Öz
Ebeler, insanlık tarihi kadar eski ve bağımsız bir mesleğin üyesidirler. Türkiye’de ebelik usta-çırak ilişkisi ile başlamış, eğitimle birlikte gelişmesi sırası ile ebelik kursları, ebe okulları, lise, önlisans eğitim ile devam etmiş ve günümüzde lisans düzeyinde eğitim ile sürdürülmektedir. Özellikle nitelikli ebelik hizmeti olan gelişmiş ülkelerde lisans düzeyinde ve yeterliliğe dayalı eğitim modeli uygulanmaktadır. Gelişmekte olan ülkelerde ise yeterli ebelik hizmeti olmadığı gibi, ebeliğin güçlendirilmesi için ebelik eğitiminin nicel ve nitel olarak kalitesinin artırılması gerekmektedir. Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu (UNFPA), Uluslararası Ebeler Konfederasyonu (ICM) ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO) son yıllarda ebelik hizmetinin kalitesine vurgu yaparak, ebeliğin güçlendirilmesi için ebelik eğitimi ile ilgili olması gereken en az standartları belirlemişlerdir. Bu standartlar ülkelerin gelişmişlik düzeyi, sağlık sistemi ve kaynakları göz önünde bulundurularak yapılmıştır. Dünyada ebelik eğitiminin anlatıldığı bu çalışma; ülkeler ve bölgeler arasında karşılaştırma yapmamız için bize fikir verecek aynı zamanda ülkelerin ebelik uygulamaları ve ebelik hizmetinin niteliği ile ilgili bir referans noktası oluşturacaktır. Ayrıca eğitim kavramı üzerinden ebelik eğitimine bakışımız ‘‘ebelik eğitim programını’’ daha geniş bir çerçeveden yorumlamaya katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Şubat 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Ocak 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 6 Sayı: 1 |
