The effect of media on political leadership expectations

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 1, 201 - 229, 23.04.2017

Bülent Özgül

https://doi.org/10.19145/gumuscomm.286205

Öz

Political
leadership is an act of political movements or parties to gain advocates to
reach their aims and an act of managing and guiding the advocates to reach the
aim by means of organizing and motivating. Political leadership appears to be
at the center of most of the studies done in political sciences field.
Recently, it has appeared that when people make choice, they take into
consideration the concrete political products such as the leader, candidates
and promises rather than ideology, the party programme or the regulations.
These studies have been focused on what kind of features the political leaders
must have depending on the source of power in politics. The process of leadership is a function of a leader, followers and
conditions. A viewpoint tackling the followers and conditions with the leader
and the interaction between all these factors provide a better come out of the
process. How political leadership types, some of which are known as authoritarian,
charismatic, transformational democratic, are percieved by the followers, how
the expectations about these types appeared and from which factors they are
affected are the factors as crucial as the features of the leader. In this
study, the effect of media on political leadership expactations, which has
great importance in terms of all organizations from the smallest ones of the
states and internatinoal public opinions, has been examined. In the case of
Turkey, it has been clasified that the media, which is one of the social
factors affecting the leadership expectations of political advocates, has some
certain effects under some conditions. 

Anahtar Kelimeler

Media, political leadership, politics

Medyanın Siyasi Liderlik Beklentilerine Etkisi

Öz

Siyasi liderlik, bir siyasi hareketin ya da partinin
ulaşmaya çalıştığı amaçlar için yandaş kazanmak, kazanılan yandaşları hedefe
ulaşmak için organize ve motive ederek yönetme ve yöneltme eylemidir. Siyaset
bilimi alanında yapılan çalışmaların birçoğunun merkezinde siyasi liderlik
bulunmaktadır. Son yıllarda giderek artan biçimde, insanların siyasi
tercihlerini yaparken ideolojiden, program ve tüzüklerden ziyade somut siyasi
ürünler olarak görünen lider, vaadler, adaylar gibi unsurlara baktıkları
görülmektedir. Siyasi liderlik üzerine yapılan çalışmalar, siyasette gücün
kaynağına bağlı olarak, siyasi liderliğin ne tür özelliklere sahip olması
gerektiği üzerine yoğunlaşmışlardır. Liderlik süreci, lider, izleyiciler ve
koşulların bir fonksiyonudur. Liderle beraber, izleyenler ile koşulların ve tüm
bu faktörler arasındaki etkileşimin ele alındığı bir bakış açısı, sürecin daha
iyi anlaşılmasını sağlamaktadır. Belli başlıları otoriter, karizmatik,
dönüşümcü ve demokratik olarak bilinen siyasi liderlik tiplerinin yandaşlarca
nasıl algılandığı, bu tiplerle ilgili beklentilerin nasıl oluştuğu ve hangi
faktörlerden etkilendiği, liderin özellikleri kadar önem taşıyan faktörlerdir.
Bu çalışmada, en küçük örgüt ve işletmelerden devletlere ve uluslararası
kamuoyuna kadar tüm organizasyonların faaliyetleri bakımından artık büyük önem
taşıyan medyanın, siyasi liderlik beklentileri üzerindeki etkisi incelenmeye
çalışılmıştır. Türkiye örneğinde, siyasi parti yandaşlarının liderlik
beklentilerine etki eden sosyal faktörler içinde medyanın da bazı koşullarda
belli bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiş, bununla ilgili araştırma
sonuçlarına yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Medya, Siyasi Liderlik, Siyaset

