İNFAZ VE KORUMA MEMURLARININ HİZMET SINIFI SORUNUNA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2024, , 935 - 963, 30.11.2024

Abdulkadir Sarsu , Hava Tahtalıoğlu

https://doi.org/10.53092/duiibfd.1402388

Öz

Sınıflandırma kamu personelinin istihdamından emekliliğine kadar olan tüm süreci etkileyen, temel ilkelerinden biridir. Bu ilke personel sistemlerinin türüne göre farklı şekillerde düzenlense de diğer ilkeleri etkilediğinden dolayı önemli bir yere sahiptir. Türk kamu personel sistemi açısından da önemli olan sınıflandırma ilkesi oluşturulma şekli, yapısı ve ihtivası dolayısıyla zaman zaman sert eleştirilere konu olmaktadır. Hali hazırda 12 hizmet sınıfı bulunan sistemde özellikle Genel İdare Hizmetleri Sınıfı, diğer hizmet sınıfları içerisine dâhil olamayan, birbirinden farklı özelliklere sahip meslek gruplarını içerisinde barındırmasından dolayı en çok eleştirilen sınıftır. Bu çalışmada, Türkiye’de bulunan ceza infaz kurumlarının iç güvenliği ile denetim ve gözetiminden sorumlu infaz ve koruma memurlarının hizmet sınıfı sorununa ilişkin algılarının ölçülmesi amaçlanmaktadır. Alan araştırması kapsamında Mersin/Tarsus, Adana ve Niğde İlinde bulunan Ceza İnfaz Kurumları örneklem olarak seçilmiştir. Bu kurumlarda çalışan 480 infaz ve koruma memurundan veriler toplanmıştır. Katılımcıların demografik özelliklerine göre elde edilen verilerin farklılaşıp farklılaşmadığını tespit etmek amacıyla T-testi ve tek yönlü varyans analizi uygulanmış, anlamlı farklılık bulunan ifadeler irdelenmiş ve yorumlanmıştır. Sonuç olarak infaz ve koruma memurlarının istihdam edildikleri sınıf ile hizmet gereklerinin bağdaşmadığı yönünde algılarının yüksek olduğu ve yeni bir hizmet sınıfının oluşturulması gerektiği kanaatinde oldukları görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Sınıflandırma Sorunu, Genel İdare Hizmetleri Sınıfı, İnfaz ve Koruma Memuru

Etik Beyan

Çalışmamın tüm etik ilkelere uygun olarak hazırlandığını onurumla doğrularım.

Destekleyen Kurum

Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü

A STUDY ON SERVICE CLASS PROBLEM OF EXECUTION AND PROTECTION OFFICERS

Öz

Classification is one of the basic principles that affects the entire process from the employment to the retirement of public personnel. Although this principle is regulated in different ways according to the type of personnel systems, it has an important place since it affects other principles. The principle of classification, which is also important for the Turkish public personnel system, is subject to harsh criticism from time to time due to its form, structure and content. In the system, which currently has 12 service classes, especially the General Administrative Services Class is the most criticised class because it includes professional groups with different characteristics that cannot be included in other service classes. In this study, it is aimed to measure the perceptions of the execution and protection officers responsible for the internal security, supervision and inspection of the penal institutions in Turkey regarding the service class problem. Within the scope of the field research, the Penal Execution Institutions in Mersin/Tarsus, Adana and Niğde were selected as the sample. Data were collected from 480 execution and protection officers working in these institutions. In order to determine whether the data obtained according to the demographic characteristics of the participants differed, T-test and one-way analysis of variance were applied, and the statements with significant differences were examined and interpreted. As a result, it has been observed that the execution and protection officers have a high perception that the class in which they are employed is incompatible with the service requirements and that a new service class should be established.

Anahtar Kelimeler

Classification Problem, General Administration Services Class, Execution and Protection Officer

