A. Yanık, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (orijinal eserin yayın tarihi 2018).
• Mudde, C. (2004). The populist zeitgeist. Government and Opposition, 39(4), 541-563.
• Müller, J. W. (2019). Popülizm nedir? (3. Baskı), (O. Yıldız, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2016).
• Ranciere, J. (1992). Politics, identification, subjectivization. October, 61(Summer), 58-64.
• Ranciere, J. (2000). Dissenting words. A conservation with Jaques Ranciere. Diacritics, (Summer), 30(2): 113-126.
• Ranciere, J. (2001). Ten theses on politics. Theory & Event, 5(3), 1-16.
• Ranciere, J. (2005). Uyuşmazlık politika ve felsefe (H. Hünler, Çev.). İzmir: Ara-lık Yayınları (Orijinal eserin yayın yılı 1995).
• Ranciere, J. (2007). Siyasalın kıyısında (A. U. Kılıç, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 1998).
• Ranciere, J. (2012). Estetiğin huzursuzluğu (A. U. Kılıç, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2004).
• Ranciere, J. (2017). Uzlaşı çağına notlar (D. Tuna, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık (Orijinal eserin yayın tarihi (2005).
• Ranciere, J. (2020). Dissensus politika ve estetik üzerine (M. Yalçınkaya, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2010).
• Ranciere, J. (2022). Demokrasi nefreti (5. Baskı), (U. Özmakas, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eserin yayın yılı 2000).
• Rorty, R. (2004). Post-democracy. Erişim adresi: https://www.lrb.co.uk/the-paper/v26/n07/richard-rorty/post-democracy. (10 Aralık 2022).
• Swyngedouw, E. (2005). Governance innovation and the citizen: The janus face of governance beyond the state. Urban Studies, 42(11), 1991-2006.
• Swyngedouw, E. (2011). Interrogating post-democratization: Reclaiming egalitarian political spaces. Political Geography. 30: 370-380.
• Swyngedouw, E. (2014). Where is the political? Insurgent mobilisations and the incipient “return of the political”. Space and Polity, 18(2), 122-136.
• Swyngedouw, E. (2018). Promises of the political. Unite States of America: Massachusetts Institute of Technology Press.
• Taşkale, A. R. (2015). Neoliberal ve militarist post-politika (M. Serin, Çev.). Ankara: Nota Bene Yayınları.
• Urbinati, N. (1998). Democracy and populism. Constellations, 5(1), 110-124.
• Weyland, K. (1999). Neo-liberal populism in Latin America and Eastern Europe. Comparative Politics, 31(4), 379-401.
• Wilson, J. ve Swyngedouw, E. (2014). Introduction: Seeds of dystopia: Post-politics and return of the political. In J. Wilson & E. Swyngedouw (Ed.), The post-political and its discontents içinde (pp.1-22). Great Britain: Edinburg University Press Ltd.
• Wood, M. ve Flinders, M. (2014). Rethinking depoliticization: Beyond the governmental. Policy&Polititics, 42(2), 151-170.
• Zizek: (2000). The political and its disavowals. (2020, 5 Mart). Erişim adresi: http://anselmocarranco.tripod.com/id46.html.
• Zizek: (2003). Gıdıklanan özne: Politik ontolojinin yok merkezi (Ş. Can, Çev.). Ankara: Epos yayınları (Orijinal eserin yayın yılı 2000).
• Zizek: (2005a). Yamuk bakmak popüler kültürden Jacoues Lacan’a Giriş (2. Baskı), (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları (Orijinal eserin yayın yılı 1992).
• Zizek: (2005b). The lesson of Ranciere. In J. Ranciere politics of asthetics (2. Baskı), (G. Rockhill, Çev.) (pp. 67-79). New York: Continuum International Publishing Group (Orijinal eserin yayın yılı 2000).