A REVIEW ON THE TOPIC OF THE NEWS IN THE MAIN NEWSLETTERS AND THE RELATIONSHIP BETWEEN PRESENTATION STYLE AND RATING
Öz
Since its invention, television has been a means of mass communication that has maintained its importance in terms of social impact. The most important function of television, which has different functions for the society, is to provide news and information. The news function started to interfere with the entertainment function, one of the other functions for television, and news presentations began to take shape on a server basis. In this context, the concept of or anchor, which appeared in the USA first, brought a new breath to the main news bulletins. Main newsletters, which are frequently preferred by individuals to learn what is happening at the end of the day, are also a prestige indicator for television channels. For this reason, it is seen that the main news bulletins in which individuals make judgments against the television channel are very important. The news topics, news rankings, presentation style of the presenter and news items in the main news bulletin can be decisive in terms of watching the television channel. The aim of this study is to determine whether the news topics covered in the main news bulletins and the style of presentation of the news are related to the rating. This study is important in terms of revealing the reasons of choosing the main newsletters by society in Turkey. In this context, the most watched news bulletins in Turkey (news topics, news number of administrations as well, in terms of presentation by taking shape) were investigated qualitatively and quantitatively.
Anahtar Kelimeler
Main News News Presentation Presentation Style Rating Anchor
Kaynakça
- AKER, Hacer (2010). “Televizyon Haberciliğinde Anchor’ların Kullandıkları Beden Dilinin İzleyicinin Kanal Tercihi Üzerine Etkisi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ATİK, Abdulkadir (2006). “Türkiye’de Özel Televizyon Haberciliğinde Eğlendiren Bilgi (Infotainment) Süreci ve Örnek Program Show Tv Anahaber Kuşağı”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- AZİZ, Aysel (1981). Radyo ve Televizyona Giriş, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
- BAL, Enes (2007). “Televizyon Haberciliğinde Magazinleşme Olgusu: TRT, NTV VE SHOW TV ÖRNEĞİ”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- BALCI, Şükrü ve BEKİROĞLU Onur (2012). “İçerikten Anlama Giden Bir Tünel Olarak İçerik Çözümlemesi: 2011 Genel Seçimlerinde Ak Parti TV Reklamları Üzerine Bir Araştırma”, Görsel Metin Çözümleme, Ed: Özlem Güllüoğlu, Ankara: Ütopya Yayınevi, 268-323.
- BERTRAND, Jean (2004). Medya Etiği, Ankara: Özkan Matbaa.
- BOSTANCI, M. Naci (2004). Televizyon Dilindeki İslam, Ankara: Odak Yayınevi.
- BÜYÜKBAYKAL, Güven (2007). “Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Etkileri”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt: 0, Sayı: 28, 31-44.
- ÇAKIR, Vedat (2005). “Bir Sosyal Etkinlik Olarak Eğlence ve Televizyon (Konya Örneği)”, Doktora Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ÇİÇEK, Sefa Eyyub (2011). “Akademisyenlerin Televizyon Reklamlarına Yönelik Motivasyonları Üzerine Bir İnceleme”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- GÜLLÜOĞLU, Özlem (2013). “Medyada Etik İlke ve Kuralların Belirlenmesi”, İletişim ve Etik, Ed: Metin Işık, Konya: Eğitim Yayınevi, 163-184.
- IŞIK, Metin (2007). Televizyon ve Çocuk, İstanbul: Eğitim Yayınevi.
- İNCE, Mustafa (2018). Haber edinme aracı olarak internet ve internet haberciliği, Konya: Eğitim Yayınevi
- İNCE, Mustafa ve KOÇAK, Mevlut, Can (2018). “The Use of TV in USA Precidency Elections as a Mass Media”. Turkish Studies Information Technologies and Applied Sciences. Volume 13/13 Spring. Ankara
- KAYA, A. Raşit (1985). Kitle İletişim Sistemleri, Ankara: Teori Yayınları.
- KÜÇÜKERDOĞAN, Rengin (2010). “Televizyon Eğlendirir mi? Yoksa…”, Televizyon ve…, Ed: Bülent Küçükerdoğan, Ankara: Ütopya Yayınevi, 9-38.
