Öz
Her başarının temelinde iletişim bulunmaktadır. İnsanların
karşılıklı iş birliği içinde çalışabilmesi birbirleri ile iletişim kurmasına
bağlıdır. Örgütteki iletişim, resmi ve gayri resmi iletişim olmak üzere ikiye
ayrılır. Bu çalışmanın amacı; çalışanların kurduğu gayri resmi iletişimin
örgütsel bağlılıkları üzerindeki etkisini araştırmaktır. Literatürde resmi
iletişimin yetersizliğinin örgütsel bağlılığı olumsuz yönde etkilediğine dair
araştırmalar mevcuttur. Ancak gayri resmi iletişimin örgütsel bağlılığı nasıl
etkilediğine dair bir araştırmaya rastlanmamıştır. Araştırma kapsamında gayri resmi
iletişim durumunu tespit etmek maksadıyla çalışanların örgütün farklı
kademelerinde çalışan ve kendilerine göre üst, as ve eşit seviyede olan diğer çalışanlarla
ve aynı örgütre çalışmayan ama iş gereği iletişimde olan kişilerle iş tanımı
dışında sosyal amaçlı görüşüp görüşmediği sorulmuştur. Ayrıca gayri resmi
iletişimin örgütsel bağlılık üzerindeki etkisinin çalışılan sektör ve departmana
göre anlamlı farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Kamuda ve özel
sektörde çalışan 405 kişiden toplanan verilerin analizi neticesinde; gayri
resmi iletişimin örgütsel bağlılığı olumlu etkilediği ve bu etkinin çalışılan departman
ve sektöre göre farklılaştırmadığı sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AHMADOV, Fariz, MUSTAFAYEVA Lale ve ERSOY, Sevdiye Ersoy (2008). “Aile İşletmelerinde Yöneticilerin Örgütsel Bağlılığın Güçlendirilmesinde İzlediği Stratejiler (Sakarya Sanayi Bölgesi Örneği)”, VII. Anadolu İşletmecilik Kongresi Bildiriler Kitabı, s. 139-146.
- BALAY, Refik (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık, Nobel, Ankara.
- COHEN, Aaron (1991). “Career stage as a moderator of the relationships between organizational commitment and its outcomes: A meta-analysis”, Journal of Occupational Psychology, 64, s. 253-268.
- ÇÖL, Güner (2004). Örgütsel Bağlılık Kavramı ve Benzer Kavramlarla İlişkisi. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 6(2), 40-60.
- ÇÖLLÜ, Fazıl ve SUMMAK, Erhan (2010). ”Örgütsel iletişim Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Konya’da Bulunan Mali Müşavir Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 13 (1-2), s. 273-288.
- DAVENPORT, Thomas H., HARRİS, Jeanne ve SHAPİRO, Jeremy (2010). “Yetenek Analizleri Üzerinden Rekabet Etmek”. Capital (2010). Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler, Kasım 2010, s. 190-202.
- DOĞAN, Selen ve KILIÇ, Selçuk (2007). “Örgütsel Bağlılığın Sağlanmasında Personel Güçlendirmenin Yeri ve Önemi”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29, s. 37-61.
- DEMİREL, Yavuz (2008). “Örgütsel Güvenin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Tekstil Sektörü Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma”Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi, 15(2), s.179-194.
- DEMİREL, Yavuz (2009). “Örgütsel Bağlılık ve Üretkenlik Karşıtı Davranışlar Arasındaki İlişkiye Kavramsal Yaklaşım” İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 15, s. 115-132.
- ESMER, Yavuz ve YÜKSEL, Muhammet. (2017). “İş Yaşamında Örgütsel Bağlılık: Teorik Bir Çerçeve” Akademik Bakış Dergisi, Sayı:62, s.258-272.
- EVREN, Zeki. (2017). Örgütsel Bağlılık ve Mağazacılık Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Araştırma, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Bilim Dalı Tezsiz Yüksek Lisans Projesi. Denizli.
- GENÇ, Nurullah (2003). Başarı Bedel İster, Timaş, İstanbul.
- GENÇ, Nurullah (2004). Yönetim ve Organizasyon, Seçkin, Ankara.
- GOFFEE, Rob ve GARETH, Jones (2013). “Dünyanın En İyi İşyerini Yaratmak”, Harvard Business Review Türkiye, Mayıs 2013, s. 91-98.
