Önemli bir baklagil ürünü olan nohut (Cicer arietinum L.) bitkisinin anavatanı Türkiye’nin güneydoğusu ile Suriye’nin kuzey bölgelerini kapsayan alandır (Güneş ve ark., 2008). Nohut yıllık 506.000 tonluk üretimi ile Türkiye’de en çok üretimi yapılan baklagil ürünüdür (Çevik ve ark., 2014).
TUİK’in 2012 verilerine göre Mersin Türkiye’de en çok nohut üretimi yapılan il konumundayken, 2017 yılında Kırşehir bu alanda ilk sıraya çıkmıştır. Mersin ise hala Türkiye’de en çok nohut üretimi yapılan iller sıralamasında 7. sırada yer almaktadır (Burucu, 2017 TEPGE).
Nohut tohumları oldukça yüksek bir protein içeriğine sahiptir (Eyidoğan ve Öz, 2007). Yüksek ve kaliteli protein içeriği nohutu, özellikle hayvansal protein kaynağı bulmakta sıkıntı çeken bölgeler için gelecekte alternatif bir protein kaynağı yapmaktadır. Nohut’un bu özelliği bu bitkiyi gelecekte daha stratejik bir hale getirebilir.
Nohut bitkisinin ürün verme kapasitesinin oldukça yüksek olduğu (4000 kg/hektar) ancak çevresel stresler nedeniyle bu oranın çok düştüğü (968 kg/hektar) görülmektedir (Canci and Toker 2009). Nohut’un yetiştirildiği alanlar göz önüne alındığında, bu alanların büyük oranda kuraklık stresinden etkilendiği görülmektedir. Nohut bitkisi kısmen kuraklığa dayanıklı bir bitki olarak görülse de yapılan çalışmalar kuraklığın nohutta ciddi ürün kayıplarına yol açtığını göstermektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Çevresel Olarak Sürdürülebilir Mühendislik |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 12 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2019 Sayı: 1 |