Kaynakça

• Adal, H. Ş. (1968). Kamu personel idaresi. Ahmet Sait Matbaası.
• Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü (2017). İnfaz ve Koruma Memuru Yetiştirme Eğitimi Ders Notları, Ankara Açık Cezaevi Matbaası.
• Adalet Bakanlığı, (2021). https://pgm.adalet.gov.tr/. (E. T. 22.10.2021)
• Akgüner T. & Berk, K. (2017). İdare hukuku. DER Yayınları.
• Altunışık R., Coşkun R., Bayraktaroğlu S. &Yıldırım E. (2012). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri spss uygulamalı. Sakarya Yayıncılık.
• Aslan, O. E. (2012). Devlet bürokrasisi ve kamu personel rejimi. İmge Kitabevi.
• Aykaç, B. (1991). Türk kamu personel yönetiminin yapısı, gelişimi ve aksayan yönleri. Kooperatifçilik Dergisi,92, 51-84.
• Ayman Güler, B. (2020). Kamu personeli sistem ve yönetim. İmge Kitabevi.
• Ayyıldız, H. (2019). Kolluk faaliyetlerinin denetimi hakkında genel bir değerlendirme. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2019(143), 143-180.
• Ayyıldız, H. (2021). Ceza Muhakemesinde Adli Kolluk ve Soruşturmadaki Rolü. YÖK Tez Merkezi- Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Balaban Salı, J. (2018). Verilerin Toplanması. İçinde A. Şimşek (der), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Anadolu Üniversitesi Yayını No:2653, 134-161.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Pegem Akademi.
• Canman, D. (1985). Devlet memurları kanununun genel görünümü ve sorunları. Amme İdaresi Dergisi, 18(1), 3-23.
• Canman, D. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Yargı Yayınevi.
• Findley, C. V. (2014). Modern Türkiye tarihi. Timaş Yayınları.
• Gedik, C. (2011). Ceza infaz kurumlarında görev yapan infaz ve koruma memurlarının insan haklarına bakışı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İnsan Hakları Anabilim Dalı.
• Gözübüyük, A. Ş. (2009). Yönetim hukuku. Turhan Kitabevi.
• Gürbüz, S. & Şahin, F. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri felsefe-yöntem-analiz. Seçkin Yayıncılık
• İlal, E. (1966). Sınıflandırma ve devlet memurları kanunu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 32(2-4), 749-781.
• İzci, F. & Yıldız, M. Ş. (2017). Türkiye’de kamu personel yönetiminden insan kaynakları yönetimine geçiş: temel sorunlar ve çözüm önerileri. Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(3), 397-412.
• Kayar, N. (2020). Kamu personel yönetimi. Ekin Kitabevi.
• Özbek, V. Ö. (2019). İnfaz hukuku. Anadolu Üniversitesi Yayınları
• Özdemir, H. (2001). Osmanlı devletinde bürokrasi. Okumuş Adam Yayınları.
• Özkal Sayan, İ. (2009). Türkiye’de kamu personel sistemi: idari, askeri, akademik, adli personel ayrımı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(1), 201-245.
• Plichta, S. B. & Kelvin, E. A. (2013). Munro's Statistical Methods for Health Care Research. Philadelphia. Lippincott Williams & Wilkins.
• Reyhan, C. (2012). Osmanlı klasik dönemi’nde yönetim yapısı. İçinde E. Turhal (der), Türk İdare Tarihi, Anadolu Üniversitesi Yayınları, 76-105.
• Sönmez, H. (2020). Toplumsal güvenliğin sağlanmasında önleyici kolluğun etkinliği üzerine kavramsal bir araştırma: Bursa il jandarma örneği. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 6(13), 179-206.
• Şahin, B. (2013). Kamu tercihi teorisi ışığında adli kolluk sorunsalı ve emniyette sivil personel çalıştırılmasının olası hukuki-idari sonuçlarının analizi. İnsan Hakları Yıllığı, 31, 95-110.
• Şaylan, G. (2000). Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş: Kritik ve Reform Önerileri, TESEV Yayını, 11.
• TBMM’nin 1. Dönem 4. Yasama Yılı Açılış Konuşmaları, 1 Mart 1923, www.tbmm.gov.tr/tarihce/ataturk_konusma/1d4yy.htm. Adresinden alınmıştır. (E.T. 23.04.2022).
• Tonbul, H. B. (2016). Kamu personel statüleri, kamu personel sisteminin değerlendirilmesi çalıştayı 21-23 Ekim 2016, Devlet Personel Başkanlığı Yayını, 109-110.
• Tortop, N. (1971). Memurların Değerlendirilmesi ve İntibaklar, AİTİA Dergisi, 3(1).
• Tortop, N. (1992). Personel yönetimi. Türkiye Ortadoğu Amme İdaresi Yayınları.
• Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H. & Özer, M. (2010). İnsan kaynakları yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım.
• Turgut, H. (1986). Cezaevi idaresi. Yarı- Açık Cezaevi Matbaası.
• Tutum, C. (1974). Devlet memurları kanununun genel bir eleştirisi. Amme İdaresi Dergisi, 7(4), 52-72.
• Tutum, C. (1979). Personel yönetimi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
• Tutum, C. (1990). Kamu personeli sorunu. Amme İdaresi Dergisi, 23(3), 31-45.
• Urgan, G. (2021). Avrupa Konseyi’nin cezaevi ve denetimli serbestlik hizmetleri personelinin işe alımı, seçimi, eğitimi ve mesleki gelişimine ilişkin kılavuzlar. Marmara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Enstitüsü Avrupa Araştırmaları Dergisi, 29(1), 21-56.
• Urgan, G. (2023). Ceza infaz kurumlarında yürütülen ıslah faaliyetlerinin başarısı için temel bir unsur: nitelikli personel eğitimi. Adalet Dergisi(71), 1087-1118. https://doi.org/10.57083/adaletdergisi.1391737
• Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: Keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46, 74-85.