Elazığ İli Karakoçan İlçesi Bulgurcuk Köyü Merasının Verim, Kalite ve Otlatma Kapasitesinin Belirlenmesi

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 2, 214 - 224, 24.12.2021

Erdal Çaçan Hamza Balkan

Öz

Elazığ ili Karakoçan ilçesi Bulgurcuk köyü merasının verim, kalite ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi amacıyla bu çalışma yürütülmüştür. 893 da genişliğinde olan mera alanı altı farklı parsel olarak incelenmiştir. Mera alanında bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, ham protein oranı, ham protein verimi, ham kül oranı, ADF oranı (asit deterjanda çözünmeyen lif), NDF oranı (nötral deterjanda çözünmeyen lif), otlatma kapasitesi ve bir hayvan birimi için ihtiyaç duyulan mera alanı belirlenmiştir.
Araştırmada; mera alanında ortalama bitki boyunun 39.8 cm, yeşil ot veriminin 1204 kg/da, kuru ot veriminin 289 kg/da, ham protein oranının %16.3, ham protein veriminin 47.3 kg/da, ham kül oranının %11.0, ADF oranının %43.3, NDF oranının %55.2, otlatma kapasitesinin 71 hayvan birimi ve 1 hayvan birimi için gerekli mera alanının da 13 da olduğu tespit edilmiştir.
Sonuç olarak; Elazığ ili Karakoçan ilçesi Bulgurcuk köyü merasının ıslah edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Meranın bazı kesimlerinde taşların toplanması, bazı kesimlerinde yabancı otlarla mücadele edilmesi, uygun münavebeli otlatma sisteminin uygulanması ve gübreleme yapılarak mevcut verim ve kalitenin muhafaza edilmesi veya imkanlar dahilinde artırılması gerektiği sonucuna varılmıştır. Ayrıca hayvanların refahı için ve hayvanların mera alanından daha etkin istifade edebilmeleri için mera alanında gölgelik ve sulukların yapılması tavsiye edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Elazığ meraları, mera verimi, mera kalitesi, otlatma kapasitesi

Teşekkür

Desteklerinden dolayı Elazığ İl Tarım ve Orman Müdürlüğü Çayır Mera ve Yem Bitkileri Şube Müdürlüğü çalışanlarına teşekkür ederiz.

Kaynakça

• Altın, M., Gökkuş, A., & Koç, A. (2005). Çayır Mera Islahı. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü.
• Anonim. (2001). Tarimsal Değerleri̇ Ölçme Denemeleri̇ Tekni̇k Tali̇matı, Yonca Türleri (Medicago L. species). Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü, Ankara.
• AOAC. (1990). Association of Official Analytical Chemists. Official Method of Analysis. 15th.ed. Washington, DC. USA. 66 p.
• Aydin, A., Çaçan, E., & Başbağ, M. (2014). Mardin İli Derik İlçesinde Yer Alan Bir Meranın Ot Verimi ve Kalitesinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 2(special issue), 1631–1637.
• Babalık, A. A. (2019). Ilıcapınar Yaylası (Taşkent) Merasının vejetasyon karakteristiklerinin belirlenmesi. Türkiye Ormancılık Dergisi, 20(4), 360–365. https://doi.org/10.18182/tjf.638524
• Bilgin, F., & Özalp, M. (2016). Yükselti Değişimlerinin Orman Üstü Meraların Vejetasyon Yapısı ve Toprak Özellikleri Üzerine Etkilerinin İrdelenmesi. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 17(2), 135. https://doi.org/10.17474/acuofd.20913
• Çaçan, E., Aydin, A., & Başbağ, M. (2014). Korunan ve Otlatılan İki Farklı Doğal Alanın Verim ve Kalite Açısından Karşılaştırılması. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(special issue), 919–926.
• Çaçan, E., & Kökten, K. (2014). Bingöl İli Merkez İlçesi Çiçekyayla Köyü Merasının Ot Verimi ve Otlatma Kapasitesinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 2(special issue), 1727–1733.
• JMP 5.0.1. (2002). A Business Unit of SAS.
• MGM. (2021). Tarım ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü, http://www.mgm.gov.tr.
• Nadir, M., İptaş, S., Karadağ, Y., & Kır, H. (2012). Tokat İli Yeşilyurt Köyü Doğal Merasının Botanik Kompozisyon, Kuru Madde Verimi ve Kalitesi. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 5(2), 115–117.
• Özaslan Parlak, A., Parlak, M., Gökkuş, A., & Can Demiray, H. (2015). Akdeniz (Çanakkale) Meralarının Ot Verimi ve Kalitesi ile Botanik Kompozisyonu ve Bazı Toprak Özellikleri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1), 99–108.
• Özgür, F., Karagül, R., & Özcan, M. (2017). Alanya Yöresinde Farklı Yükseltilerde Bulunan Meraların Bitki Kompozisyonları ve Ot Verimleri. Journal of Forestry, 13(1), 18–27.
• Polat, T., Budak, S., & Akkaya, G. (2018). Adıyaman ili Kuyulu köyü doğal meralarının kuru ot verimi, kalitesi ve botanik kompozisyonu üzerine bir araştırma. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 22(3), 348–354. https://doi.org/10.29050/harranziraat.3414
• Sürmen, M., & Kara, E. (2018). Aydın İli Ekoloji̇k Koşullarinda Farklı Eği̇mlerdeki̇ Mera Vejetasyonlarının Veri̇m ve Kali̇te Özelli̇kleri̇. Derim, 35(1), 67–72. https://doi.org/10.16882/derim.2018.343428
• Tarhan, H., & Çaçan, E. (2020). Bingöl İlinde Mera Verim ve Kalitesinin Yöneylere Bağlı Olarak Aylık Değişimi ve Otlatmaya Başlama Zamanının Belirlenmesi. Düzce Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Dergisi, 8(1), 110–122.
• Tükel, T., & Hatipoğlu, R. (2005). Çayır-Mera Amejanajmanı. Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Genel Yayın No:191, Adana.
• Türk, M., & Özen, F. (2016). Ağlasun Orman İçi Meralarının Verim ve Kalitesinin Belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(1), 82–88.
• Tutar, H., & Kökten, K. (2019). Mera Vejetasyon Özelliklerinin Farklı Yöneylere Göre Değişimi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 312–318. https://doi.org/10.19159/tutad.614351
• Van Soest, P. J., Robertson, J. B., & Lewis, B. . (1991). Methods for Dietary Fiber, Neutral Detergent Fiber and Non-starch Polysaccharides in Relation to Animal Nutrition. J. Dairy Sci, 74, 3583–3597.
• Yıldız, A., & Özyazıcı, M. A. (2017). Karasal İklim Kuşağında Bulunan Farklı Mera Kesimlerinin Botanik Kompozisyonu, Ot Verimi ve Ot Kalitesinin Belirlenmesi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 4(3), 218–231. https://doi.org/10.19159/tutad.292549