TARİHİ ESER RESTORASYONUNDA BETON TEKNOLOJİSİ KULLANIMI

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 2, 88 - 99, 27.09.2018

Tuncay Kap Merve Sağlık

Öz

Tarihi yapıların ve
anıtların sağlıklı onarılabilmeleri ve yaşatılabilmeleri için konservasyon ve
restorasyon uygulamaları yapılmaktadır. Bu çalışmada, Ülkemizde 1940’lı
yıllardan günümüze kadar yapılan tarihi eser restorasyonlarında kullanılan
beton teknolojileri incelenmiş, beton teknolojisinin tarihi yapılarda
kullanımının fayda ve zararları üzerinde durulmuştur. Bu yüzyılda beton
teknolojisi gelişerek çağın en yaygın kullanılan yapı malzemelerinden birisi
olmuştur. Buna bağlı olarak günümüzde beton teknolojisi strüktürel restorasyon
çalışmalarında verimli uygulamalar yapılmaktadır. Bu uygulamalara örnek olarak
İstanbul’un farklı bölgelerinde yapılan Restorasyon çalışmaları incelenerek
değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Beton teknolojisi, eski eser restorasyonu

Kaynakça

• [1 Büyükmıhçı, G., Kozlu, Hale., Kılıç, Ayşegül., Karahan, Sevde., (2015)“Çepni Surp Sarkis Ermeni Kilisesi Restorasyon Çalışmaları” Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 1, Sayı 39, S 42-66 . Kayseri.
• [2] Çördük, A.(2006) “Yunan ve Roma Mimarisindeki Yapı Teknikleri” Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• [3] Alioğlu, P.D., (2014) “Restorasyon uygulamaları ile projelendirme aşamasının ilişkisizliği üzerine gözlemler” Kültür varlıklarında koruma Türkiye ve İtalya uygulama örnekleri Sempozyumu, Bildiri kitabı S.23. Vakıflar bölge Müdürlüğü, İstanbul.
• [4] Uğur, T., Güleç, A. (2014) “Harç, sıva ve diğer kompozit malzemelerde kullanılan bağlayıcılar ve özellikleri” Restorasyon ve Konservasyon Dergisi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi, İstanbul.
• [5] Vakıf Restorasyon yılllığı 2012 S. 128.
• [6] Mimari Mirasın Analizi, Korunması ve Strüktürel Restorasyonu için ilkeler, 2003.
• [7] 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yasası 3.madde bend (değişik 14/7/2004-5226/1 md.)
• [8] Uğur, T.,(2014)“Harç, Sıva ve diğer Kompozit Malzemelerde Kullanılan Bağlayıcılar ve Özellikleri”, Restorasyon ve Konservasyon, 77. [9] Tarihi Yapılar için Deprem Risklerinin Yönetimi Kılavuzu (2017), İstanbul Vakıflar Genel Müdürlüğü.
• [10] Eyüpgiller, P.K., (2010) “Kargir Yapılarda Koruma ve Onarım Semineri II, II Bayezid Hamamı Restorasyonu, S. 54, İstanbul:İBB
• [11] Aksoy, İ.H., M.N (2001).”Tarihi Yapıların Temel Sisitemleri ve temel Takviyesi Yöntemleri, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi..
• [12] Kasapgil, M. E; (2010) “Eski Eserlerde, Yığma Duvarların, Kubbelerin, Tonozların ve Temellerin Enjeksiyon Reçineleri ve Ankraj Sistemleriyle Güçlendirilmesi”, Tarihi Eserlerin Güçlendirilmesi ve Geleceğe Güvenle Devredilmesi Sempozyumu-1, S.214 -224, Ankara TMMOB.
• [13] Öztaş, V., (2009) “Yığma Yapıların Güçlendirilmesi ve Bir Yığma Yapı Örneğinde Güçlendirme Analizi”, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• [14] Kasapgil, M.E., (2010) “FRP FIBRWAP Kompozit Sistemleri ile Tarihi Eserlerin Güçlendirilmesi” Tarihi Eserlerin Güçlendirilmesi ve Geleceğe Güvenle Devredilmesi Sempozyumu, S. 225-230, Ankara TMMOB.
• [15] Alper, C.D.,” Tarihi Yığma Duvarların Davranışı ve Güçlendirilmesi Üzerine Çalışmalar ve Gerçek Anıtsal Yapılardaki Uygulamaları, s.48-54, İstanbul Vakıflar Genel Müdürlüğü.
• [16] Özel, O., (2014), “Eski Eser Güçlendirmeleri Üzerine Malzeme ve Uygulama Çeşitliliği, S,4243-258,İstanbul Vakıflar Genel Müdürlüğü.