- GÖKSU, T. (2007). “Örgütsel Davranış”. S. Güney (ed.), Yönetim ve Organizasyon içinde, Nobel, Ankara, s. 182-197.
- HOŞ, Canan ve OKSAY, Aygen. (2015). “Hemşirelerde Örgütsel Bağlılık ile İş Tatmini İlişkisi”, Süleymen Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 20(4), s.1-24.
- İNCE, Mehmet ve GÜL, Hasan (2005). Örgütsel Bağlılık, Çizgi, Ankara.
- KOÇEL, Tamer (2014). İşletme Yönetimi, Genişletilmiş 15.b., Beta, İstanbul.
- MEYER, John P. ve ALLEN, Natalie (1991). “A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment”, Human Resources Management Review, 1 (1), s. 61-89.
- MOWDAY, Richard T., PORTER, Lyman W. ve STEERS, Richard M. (1982). Employee-Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absenteeism, and Turnover. New York, Academic Press.
- MURRAY, Kevin (2014). Liderlik ve İletişim, Çev.: Ümit Şensoy, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
- RICHARDS, Beverly., O’BRİEN, Terrance ve AKROYD, Duane (1994). “Predicting the Organizational Commitment of Marketing Education and Health Occupations EducationTeachers by Work Related Rewards”, http://scholar.lib.vt.edu/ejournals/JITE/v32n1/Richards.html, Erişim Tarihi: 01 Aralık 2010.
- ROBBINS Stephen P. ve JUDGE, Timothy A. (2012). Örgütsel Davranış, Çev.Ed.: İnci Erdem, Nobel, Ankara.
- SALTIK, Beril, ÜNSAR, Agah Sinan, OĞUZHAN, Adil. (2015). “Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılığa Olan Etkisi: Bir Alan Araştırması” Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, Cilt: 52 Sayı: 600. S. 47-58.
- SÖKMEN, Alptekin (2010). Yönetim ve Organizasyon,Detay, Ankara.
- TEVRÜZ, Suna, ERDEM, İnci ve BOZKURT, Tülay (2012). Davranışlarımızdan Seçmeler, 3.b., Nobel, Ankara.
- VURAL, Beril AKINCI (2007). “Örgüt Kültürü İletişim Liderlik Motivasyon Bağlılık Performans Açısından Değerlendirme”, Nobel Yayıncılık, Ankara.
- YAVUZ, Şenol. (2009).“Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesi Çalışanlarının Liderlik Algılarının ve Örgütsel Bağlılıklarının İş Tatminine Etkisi” Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Kurumları Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, s.12-13.
- YÜKSEL, Haluk (1988). İletişim Biliminin Temelleri, Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir.
Öz
Communication is at the heart of every success. The
ability of people to work in mutual cooperation depends on communicating with
each other. Communication in the organization is classified formal and informal
communication. The purpose of this study is to investigate the influence of
informal communication between organizational hierarchies on organizational
commitment. There are researches in the literature that the inadequacy of
formal communication has an adverse effect on organizational commitment.
However, no research has been found on how informal communication has affected
organizational commitment. Within the scope of the research, in order to
determine the status of informal communication; we have asked employees whether
they have been in communication with other employees including their
subordinates, supervisors and equivalence both in and out of organization. In addition,
it has been investigated whether this situation is meaningful in terms of
sectors and departments. The data were collected from 405 people working in
public and private sectors. As a result of the research; informal communication
influenced organizational commitment, and this situation did not differ between
departments and sectors.
Anahtar Kelimeler
Communication Organizational Commitment Informal Communication
Kaynakça
- AHMADOV, Fariz, MUSTAFAYEVA Lale ve ERSOY, Sevdiye Ersoy (2008). “Aile İşletmelerinde Yöneticilerin Örgütsel Bağlılığın Güçlendirilmesinde İzlediği Stratejiler (Sakarya Sanayi Bölgesi Örneği)”, VII. Anadolu İşletmecilik Kongresi Bildiriler Kitabı, s. 139-146.
- BALAY, Refik (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık, Nobel, Ankara.
- COHEN, Aaron (1991). “Career stage as a moderator of the relationships between organizational commitment and its outcomes: A meta-analysis”, Journal of Occupational Psychology, 64, s. 253-268.
- ÇÖL, Güner (2004). Örgütsel Bağlılık Kavramı ve Benzer Kavramlarla İlişkisi. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 6(2), 40-60.
- ÇÖLLÜ, Fazıl ve SUMMAK, Erhan (2010). ”Örgütsel iletişim Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Konya’da Bulunan Mali Müşavir Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 13 (1-2), s. 273-288.
