THE ROLE OF VIRTUAL GOSSIP IN ORGANIZATIONAL COMMUNICATION: A QUALITATIVE PRACTICE FOR ACADEMICIANS IN THE COVID-19 PANDEMIC PROCESS

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 2, 817 - 847, 30.09.2021

Firat Ata , Ömer Faruk Coşkun

https://doi.org/10.19145/e-gifder.916667

Öz

Gossip, which is considered as an informal element in organizational communication, appears in the form of virtual gossip carried out in digital environments or with digital tools during the Covid-19 Pandemic process. The Covid-19 Pandemic, which directly or indirectly affects all organizations in social life, has made it necessary to transfer the education and teaching activities carried out at universities to the digital environment. Academics who perform their duties and responsibilities mostly from home have communicated with both their students and colleagues through digital tools. In this study, the qualitative method was used, which made virtual gossip the subject of the Covid-19 Pandemic process, in which digital communication came to the fore. As part of the study, which used the semi-structured interview technique in the data collection process, the thoughts of 15 academics were applied. The findings show that academics accept the existence of virtual gossip and use virtual gossip in the organizational communication process due to different socio-psychological needs. According to research results, in the process of the Covid-19 Pandemic, face-to-face communication was replaced by digital tools and media, while face-to-face gossip was replaced by virtual gossip. In addition, in this study, it was concluded that virtual gossip has different effects with its individual and organizational dimensions.

Anahtar Kelimeler

Organizational Communication, Organizational Gossip, Virtual Gossip, Cyber Gossip, Covid-19 Pandemic

ÖRGÜTSEL İLETİŞİMDE SANAL DEDİKODUNUN ROLÜ: COVID-19 SALGINI SÜRECİNDE AKADEMİSYENLERE YÖNELİK NİTEL BİR UYGULAMA

Öz

Örgütsel iletişim içerisinde resmi olmayan bir unsur olarak değerlendirilen dedikodu, Covid-19 Salgını sürecinde dijital ortamlarda veya dijital araçlarla gerçekleştirilen sanal dedikodu türüyle karşımıza çıkmaktadır. Toplumsal hayat içerisindeki tüm örgütleri doğrudan veya dolaylı olarak etkileyen Covid-19 Salgını, üniversitelerde gerçekleştirilen eğitim ve öğretim faaliyetlerinin de dijital ortama taşınmasını zorunlu kılmıştır. Görev ve sorumluluklarını çoğunlukla evlerinden gerçekleştiren akademisyenler hem öğrencileriyle hem de iş arkadaşlarıyla dijital araçlar vasıtasıyla iletişim kurmuştur. Dijital iletişimin ön plana çıktığı Covid-19 Salgını sürecinde sanal dedikoduyu konu edinen bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama sürecinde yarı yapılandırılmış görüşme tekniğinin kullanıldığı bu çalışma kapsamında 15 akademisyenin düşüncelerine başvurulmuştur. Elde edilen bulgular, akademisyenlerin sanal dedikodunun varlığını kabul ettiklerini ve farklı sosyo-psikolojik ihtiyaçlardan dolayı örgütsel iletişim sürecinde sanal dedikoduyu kullandıklarını göstermektedir. Araştırma sonuçlarına göre, Covid-19 Salgını sürecinde yüz yüze iletişimin yerini dijital araç ve ortamlarla yapılan iletişim alırken yüz yüze gerçekleştirilen dedikodunun yerini ise sanal dedikodunun aldığı görülmektedir. Ayrıca bu araştırmada, sanal dedikodunun bireysel ve örgütsel boyutlarıyla farklı etkilerinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel İletişim, Örgütsel Dedikodu, Sanal Dedikodu, Siber Dedikodu, Covid-19 Salgını

