Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Diyarbakır Parlı (Safa) Medresesi'nin Mekânsal Analizi ve Restorasyon Sonrası Değerlendirmesi

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 247 - 262, 30.12.2021

Öz

Eğitim, insanlıkla birlikte başlayan dinamik bir süreçtir. Eğitim programlarının zenginliği, eğitimin verildiği ortamla değer kazanmaktadır. Nitelikli bir eğitim ise sağlıklı mekân tasarımı ile sağlanabilir. Tasarım sürecinde önceki örneklerden faydalanmak yeni tasarımlarda daha isabetli kararların alınmasına olanak sunabilir. Günümüz eğitim yapılarının ilk örnekleri olan medreseler, Dünya medeniyet tarihinde sistematik olarak eğitim-öğretimin ilk verildiği mekânlardır. Bu çalışmada, kültür ve medeniyet tarihimizde önemli bir yer tutan, günümüze ulaşabilmiş geleneksel eğitim kurumlarından Diyarbakır Suriçi bölgesinde bulunan Parlı (Safa) Medresesi değerlendirilmiş, medresenin mekânsal oluşumu ve kurgusu; kurgunun oluşmasını etkileyen teknik gereksinimler, topoğrafya, coğrafi konum, malzeme ve ulaşım gibi özellikleri incelenerek kayıt altına alınmıştır. Günümüzde tarihi yapılar, birçok farklı nedenlerle tahrip olmakta, terk edilmekte veya yıkılabilmektedir. Yapının sürdürülebilirliği, yapının durumu, niteliği ve toplumun beklentileri belirlendikten sonra işlev verilmesi ile daha mümkün olabilmektedir. Bu çalışmada, insanlığın ortak kültürel değeri olan tarihi yapıların ve özel olarak Parlı Medresesi’nin yaşatılarak korunması ve yapının uygun bir işlevle sürdürülmesi hedeflenmektedir.

Kaynakça

  • Z. Ahunbay, “Tarihi Çevre Koruma ve Restorasyon”, Yem Yayınları, İstanbul, s. 97-98, 2009.
  • M. Cebe, N. Özen, C. T. Akın, “Yeniden İşlevlendirilen Hasan Paşa Hanı’nın Kullanım Sonrası Değerlendirmesi”, DÜMF Mühendislik Dergisi, vol. 10, no. 3, s. 1145-1163, 2019.
  • N. Bozkurt, Medrese - TDV İslâm Ansiklopedisi, Erişim Tarihi: 17.07.2021. [Online]. https://islamansiklopedisi.org.tr/medrese
  • M. Hızlı, “Kuruluşundan Osmanlılara Kadar Medreseler”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sayı 2, cilt 2, 1987.
  • Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, YEM yayınevi, İstanbul, s. 1015, 2008
  • D. Kuban, Çağlar Boyunca Türkiye Sanatının Ana Hatları, YKY, İstanbul, s. 105, 2005
  • E. Y. Kuyrukçu, “Anadolu Selçuklu Medreselerinin Yapısal ve Mekânsal Özellik Bağlamında Değerlendirilmesi: Konya Sırçalı Medrese Örneği”, Online Journal of Art and Design, vol. 8, no. 1, 2020.
  • M. Şimşek, “Medreselerin Yeniden İşlevlendirilmesinde Değerlerinin Korunması Sorunsalı; Hadım Hasan Paşa Medresesi ve Esekapı Medresesi Örnekleri”, Uluslararası Katılımlı 6. Tarihi Yapıların Korunması ve Güçlendirilmesi Sempozyumu, 2-3-4 Kasım 2017.
  • M. Sözen, Diyarbakır'da Türk Mimarisi, s. 151, İstanbul, 1971.
  • M. Cebe, ‘‘Rölöve ve Restorasyon Projesi ve Raporları’’, Diyarbakır Kültür Varlıkları Koruma Kurulu, Diyarbakır, 2006.
  • F. Aydın, M. Zengin, K. Cevherli ve Y. Kaymaz, Osmanlı Medreseleri: Eğitim, Yönetim ve Finans, Mahya Yayıncılık, ISBN 978-605-5222-71-0, İstanbul, Nisan 2019.
  • H. Ak, Medrese Yapısal Özellikleri ve Kullanım Amaçları. (2015). Erişim Tarihi: 17.07.2021. [Online]. https://www.icmimarlikdergisi.com/2015/04/25/medrese-yapisal-ozellikleri-ve-kullanim-amaclari/
  • F. Gönül, “Vakıf ile Medresenin Tarihsel İlişkisi Bağlamında Üsküdar Medreselelerinin Güncel İşlevlerinin Değerlendirilmesi”, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Mimarlık Anabilim Dalı Kültürel Mirasın Korunması ve Yönetimi Programı, İstanbul, 2020.
  • N. Dalkılıç, I. Aksulu. Diyarbakır Kenti, Geleneksel Konut Mimarisi, Gazi Sanat Dergisi, s. 53-69, Ankara, 2001.
  • N. Dalkılıç, A. Bekleyen. Geçmişin Günümüze Yansıyan Fiziksel İzleri: Geleneksel Diyarbakır Evleri, Medeniyetler Mirası Diyarbakır Mimarisi, Editör: İrfan Yıldız, s. 417-463, Diyarbakır Valiliği Yayını, 2011
  • N. Karaca, “Diyarbakır’daki Osmanlı Dönemi Medreseleri”, Medeniyetler Mirası Diyarbakır Mimarisi, Editör: İrfan Yıldız, Diyarbakır, s. 371-388, Diyarbakır Valiliği Yayını, 2011.
  • E. Cevat, “Venedik Tüzüğü Tarihi Bir Anıt Gibi Korunmalıdır”, O.D.T.Ü. Mimarlık Fakültesi Dergisi, cilt 3, sayı 2, s. 172-173, 1977.
  • C. T. Akın, A. Bekleyen ve M. Yıldırım, “Preservation Initiatives for the Truncated Pyramid-Shaped Traditional Houses of Siirt”, Frontiers of Architectural Resarch, s. 360-370, 2016.