- NEUENDORF, Kimberly A. (2002). The Content Analysis Guidebook, Thousand Oaks, California: Sage Publications.
- ÖZGEN, Murat (2002). Gazetecinin Etik Kimliği, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
- POSTMAN, Neil (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence, Çev: Osman Akınhay, İstanbul: Ayrıntı Yayınları
- SEVİM, B. Aydın (2008). “Kültür Endüstrisi Bağlamında Yıldızlaştırılan Televizyon Anahaber Sunucularının Haberin İzlenmesine Etkileri”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ŞEKER, Mustafa (2007). “Televizyon Haberciliğinde Küresel Format ve Haberciliğe Etkileri”, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 4, 36-44.
- ŞENTÜRK, Rıdvan. (2009). Raymond Williams’ın Televizyon Teorisi, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 4, 186-200.
- TOKGÖZ, Oya. (2012). Temel Gazetecilik, Ankara: İmge Kitabevi.
- TÜRKAN, Turgay (2006). “Televizyon Haber Yayıncılığında Tabloidleşme Olgusu: ATV ve Kanal 7 Haber Bültenlerinin Karşılaştırılması”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- VURAL, İ. Keskin (2004). “Televizyon Haberciliğinde Bir Mesleki Kişilik Olarak “Anchor” Türkiye’deki Uygulama Biçimine Yönelik Bir Değerlendirme”, İstanbul, 2th. International Sympousium Communication in the Millenium, 1047-1067.
- WILLIAMS, Raymond (2003). Televizyon, Teknoloji ve Kültürel Biçim, Çev: Ahmet U. Türkbağ, Ankara: Dost Kitabevi.
ANA HABER BÜLTENLERİNDE HABERLERİN KONUSU VE SUNUM TARZI İLE REYTİNG ARASINDAKİ İLİŞKİ ÜZERİNE BİR İNCELEME
Öz
Televizyon, icat edildiği tarihten bu yana toplumsal etkisi açısından önemini koruyan bir kitle iletişim aracı olmuştur. Topluma yönelik farklı fonksiyonları olan televizyonun en önemli işlevi haber ve bilgi vermedir. Haber verme işlevi, televizyon için sonraları diğer işlevlerden biri olan eğlendirme işlevi ile karışmaya başlamış ve haber sunumları sunucu temelinde şekillenmeye başlamıştır. Bu bağlamda ilk olarak ABD’de ortaya çıkan “anchor” kavramı ana haber bültenlerine yeni bir soluk getirmiştir.
Gün sonunda olup bitenleri öğrenmek için bireyler tarafından sıklıkla tercih edilen ana haber bültenleri aynı zamanda televizyon kanalları için de bir prestij göstergesidir. Bu nedenle televizyon kanalına karşı bireylerin birtakım yargılara varacağı ana haber bültenleri oldukça önemli görülmektedir. Ana haber bülteninde işlenen haber konuları, haber sıralaması, sunucunun haberi sunuş tarzı gibi unsurlar televizyon kanalının izlenmesi açısından belirleyici olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı da ana haber bültenlerinde işlenen haber konuları ve haberin sunum tarzının reyting ile bir ilişkisi olup olmadığını belirtmektir. Çalışma, Türkiye’deki ana haber bültenlerinin toplum tarafından tercih edilme sebeplerini ortaya koyma açısından önem taşımaktadır. Bu bağlamda, Türkiye’de en çok izlenen ana haber bültenleri (haber konusu, haber sayısı, sunum şekli açısından ele alınarak) nitelik ve nicelik olarak içerik çözümlemesi yöntemiyle incelenmiş, ana haber bültenlerinde yayınlanan haberlerin konusu ve sunum şekli ile reyting oranları arasında bağlantı olduğu tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKER, Hacer (2010). “Televizyon Haberciliğinde Anchor’ların Kullandıkları Beden Dilinin İzleyicinin Kanal Tercihi Üzerine Etkisi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ATİK, Abdulkadir (2006). “Türkiye’de Özel Televizyon Haberciliğinde Eğlendiren Bilgi (Infotainment) Süreci ve Örnek Program Show Tv Anahaber Kuşağı”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- AZİZ, Aysel (1981). Radyo ve Televizyona Giriş, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
- BAL, Enes (2007). “Televizyon Haberciliğinde Magazinleşme Olgusu: TRT, NTV VE SHOW TV ÖRNEĞİ”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- BALCI, Şükrü ve BEKİROĞLU Onur (2012). “İçerikten Anlama Giden Bir Tünel Olarak İçerik Çözümlemesi: 2011 Genel Seçimlerinde Ak Parti TV Reklamları Üzerine Bir Araştırma”, Görsel Metin Çözümleme, Ed: Özlem Güllüoğlu, Ankara: Ütopya Yayınevi, 268-323.