Kaynakça

• AKDURU, Hale ve SEMERCİ̇ÖZ, Fatih (2017). “Kamu Kurumlarında Örgütsel Dedikodu ve İşyeri Yalnızlığına Dair Bir Araştırma”, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13 (13), s. 106-119.
• BLITHE, Sarah Jane (2014). “Creating the Water Cooler: Virtual Workers’ Discursive Practices of Gossip”, Qualitative Research Reports in Communication, 15 (1), s. 59-65.
• BRADY, Daniel, DOUGLAS, Brown ve LIANG, Lindie Hanyu (2017). “Moving Beyond Assumptions of Deviance: The Reconceptualization and Measurement of Workplace Gossip”, Journal of Applied Psychology, 102 (1), s. 1-25.
• CENGİZ, Alim Koray (2017). “Bir Yerli Olma Bağlamında Dedikodu, Söylentiler ve Antakyalılık”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5 (51), s. 311-327.
• CINTRON, Rosa (2010). “Gossip on Steroids: Cyber-Bullying, Stalking, Harassing. Women in Higher Education”, 19(7), s. 18-19.
• DIFONZO, Nicholas ve BORDIA, Prashant (2007). “Rumor psychology: Social and Organizational Approaches”, American Psychological Association.
• ELLWARDT, Lea, LABIANCA, Giuseppe ve WITTEK, Rafael (2012a). “Who are The Objects of Positive and Negative Gossip at Work? A Social Network Perspective On Workplace Gossip”, Social Networks, 34, s. 193-205.
• ELLWARDT, Lea, STEGLICH, Christian ve WITTEK, Rafael (2012b). “The Co-evolution of Gossip and Friendship in Workplace Social Networks”, Social Networks, 34 (4), s. 623-633.
• EROĞLU, Erhan (2005). “Yöneticilerin Dedikodu ve Söylentiye Yönelik Davranış Biçimlerinin Belirlenmesi”, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (13), s. 203-218.
• FAY, Martha (2011). “Informal Communication of Co-workers: a Thematic Analysis of Messages”, Qualitative Research in Organizations and Management An International Journal,6 (3), s. 212-229.
• FEHR, Dietmar ve SUTTER, Matthias (2019). “Gossip and The Efficiency of Interactions”, Games and Economic Behavior, 113, s. 448-460.
• FOSTER, K. Eric (2004). “Research On Gossip: Taxonomy, Methods and Future Directions”, Review of General Psychology, 8 (2), s. 78-99.
• GABRIELS, Katleen ve DE BACKER, J. S. Charlotte (2016). “Virtual Gossip: How Gossip Regulates Moral Life in Virtual Worlds”, Computers in Human Behavior, 63, s. 683-693.
• GÖKALİLER, Ebru ve SAATCIOĞLU, Ezgi (2019). “Markalara Yönelik Sanal Dedikodu ve Marka Beğenilirliği İlişkisi Üzerine Bir Araştırma”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (31), s. 171-194.
• GROSSER J. Travis, LOPEZ-KIDWELL, Virginia ve LABIANCA, Giuseppe (2010). “A Social Network Analysis of Positive and Negative Gossip in Organizational Life”, Group & Organization Management. 35(2), s. 177-212.
• HARDING, Goffrey, GANTLEY, M ve TAYLOR, Kevin (2001). Analysing Qualitative Data, (Editörler), Kevin Taylor ve Goffrey Harding. London: SAGE Publication, s. 445-451.
• JAEGER, E. Marianne, SKLEDER, A. Anne ve ROSNOW, L. Ralph (1998). Who's up on The Low Down: Gossip in Interpersonal Relations, (Editörler), Brian H. Spitzberg ve William R. Cupach. The Dark Side of Close Relationships, New York: Lawrence Erlbaum Publication, s. 103-118.
• JOHNSON, David., DONOHUE, William ve ATKIN, Charles (1994). “Differences Between Formal and Informal Communication Channels”, Journal of Business Communication 31 (2), s. 111-122.
• KARCIOĞLU, Fatih, TİMUROĞLU, Kürşat ve ÇINAR, Orhan (2009). “Örgütsel İletişim ve İş Tatmini İlişkisi: Bir Uygulama”, Yönetim, 20 (63), s. 59-73.