Spatial Analysis and Post Restoration Evaluation of Diyarbakır Parlı (Safa) Madrasa

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 247 - 262, 30.12.2021

Öz

Education is a dynamic process that begins with humanity. The richness of educational programs gains value with the environment in which education is given. A qualified education can be provided with healthy space design. Taking advantage of previous examples in the design process may allow more accurate decisions to be made in new designs. Madrasahs, which are the first examples of today's educational structures, are the first places in the history of world civilization where education is systematically given. In this study, the Parli (Safa) Madrasa in Diyarbakir Surici region, one of the traditional educational institutions that has an important place in our history of culture and civilization, was evaluated and the spatial formation and fiction of the madrasa; technical requirements affecting the formation of fiction, topography, geographical location, material and transportation are examined and recorded. Today, historical buildings can be destroyed, abandoned or demolished for many different reasons. It is more possible to give function after determining the sustainability of the structure, the condition, nature, and expectations of the society. In this study, it is aimed to preserve the historical buildings that are the common cultural value of humanity and the Parli Madrasa in particular by keeping them alive and to maintain the structure with an appropriate function.

Kaynakça

  • Z. Ahunbay, “Tarihi Çevre Koruma ve Restorasyon”, Yem Yayınları, İstanbul, s. 97-98, 2009.
  • M. Cebe, N. Özen, C. T. Akın, “Yeniden İşlevlendirilen Hasan Paşa Hanı’nın Kullanım Sonrası Değerlendirmesi”, DÜMF Mühendislik Dergisi, vol. 10, no. 3, s. 1145-1163, 2019.
  • N. Bozkurt, Medrese - TDV İslâm Ansiklopedisi, Erişim Tarihi: 17.07.2021. [Online]. https://islamansiklopedisi.org.tr/medrese
  • M. Hızlı, “Kuruluşundan Osmanlılara Kadar Medreseler”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sayı 2, cilt 2, 1987.
  • Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, YEM yayınevi, İstanbul, s. 1015, 2008
  • D. Kuban, Çağlar Boyunca Türkiye Sanatının Ana Hatları, YKY, İstanbul, s. 105, 2005
  • E. Y. Kuyrukçu, “Anadolu Selçuklu Medreselerinin Yapısal ve Mekânsal Özellik Bağlamında Değerlendirilmesi: Konya Sırçalı Medrese Örneği”, Online Journal of Art and Design, vol. 8, no. 1, 2020.
  • M. Şimşek, “Medreselerin Yeniden İşlevlendirilmesinde Değerlerinin Korunması Sorunsalı; Hadım Hasan Paşa Medresesi ve Esekapı Medresesi Örnekleri”, Uluslararası Katılımlı 6. Tarihi Yapıların Korunması ve Güçlendirilmesi Sempozyumu, 2-3-4 Kasım 2017.
  • M. Sözen, Diyarbakır'da Türk Mimarisi, s. 151, İstanbul, 1971.
  • M. Cebe, ‘‘Rölöve ve Restorasyon Projesi ve Raporları’’, Diyarbakır Kültür Varlıkları Koruma Kurulu, Diyarbakır, 2006.
  • F. Aydın, M. Zengin, K. Cevherli ve Y. Kaymaz, Osmanlı Medreseleri: Eğitim, Yönetim ve Finans, Mahya Yayıncılık, ISBN 978-605-5222-71-0, İstanbul, Nisan 2019.