- BERTRAND, Jean (2004). Medya Etiği, Ankara: Özkan Matbaa.
- BOSTANCI, M. Naci (2004). Televizyon Dilindeki İslam, Ankara: Odak Yayınevi.
- BÜYÜKBAYKAL, Güven (2007). “Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Etkileri”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt: 0, Sayı: 28, 31-44.
- ÇAKIR, Vedat (2005). “Bir Sosyal Etkinlik Olarak Eğlence ve Televizyon (Konya Örneği)”, Doktora Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ÇİÇEK, Sefa Eyyub (2011). “Akademisyenlerin Televizyon Reklamlarına Yönelik Motivasyonları Üzerine Bir İnceleme”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- GÜLLÜOĞLU, Özlem (2013). “Medyada Etik İlke ve Kuralların Belirlenmesi”, İletişim ve Etik, Ed: Metin Işık, Konya: Eğitim Yayınevi, 163-184.
- IŞIK, Metin (2007). Televizyon ve Çocuk, İstanbul: Eğitim Yayınevi.
- İNCE, Mustafa (2018). Haber edinme aracı olarak internet ve internet haberciliği, Konya: Eğitim Yayınevi
- İNCE, Mustafa ve KOÇAK, Mevlut, Can (2018). “The Use of TV in USA Precidency Elections as a Mass Media”. Turkish Studies Information Technologies and Applied Sciences. Volume 13/13 Spring. Ankara
- KAYA, A. Raşit (1985). Kitle İletişim Sistemleri, Ankara: Teori Yayınları.
- KÜÇÜKERDOĞAN, Rengin (2010). “Televizyon Eğlendirir mi? Yoksa…”, Televizyon ve…, Ed: Bülent Küçükerdoğan, Ankara: Ütopya Yayınevi, 9-38.
- NEUENDORF, Kimberly A. (2002). The Content Analysis Guidebook, Thousand Oaks, California: Sage Publications.
- ÖZGEN, Murat (2002). Gazetecinin Etik Kimliği, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
- POSTMAN, Neil (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence, Çev: Osman Akınhay, İstanbul: Ayrıntı Yayınları
- SEVİM, B. Aydın (2008). “Kültür Endüstrisi Bağlamında Yıldızlaştırılan Televizyon Anahaber Sunucularının Haberin İzlenmesine Etkileri”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ŞEKER, Mustafa (2007). “Televizyon Haberciliğinde Küresel Format ve Haberciliğe Etkileri”, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 4, 36-44.
- ŞENTÜRK, Rıdvan. (2009). Raymond Williams’ın Televizyon Teorisi, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 4, 186-200.
- TOKGÖZ, Oya. (2012). Temel Gazetecilik, Ankara: İmge Kitabevi.
- TÜRKAN, Turgay (2006). “Televizyon Haber Yayıncılığında Tabloidleşme Olgusu: ATV ve Kanal 7 Haber Bültenlerinin Karşılaştırılması”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- VURAL, İ. Keskin (2004). “Televizyon Haberciliğinde Bir Mesleki Kişilik Olarak “Anchor” Türkiye’deki Uygulama Biçimine Yönelik Bir Değerlendirme”, İstanbul, 2th. International Sympousium Communication in the Millenium, 1047-1067.
- WILLIAMS, Raymond (2003). Televizyon, Teknoloji ve Kültürel Biçim, Çev: Ahmet U. Türkbağ, Ankara: Dost Kitabevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Mart 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Kasım 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 8 Sayı: 1 |