• KEÇECİ, Melda, SÜER, Ceyda, ATAKAN, M. Bahar, DURAL, Uzay ve ÇALIŞKAN, Eda (2017). “Kurum İçi İletişim ve Algılanan Güç Kaynaklarının Kuruma ve Yöneticiye Duyulan Güven Üzerindeki Etkisi”, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 52 (2), s. 156-178.
• KELLY, Dawn (2000). “Using Vision to Improve Organisational Communication”, Leadership & Organization Development Journal; 21 (2), s. 92-101.
• KOCABAŞ, Füsun (2005). “Değişime Uyum Sürecinde İç ve Dış Örgütsel İletişim Çabalarının Entegrasyonu”, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (13), s. 247-252.
• KONG, Ming (2018). “Effect of Perceived Negative Workplace Gossip on Employees’ Behaviors”, Original Research, 9, s. 1-12.
• KURLAND, B. Nancy ve PELLED, H. Lisa (2000). “Passing the Word: Toward a Model of Gossip and Power in the Workplace”, The Academy of Management Review, 25 (2), s. 428-438.
• LEBLEBİCİ, N. Doğan, YILDIZ, H. Hüseyin ve KARASOY, Alpay (2009). “Örgütsel Yaşamda Dedikodunun Algılanışı ve Araçsallığı”, Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 9 (18), s. 561-574.
• LEVENT, Faruk ve TÜRKMENOĞLU, Gözde (2019). “Okul Yöneticilerinin Dedikodu ve Dedikodu Yönetimine İlişkin Görüşleri”, OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10 (17), s. 787-814.
• MARTINESCU, Elena, JANNSEN, Onne ve NIJSTAD, A. Bernard (2019). “Gossip As A Resource: How And Why Power Relationships Shape Gossip Behavior”, Organizational Behavior and Human Decision Processes, 153, s. 89-102.
• MCQUAIL, Denis ve WINDAHL, Sven (2010). Kitle İletişim Modelleri, (Çev: Konca Yumlu), Ankara: İmge Kitabevi.
• MERT, Yener (2019). “Kamu Yönetiminde Kurumsal İletişim: Web Siteleri Üzerine Bir Analiz”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12 (62), s. 1513-1522.
• NOON, Mike ve DELBRIDGE, Rick (1993). “News From Behind My Hand: Gossip in Organizations”, Organization Studies, 14 (1), s. 23-36.
• OSKAY, Ünsal (2017). İletişimin ABC’si, İstanbul: İnkılap Kitapevi.
• ÖLÇER, Neslihan ve KOÇER, Sevim (2015). “Örgütsel İletişim: Kocaeli Üniversitesi Akademik Personeli Üzerine Bir İnceleme”, Global Media Journal TR Edition, 6 (11), s. 339-383.
• ÖZARALLI, Nurdan ve TORUN, Alev (2011). “Biçimsel ve Biçimsel Olmayan İletişim, Yönetici ile Kuruma Duyulan Güven ve Üstün Uzmanlık Gücü Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Araştırma”, Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 5 (2), s. 101-113.
• ROMERA, M. Eva, HERRERA-LOPEZ, Mauricio, CASAS, A. Jose, RUİZ, O. Rosario ve DEL REY, Rosario (2018). “How Much Do Adolescents Cybergossip? Scale Development and Validation in Spain and Colombia”, Frontiers in Psychology, 9, s. 1-10.
• ROSNOW, L. Ralph (1988). “Rumor as Communication: A Contextualist Approach. Journal of Communication”, 38 (1), s. 12-28.
• SOLMAZ, Başak (2006). “Söylenti ve Dedikodu Yönetimi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16, s. 563-575.
• ŞAHİN, Ş. ve WOLFF, A. R., (2019), Örgütsel Açıdan Dedikodu ve Söylenti, (Editörler), Erdoğan Kaygın ve Gözde Kosa. Olumsuz Boyutlarıyla Örgütsel Davranış, Konya: Eğitim Kitapevi, s. 7-22.
• VAN ITERSON, Ad, WADDINGTON, Kathryn ve MICHELSON, Grant (2011). Breaking The Silence: The Role of Gossip in Organizational Culture, (Editörler), Neal Ashkanasy, Celeste Wilderom ve Mark Peterson. The Handbook of Organizational Culture and Climate, California: Sage Publication, s. 375-392.
• WU, Z. Long, BIRTCH, A. Thomas, CHIANG, T. Flora ve ZHANG, Haina (2016). “Perceptions of Negative Workplace Gossip: A Self-Consistency Theory Framework”, Journal of Management, 44 (5), s. 1873-1898.