  • H. Ak, Medrese Yapısal Özellikleri ve Kullanım Amaçları. (2015). Erişim Tarihi: 17.07.2021. [Online]. https://www.icmimarlikdergisi.com/2015/04/25/medrese-yapisal-ozellikleri-ve-kullanim-amaclari/
  • F. Gönül, “Vakıf ile Medresenin Tarihsel İlişkisi Bağlamında Üsküdar Medreselelerinin Güncel İşlevlerinin Değerlendirilmesi”, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Mimarlık Anabilim Dalı Kültürel Mirasın Korunması ve Yönetimi Programı, İstanbul, 2020.
  • N. Dalkılıç, I. Aksulu. Diyarbakır Kenti, Geleneksel Konut Mimarisi, Gazi Sanat Dergisi, s. 53-69, Ankara, 2001.
  • N. Dalkılıç, A. Bekleyen. Geçmişin Günümüze Yansıyan Fiziksel İzleri: Geleneksel Diyarbakır Evleri, Medeniyetler Mirası Diyarbakır Mimarisi, Editör: İrfan Yıldız, s. 417-463, Diyarbakır Valiliği Yayını, 2011
  • N. Karaca, “Diyarbakır’daki Osmanlı Dönemi Medreseleri”, Medeniyetler Mirası Diyarbakır Mimarisi, Editör: İrfan Yıldız, Diyarbakır, s. 371-388, Diyarbakır Valiliği Yayını, 2011.
  • E. Cevat, “Venedik Tüzüğü Tarihi Bir Anıt Gibi Korunmalıdır”, O.D.T.Ü. Mimarlık Fakültesi Dergisi, cilt 3, sayı 2, s. 172-173, 1977.
  • C. T. Akın, A. Bekleyen ve M. Yıldırım, “Preservation Initiatives for the Truncated Pyramid-Shaped Traditional Houses of Siirt”, Frontiers of Architectural Resarch, s. 360-370, 2016.
Toplam 18 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Mimarlık
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Nurtekin Özen 0000-0002-2509-1864

Yayımlanma Tarihi 30 Aralık 2021
Gönderilme Tarihi 15 Temmuz 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

IEEE N. Özen, “Diyarbakır Parlı (Safa) Medresesi’nin Mekânsal Analizi ve Restorasyon Sonrası Değerlendirmesi”, DÜFED, c. 10, sy. 2, ss. 247–262, 2021.


DUFED is indexed/abstracted/enlisted in

Google Scholar | CABI - CAB Abstracts and Global Health | CAS Chemical Abstracts Service | ROAD Directory of Open Access Scholarly Resources | Index Copernicus | CiteFactor Academic Scientific Journals | BASE Bielefeld Academic Search Engine | Open AIRE | IJIFACTOR | ASOS Index | Paperity Open Science Aggregated | I2OR International Institute of Organized Research | SJIF Scientific Journal Impact Factor | Advanced Science Index | DRJI Directory of Research Journals Indexing | SOBİAD | AcarIndex | SIS Scientific Indexing Services | Crossref | Harman Türkiye Akademik Arşivi | AccessOn | Dimensions | Wizdom | OUCI The Open Ukrainian Citation Index | WorldCat | Scilit | ASCI Asian Science Citation Index

  cc.logo.large.png       Creative Commons License

28576
DUFED is a diamond open-access journal which means that all content is freely available without charge to the user or his/her institution. Users are allowed to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of the articles, or use them for any other lawful purpose, without asking prior permission from the publisher or the author. This is in accordance with the BOAI definition of open access. In addition, authors are not charged article processing fees or publication fees - no fees whatsoever. Importantly, authors retain the copyright of their work and allow it to be shared and reused, provided that it is correctly cited.

1024px-DOI_logo.svg.png https://doi.org/10.55007/dufed.xxxxxxx