Kaynakça

• - BENNET, W.Lance; IYENGAR, Shanto (2008). “A New Era of Minimal Effects? The Changing Foundations of Political Communication”, Journal of Communication, 58(4), 707-731.
• - BURNS, J (1979). Leadership, New York: Harper and Row.
• - DEAN Dianne (2004). “A Faustian Pact? Political Marketing and th Authoritorian Personality”, Journal of Public Affairs,Vol. 4, No.3, 256-267.
• - DENVER, David (1989). Elections and Voting Behaviour in Britain, London : Philip Allan.
• - EDINGER, L. Joachim (1976). Political Leadership in Industrialized Societes, New York: Robert E. Krieger Publishing Company.
• - HARROP, Martin; MILLER, William L. (1987). Election and Voters a Comparative Introduction, Londra: Mcmillan.
• - İRVAN, Süleyman (2001). “Gündem Belirleme Yaklaşımının Genel Bir Değerlendirmesi”, İletişim Dergisi, Sayı: 9, 69-106.
• - İSLAMOĞLU, Hamdi (2002). Siyaset Pazarlaması Toplam Kalite Yaklaşımı, İstanbul: Beta Yayınları.
• - KAHRAMAN, A.Burak (2002). Siyasal Katılıma Etki Eden Sosyolojik Faktörler (Isparta Uygulaması), Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• - KALENDER, Ahmet (2005). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri, Konya: Çizgi Yayınevi.
• - KARAHAN USLU, Zeynep (2016). “Siyasal İletişim Yöntemlerinin Seçmen Davranışına Etkisi ve 22 Temmuz 2007 Seçimleri”, Siyasal İletişim, (http://www.siyasaliletisim.org/pdf/siyasal iletisimyontemive secmen davranisi.pdf), (15.09.2016).
• - KAVANAGH, Dennis (1995). Election Campaigning The New Marketing of Politics, Cambridge: Blackwell Publishers.
• - KAYA, A. Raşit (1985). Kitle İletişim Sistemleri, Ankara: Teori Yayınları.
• - KELLERMAN, Barbara (ed.) (1986). Political Leadership: A Source Book, Pittsburgh: University of Pittsburgh Press.
• - KIŞLALI, A.Taner (1987). Siyaset Bilimi, Ankara: A.Ü.Basın-Yayın Yüksekokulu Yayınları, No: 9.
• - KLAPPER, Joseph (1957). “What We Know About The Effects of Mass Communication: The Brink of Hope”, The Public Opinion Quarterly, 453-474.
• - LATIMER, Margaret K. (1984). “Policy Issues and Personal Images in Political Advertising in a State Election”, Journalism Quarterly, Vol. 61, S. 4, 776-784.
• - McCOMBS, Maxwell; SHAW, Donald (1984). The Agenda Setting Function of The Press, Washington: Congressional Quarterly Inc.
• - McQUAIL, Denis; WINDAHL, Sven (1993). İletişim Modelleri,çev. Mehmet Küçükkurt, Ankara: İmaj Yayınları.
• - MILBURN, A. Michael (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset, çev. Ali Dönmez - Veli Duyan, Ankara: İmge Kitabevi.
• - MOOG, Sandra; SLUYTER-BELTRAO, Jeffrey (2000). The Transformation of Political Communication, Axford Barrie ve Huggings Richard(Ed.), New Media and Politics, London: Sage Publications.
• - NEUMANN, E.Noelle (1992). The Contribution of Spiral of Silence Theory to an Understanding of Mass Media, New York: Paragon House.
• - ÖZGÜL, Bülent (2016). Halkla İlişkilerciler İçin Gazetecilik Bilgisi, Ankara: Sage Yayıncılık.
• - ÖZKAN, Abdullah (2004). Siyasal İletişim, İstanbul : Nesil Yayınları.
• - PALMER, Jerry (2002). “Smoke and Mirrors: Is That The Way It Is? Themes in Political Marketing”, Media, Culture&Society, Vol.24,245-363.
• - POLAT Cihat; KÜLTER Banu (2008). “Genç Seçmenler Gözüyle Siyasal Ürün (Siyasi Lider) Özellikleri: Ankara’daki Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Çalışma”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 1, 1-31.
• - SİTEMBÖLÜKBAŞI, Şaban (2004). “Isparta’da Seçmenlerin Parti Tercih Nedenleri Üzerine Bir Araştırma: 1995, 1999 ve 2002 Genel Seçimleri Karşılaştırması”, Akdeniz Ün. İİBF Dergisi (8),156-176.
• - TEMEL, Faruk (2013). “Siyasal Tercihlerin Oluşum Sürecinde Kitle İletişim Araçlarının Rolü”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 29, 239-250.
• - TOKGÖZ, Oya (1979). Siyasal Haberleşme ve Kadın, Ankara Ü. SBF Yay., Ankara: Sevinç Matb..
• - TUCKER, Robert C. (1981). Politics as Leadership, Columbia: University of Missouri Press.
• - TURAM, Erdoğan (1994). Medyanın Siyasi Hayata Etkileri, İstanbul: İrfan Yayınevi.
• - WEBER, Max (1996). Meslek Olarak Siyaset,çev. Taha Parla, İstanbul: İletişim Yayınları.
• - YILDIZ, Nuran (2002). Türkiye’de Siyasetin Yeni Biçimi: Liderler İmaj Medya, Ankara: Phoenix Yayınevi.
• - YÜKSEL, Erkan (2001). Medyanın Gündem Belirleme Gücü, Konya: Çizgi Kitabevi.
• - ZACCARO, Stephen J. (1991). “Leadership and Social Intelligence: Linking Social Perceptiveness and Behavioral Flexibility to Leader Effectiveness”, The Leadership Quarterly,Vol.2, 317-342.