- DAVENPORT, Thomas H., HARRİS, Jeanne ve SHAPİRO, Jeremy (2010). “Yetenek Analizleri Üzerinden Rekabet Etmek”. Capital (2010). Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler, Kasım 2010, s. 190-202.
- DOĞAN, Selen ve KILIÇ, Selçuk (2007). “Örgütsel Bağlılığın Sağlanmasında Personel Güçlendirmenin Yeri ve Önemi”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29, s. 37-61.
- DEMİREL, Yavuz (2008). “Örgütsel Güvenin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Tekstil Sektörü Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma”Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi, 15(2), s.179-194.
- DEMİREL, Yavuz (2009). “Örgütsel Bağlılık ve Üretkenlik Karşıtı Davranışlar Arasındaki İlişkiye Kavramsal Yaklaşım” İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 15, s. 115-132.
- ESMER, Yavuz ve YÜKSEL, Muhammet. (2017). “İş Yaşamında Örgütsel Bağlılık: Teorik Bir Çerçeve” Akademik Bakış Dergisi, Sayı:62, s.258-272.
- EVREN, Zeki. (2017). Örgütsel Bağlılık ve Mağazacılık Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Araştırma, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Bilim Dalı Tezsiz Yüksek Lisans Projesi. Denizli.
- GENÇ, Nurullah (2003). Başarı Bedel İster, Timaş, İstanbul.
- GENÇ, Nurullah (2004). Yönetim ve Organizasyon, Seçkin, Ankara.
- GOFFEE, Rob ve GARETH, Jones (2013). “Dünyanın En İyi İşyerini Yaratmak”, Harvard Business Review Türkiye, Mayıs 2013, s. 91-98.
- GÖKSU, T. (2007). “Örgütsel Davranış”. S. Güney (ed.), Yönetim ve Organizasyon içinde, Nobel, Ankara, s. 182-197.
- HOŞ, Canan ve OKSAY, Aygen. (2015). “Hemşirelerde Örgütsel Bağlılık ile İş Tatmini İlişkisi”, Süleymen Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 20(4), s.1-24.
- İNCE, Mehmet ve GÜL, Hasan (2005). Örgütsel Bağlılık, Çizgi, Ankara.
- KOÇEL, Tamer (2014). İşletme Yönetimi, Genişletilmiş 15.b., Beta, İstanbul.
- MEYER, John P. ve ALLEN, Natalie (1991). “A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment”, Human Resources Management Review, 1 (1), s. 61-89.
- MOWDAY, Richard T., PORTER, Lyman W. ve STEERS, Richard M. (1982). Employee-Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absenteeism, and Turnover. New York, Academic Press.
- MURRAY, Kevin (2014). Liderlik ve İletişim, Çev.: Ümit Şensoy, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
- RICHARDS, Beverly., O’BRİEN, Terrance ve AKROYD, Duane (1994). “Predicting the Organizational Commitment of Marketing Education and Health Occupations EducationTeachers by Work Related Rewards”, http://scholar.lib.vt.edu/ejournals/JITE/v32n1/Richards.html, Erişim Tarihi: 01 Aralık 2010.
- ROBBINS Stephen P. ve JUDGE, Timothy A. (2012). Örgütsel Davranış, Çev.Ed.: İnci Erdem, Nobel, Ankara.
- SALTIK, Beril, ÜNSAR, Agah Sinan, OĞUZHAN, Adil. (2015). “Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılığa Olan Etkisi: Bir Alan Araştırması” Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, Cilt: 52 Sayı: 600. S. 47-58.
- SÖKMEN, Alptekin (2010). Yönetim ve Organizasyon,Detay, Ankara.
- TEVRÜZ, Suna, ERDEM, İnci ve BOZKURT, Tülay (2012). Davranışlarımızdan Seçmeler, 3.b., Nobel, Ankara.
- VURAL, Beril AKINCI (2007). “Örgüt Kültürü İletişim Liderlik Motivasyon Bağlılık Performans Açısından Değerlendirme”, Nobel Yayıncılık, Ankara.
- YAVUZ, Şenol. (2009).“Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesi Çalışanlarının Liderlik Algılarının ve Örgütsel Bağlılıklarının İş Tatminine Etkisi” Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Kurumları Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, s.12-13.
- YÜKSEL, Haluk (1988). İletişim Biliminin Temelleri, Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Mart 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 1 |
