Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

FRIEDRICH DÜRRENMATTS COMMISSAR BÄRLACH AS A CRIME NOVEL DETECTIVE

Yıl 2021, Cilt: 61 Sayı: 2, 920 - 938, 28.12.2021
https://doi.org/10.33171/dtcfjournal.2021.61.2.13

Öz

The detective genre, which is the representative of crime and criminal narratives in literature, has gone through various stages of development and change from its emergence to the present day. During this process, various developments and changes took place both in form and fiction and in the characters. With the breaking of the template of classical detective narratives, the detective, who is the most important figure of the detective, has started to go beyond the classical detective characteristics. Although the detective of Friedrich Dürrenmatt's detective novels “The Judge and His Hangman” and “Suspicion”, comissar Bärlach has some common features with classical detectives, it has been a controversial issue whether he can be counted among them. In this study, in order to direct the discussion in question, the characteristics of the classical detectives were presented in general terms and the abilities, personality traits and habits of the commissar Bärlach were tried to be compared. In which aspects Dürrenmatt's detective figure, comissar Bärlach, can be counted among the classical detectives and in which aspects he differs from the classical detectives is shown, supported by examples from his works “The Judge and His Hangman” and “Suspicion". As a result, it gave the impression that Dürrenmatt's commissar Bärlach figure, seen in both works, has intersections with classical detectives in general in the first chapters of the novel "The Judge and His Hangman". However, commissar Bärlach has moved away from the excellent features of the classical detective with a reverse development process that continues increasingly throughout the novel “Suspicion”. Thus, it can be said that Friedrich Dürrenmatt has created an "anti-detective" figure that will stand at the opposite pole of the classical detective by taking the commissar Bärlach beyond the stereotypical features of the classical detective figure.

Kaynakça

  • Çelik, E. (2015). Batı Edebiyatında Polisiye Romanın Gelişimi Sürecinde Düşünsel ve Sosyal Etkiler. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar Dergisi, Mayıs, 1-14.
  • Dürrenmatt, F. (2002). Der Richter und sein Henker. Zürich: Rororo.
  • Dürrenmatt, F. (1989). Der Verdacht. Köln: Rohwolt.
  • Hilse, C. (1999). Die Geschichte des Kriminalromans im Spiegel des aktuellen Medienmarktes. Diplomarbeit, Stuttgart: Fachhochschule Stuttgart – Hochschule für Bibliotheks- und Informationswesen.
  • Götting, U. (2000). Der deutsche Kriminalroman zwischen 1945 und 1970, Formen und Tendenzen. Marburg: Tectum.
  • Jarosch, H., Scharf, H. (2014). Wolf Haas und der Kriminalroman: Unterhaltung zwischen traditionellen Genrestrukturen und Innovation. Hamburg: Diplomica.
  • Mandel, E. (1996). Hoş Cinayet. İstanbul: Yazın Yayıncılık.
  • Neuhaus, S. (2021). Der Krimi in Literatur, Film und Serie: eine Einführung. Tübingen: UTB.
  • Nusser, P. (2009). Der Kriminalroman, Stuttgart: J.B. Metzler.
  • Riedlinger, S. (2007). Tradition und Verfremdung-Friedrich Dürrenmatt und der klassische Detektivroman. Marburg: Tectum.
  • Schulz-Buschhaus, U. (1975). Formen und Ideologien des Kriminalromans. Ein gattungsgeschichtlicher Essay. Frankfurt/M.: Athenaion.
  • Vikman, S. (2008). Zur Subkategorisierung der Kriminalliteraturam Beispiel von zwei Kriminalromanen: Happy birthday, Türke! (1987) von Jakob Arjouni und Der Hahn ist tot (1993) von Ingrid Noll. Vaasa: Universität Vaasa Institut für Deutsche Sprache und Literatur.

KLASİK YA DA MODERN? DÜRRENMATT'IN DEDEKTİFİ KOMİSER BÄRLACH

Yıl 2021, Cilt: 61 Sayı: 2, 920 - 938, 28.12.2021
https://doi.org/10.33171/dtcfjournal.2021.61.2.13

