EFFECT OF EDUCATION ON DEMOCRATIC PARTICIPATION AND DEMOCRACY

Yıl 2022, , 373 - 385, 28.05.2022

Merve Atalay Saral Serhat Kaya

https://doi.org/10.53092/duiibfd.1029740

Cited By: 1

Öz

Discussions on the concept of "democracy" have been going on for centuries. Although a definite definition cannot be reached, certain values such as equality, freedom, popular sovereignty and pluralism are adopted within the framework of democracy. It is necessary for the existence and future of democracy adopting these values. One of the ways to gain these values is through education, and the main reason for this study is at this point.
The definition of democracy is handled in parallel with the concept of education, and the discourses and ideas of thinkers such as Plato, Seymour Martin Lipset, and Maurice Duverger on the connection between democracy and education are included in the study. While doing this, we not only examine the syntheses of the thinkers of Continental Europe, but also the interpretations of the results of the studies conducted in modern America regarding this relationship are also mentioned.
In the second part, the general definition of democracy and the effect of educated individuals and societies on democratic processes are examined. In the third part, the effect of educated people on the administration is mentioned in order to understand who should have rights in the administration. In the fourth chapter, it is mentioned whether education has sufficient competence for democratic governments and ultimately both positive and negative aspects of education at the point of reaching democracy.

Anahtar Kelimeler

Democracy, Education, Democratic Values, Technocracy, Democracy, Education, Democratic Values, Technocracy

EĞİTİMİN DEMOKRATİK KATILIMA VE DEMOKRASİYE ETKİSİ

Öz

“Demokrasi” kavramı üzerine tartışmalar yüzyıllardır sürmektedir. Kesin bir tanıma varılamamakla birlikte, eşitlik, özgürlük, halk egemenliği, çoğulculuk gibi belirli değerler demokrasi çerçevesinde benimsenmektedir. Bu değerleri benimsemek demokrasinin varlığı ve geleceği için gerekmektedir. Bu değerlerin kazanılmasının bir yolu da eğitimden geçmektedir ve bu çalışmanın yapılmasının asıl sebebi de tam bu noktada kendisine yer bulmaktadır.
Çalışmada demokrasinin tanımı eğitim kavramıyla paralel şekilde ele alınarak Platon, Seymour Martin Lipset, Maurice Duverger gibi düşünürlerin demokrasi-eğitim bağlantısı üzerine söylemlerine ve fikirlerine yer verilmektedir. Bu yapılırken sadece Kıta Avrupası’nın düşünürlerinin sentezlerini incelemekle beraber, Amerika’da yapılmış olan araştırmalardan çıkan sonuçların bu ilişkiye dair sunmuş olduğu yorumlara da değinilmektedir.
İkinci bölümde demokrasinin genel tanımı ile eğitimli bireyler ve toplumların demokratik süreçlere etkisi incelenmiştir. Üçüncü bölümde kimlerin yönetimde söz sahibi olması gerektiğini anlamak için eğitimli kişilerin yönetime etkisine değinilmiştir. Dördüncü bölümde ise eğitimin, demokratik yönetimler için yeterli yetiye sahip olup olmadığına ve nihayetinde demokrasiye vasıl olma noktasında eğitimin hem müspet hem olumsuz durumuna değinilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Eğitim, Demokratik Değerler, Teknokrasi

