Fütürizm, Rus edebiyatının "gümüş çağ" olarak adlandırılan modernleşme döneminde edebiyat geleneğine başkaldırının en güçlü temsilcisidir. Yaklaşık olarak 1910-1928 yılları arasında varlık gösteren fütürizm, kübofütürizm, egofütürizm, tsentrfüg gibi çeşitli gruplara ayrılmıştır. Ancak Mayakovski, Hlebnikov, Kruçyonıh, Kamenski gibi temsilcileriyle kübofütürizm, akımın özelliklerini en çarpıcı şekilde uygulayan gruptur. 1912 yılında yazdıkları "Toplumsal Zevke Tokat" adlı manifestolarında yalnızca kendilerini "Zamanın çehresi" olarak gördüklerini açıklamışlardır. "Puşkin, Tolstoy, Dostoyevski ve diğerlerini çağdaşlığın gemisinden atmak" gerektiğini öne sürmüşlerdir. "Geleceğin sanatı" iddiasındaki fütüristler, şiirde günlük dili kullanmış, tema ve söz sanatlarında yenilikler arayışıyla sözcük kurgusunda imla ve gramer kurallarının yıkılmasını savunmuşlardır. "Kendi kendini oluşturan sözcük" "samovitoye slovo" ve "salt sözcük" "slovo kak takogo" kuramlarıyla yapay bir dil olarak doğan "akılötesi dil"i türetmişlerdir. Böylece sözcüğün anlamından bağımsız olarak fonetik ve morfolojik yapısı vurgulanırken, edebiyat yapıtının da biçimi ön plana çıkarılmıştır. Fütürist kuram ve uygulamalar, Rus edebiyat eleştirisinin geleneksel ölçütü olan içeriğe bağımlı incelemeyi yıkma yolunda öncü olmuştur. Fütürist ilke ve metotlar Rus biçimciliğine öncülük etmiştir.
Futurism is the strongest representative of the rise of Russian literature to the literary tradition during the modernization period called "silver age". It is divided into various groups, such as cubofuturism, egofuturism, tsentrfüg, which existed between 1910 and 1928. However, with representatives such as Mayakovski, Hlebnikov, Crucifix, Kamenski, cuboidalism is the group that implements the most striking features of the current. In their manifestations "A Slap in Social Pleasure", written in 1912, they only described themselves as "the face of time". They claimed that "Pushkin, Tolstoy, Dostoevsky and others had to be thrown out of the ship of contemporaneity”. Concerned with "the art of the future", futurists used daily language in poetry and advocated the destruction of the rules of imitation and grammar in word-wrestling in search of novelties in themes and vocabulary. They have developed a "mental language" which emerges as an artificial language with the theories of "self-composed word" "samovitoye slovo" and "salt word" "slovo kak takogo" . Thus, while the phonetic and morphological structure is emphasized independently of the meaning of the word, the form of the literary work has been foregrounded. Futurist theories and practices have been pioneers in the destruction of the traditional criterion of Russian literary criticism, the content-dependent examination. Futurist principles and methods pioneered Russian formalism.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2002 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2002 Cilt: 42 Sayı: 1-2 |
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi - dtcfdergisi@ankara.edu.tr
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.