Öz

Suç ve suçlu anlatılarının edebiyattaki temsilcisi olan polisiye türü ortaya çıkışından günümüze kadar çeşitli gelişim ve değişim evrelerinden geçmiştir. Bu süreç içerisinde hem biçim ve kurgu hem de kişiler kadrosunda çeşitli gelişim ve değişimler gerçekleşmiştir. Belirli bir şablona dayalı olan klasik polisiye anlatıların şablonunun kırılmasıyla birlikte polisiyenin en önemli figürü olan dedektif de artık klasik dedektif özelliklerinin dışına çıkmaya başlamıştır. Friedrich Dürrenmatt’ın “Yargıç ve Celladı” ile “Şüphe” adlı polisiye romanlarının dedektifi olan komiser Bärlach klasik dedektiflerle bazı ortak özelliklere sahip olsa da klasik dedektifler arasında sayılıp sayılamayacağı tartışmalı bir konu olmuştur. Bu çalışmada söz konusu tartışmaya yön verebilmek adına klasik dedektiflerin özellikleri genel hatlarıyla ortaya koyularak komiser Bärlach’ın yetenekleri, kişilik özellikleri ve alışkanlıkları kıyaslanmaya çalışılmıştır. Dürrenmatt’ın dedektif figürü komiser Bärlach’ın hangi yönleriyle klasik dedektifler arasında sayılabileceği ve hangi yönleriyle klasik dedektiflerden ayrıldığı “Yargıç ve Celladı” ile “Şüphe” adlı eserlerinden yapılan örneklerle de desteklenerek gösterilmiştir. Sonuç olarak Dürrenmatt’ın her iki eserde de görülen komiser Bärlach figürünün “Yargıç ve Celladı” romanının ilk bölümlerinde genel anlamda klasik polisiye roman dedektifleriyle kesişim noktalarına sahip olduğu izlenimini vermiştir. Ancak komiser Bärlach “Şüphe” romanı boyunca artarak devam eden bir tersine gelişim süreciyle klasik dedektifin o mükemmel özelliklerinden uzaklaşmıştır. Böylece Friedrich Dürrenmatt, komiser Bärlach’ı klasik dedektif figürüne ait şablon özelliklerin ötesine taşıyarak klasik polisiye roman dedektifinin zıt kutbunda yer alacak bir “anti-dedektif” figürü yaratmıştır.

Kaynakça

  • Çelik, E. (2015). Batı Edebiyatında Polisiye Romanın Gelişimi Sürecinde Düşünsel ve Sosyal Etkiler. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar Dergisi, Mayıs, 1-14.
  • Dürrenmatt, F. (2002). Der Richter und sein Henker. Zürich: Rororo.
  • Dürrenmatt, F. (1989). Der Verdacht. Köln: Rohwolt.
  • Hilse, C. (1999). Die Geschichte des Kriminalromans im Spiegel des aktuellen Medienmarktes. Diplomarbeit, Stuttgart: Fachhochschule Stuttgart – Hochschule für Bibliotheks- und Informationswesen.
  • Götting, U. (2000). Der deutsche Kriminalroman zwischen 1945 und 1970, Formen und Tendenzen. Marburg: Tectum.
  • Jarosch, H., Scharf, H. (2014). Wolf Haas und der Kriminalroman: Unterhaltung zwischen traditionellen Genrestrukturen und Innovation. Hamburg: Diplomica.
  • Mandel, E. (1996). Hoş Cinayet. İstanbul: Yazın Yayıncılık.
  • Neuhaus, S. (2021). Der Krimi in Literatur, Film und Serie: eine Einführung. Tübingen: UTB.
  • Nusser, P. (2009). Der Kriminalroman, Stuttgart: J.B. Metzler.
  • Riedlinger, S. (2007). Tradition und Verfremdung-Friedrich Dürrenmatt und der klassische Detektivroman. Marburg: Tectum.
  • Schulz-Buschhaus, U. (1975). Formen und Ideologien des Kriminalromans. Ein gattungsgeschichtlicher Essay. Frankfurt/M.: Athenaion.
  • Vikman, S. (2008). Zur Subkategorisierung der Kriminalliteraturam Beispiel von zwei Kriminalromanen: Happy birthday, Türke! (1987) von Jakob Arjouni und Der Hahn ist tot (1993) von Ingrid Noll. Vaasa: Universität Vaasa Institut für Deutsche Sprache und Literatur.
Toplam 12 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Sanat ve Edebiyat
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Betül Yalçınkaya Akçit 0000-0001-6095-6440

Yayımlanma Tarihi 28 Aralık 2021
Gönderilme Tarihi 1 Eylül 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 61 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Yalçınkaya Akçit, B. (2021). KLASİK YA DA MODERN? DÜRRENMATT’IN DEDEKTİFİ KOMİSER BÄRLACH. Ankara Üniversitesi Dil Ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 61(2), 920-938. https://doi.org/10.33171/dtcfjournal.2021.61.2.13

Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi

Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.   22455