Kaynakça

• Almond, G. ve Verba, S. (1989). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. Sage Publications, London.
• Altunok, H. ve Gedikkaya, F. G. (2016). Kamu Politikaları Ansiklopedisi. Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• Bawa, B. Relationship between Democracy and Education, http://www.yourarticlelibrary.com/democracy/relationship-between-democracy-and-education/76841 (Erişim Tarihi: 15.05.2020).
• Boetie, E.L. (1995). Gönüllü Kulluk Üzerine Söylev. (Çev. Ve Yorum: Mehmet Ali Ağaoğulları), İmge Yayınevi, Ankara.
• Çağrıcı, A. (2017). “Elit Teorisi Perspektifinden Demokrat Parti Milletvekillerinin Sosyolojik Analizi”. Yüksek Lisans Tezi, T.C. Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Dahl, R. A. (2010). Demokrasi Üzerine. (Çev. Betül Kadıoğlu), Phoenix Yayınları, Ankara.
• Dewey, J. (2004). The Essential Dewey: Pragmatism, Education, Democracy. Indiana University Pres, Bloomington.
• Diamond, L. (1996). “Is The Third Wave Over?”. Journal of Democracy, 7(3), 20-37.
• Duverger, M. (1977). Batının İki Yüzü. (Çev. Cem Eroğlu ve Fazıl Sağlam), Doğan Yayınevi, Ankara.
• Ertürk, S. (1981). Diktacı Tutum ve Demokrasi. (3. Baskı). Saydam Matbaacılık, Ankara.
• Glaeser, E. L. Ponzetto, G. A. ve Shleifer, A. (2007). “Why Does Democracy Need Education?”. Journal of Economic Growth. 12(2), 77-99.
• Gözütok, F. D. (2004). Öğretmenliğimi Geliştiriyorum. (2. Baskı), Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Gutek, G. L. (2001). Eğitimin Felsefi ve İdeolojik Temelleri. (Çev. Nesrin Kale), Ütopya Yayınevi, Ankara.
• Hotaman, D. (2010). “Demokratik Eğitim: Demokratik Bir Eğitim Programı”. Kuramsal Eğitimbilim, 3(1), 29-42.
• Korkmaz, E. (2017). “Demokrasi ve Kalkınmanın Alt Yapısı: Eğitim”. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (72), 129-143.
• Lipset, S. M. (1959). “Some Social Requisites of Democracy: Economic Development and Political Legitimacy”. American Political Science Review, 53(1), 69–105
• Lipset, S. M. (1986). Siyasal İnsan. (Çev. Mete Tunçay), Teori Yayınları, Ankara.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev: Osman Akınhay ve Derya Kömürcü), Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
• Marshall, T.H. (2006). “Yurttaşlık ve Toplumsal Sınıflar”. (Marshall, T. H. Bottomore, T. B. ve Kaya, A.). Yurttaşlık ve Toplumsal Sınıflar. (Çev. Ayhan Kaya), İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 1-56.
• Meriç, Ö. (2014). “Dijital Demokrasi: Türkiye’de Yeni Medya ve Siyasal Katılım”. Doktora Tezi, T.C. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Mumcuoğlu, M. (1982). “Çağdaş Demokrasi Kuramlarında Katılma ve Türkiye’de Katılmanın Gelişimi”. Yayınlanmamış Doçentlik Tezi, T.C. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi.
• National Science Board. (1981). Science Indicators, Government Printing Office, Washington D.C.
• Özbudun, E. (1989). “Tarihsel Gelişim İçinde Demokrasi ve Eğitim". (Hazırlayan: Dr. A. Ferhan Oğuzkan), Demokrasi İçin Eğitim, Türk Eğitim Derneği XIII. Eğitim Toplantısı, Türk Eğitim Derneği Bilim Dizisi No. 13, 3-33.
• Pareto, V. (1935). The Mind And Society. 4 Cilt, Harcourt, Brace and Company, New York.
• Perinçek, D. (1967). Teknokrasi Meselesine Genel Bir Bakış, http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/38/337/3448.pdf (Erişim Tarihi: 22.05.2020).
• Provenzo Jr, E. F. Renaud, J. P. ve Provenzo, A. B. (Eds.). (2009). Encyclopedia of the Social and Cultural Foundations of Education: AH; 2, IZ; 3, Biographies, visual history, index (Vol. 1). Sage.
• Rander-Pehrson, J. D. (1999). Germany and the Revolution of 1848–1849. Peter Lang, New York.
• Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. (Çev. Tunçer Karamustafaoğlu ve Mehmet Turhan), Yetkin Yayınları, Ankara.
• Tan, M. (1989). “Demokrasi Eğitiminde Boyutlar ve Sorunlar”. (Hazırlayan: Dr. A. Ferhan Oğuzkan), Demokrasi İçin Eğitim, Türk Eğitim Derneği XIII. Eğitim Toplantısı, Türk Eğitim Derneği Bilim Dizisi No. 13, 67-77.
• Tilly, C. (2007). Demokrasi. (Çev. Ebru Arıcan), Phoenix Yayınları, Ankara.
• Toffler, A. (1992). Yeni Güçler Yeni Şoklar. (Çev. Belkıs Çorakçı), Altın Kitaplar, İstanbul.
• Willinsky, J. (2002). “Education and Democracy: The Missing Link May Be Ours”. Harvard Educational Review, 72(3), 367-392
• Zulu, P.M. (2001). “Education As a Precondition For Democracy”. Democracy, Reality and Responsibility Pontifical Academy of Social Sciences, Acta 6, 159-171.